Na een kop koffie in de buurt, gaan we de stad in, op zoek naar een ontbijtje. We lopen richting Centro en komen o.a. bij Piazza Giambattista Bodoni, een indrukwekkend plein, maar bijna alles is nog dicht. Daar vlak om de hoek lopen we langs Bar Doria die heerlijke tramazini heeft liggen. Luus & ik besluiten hier te ontbijten terwijl Dirk gaat winkelen. Een super goede keuze, want wat een heerlijke broodjes! Daarna wandelen we verder richting het centrum via Piazza Carlo Alberto en Galleria Subalpina. We komen langs Caffè Mulassano dat bekent staat om de cafe bicerin, dus die gaan we hier maar eens drinken. Ineens loopt Ralph voorbij, dus die schuift ook aan. Wat drankjes verder komt Dirk er ook bij. Luus & ik gaan vervolgens weer door naar Piazza Castello, waar wij o.a. Palazzo Madamme en Palazzo Reale di Torino bewonderen. We besluiten een heerlijk ijsje te nemen voordat we op de hop on hop off bus stappen. We rijden over Piazza Vittorio Veneto en steken de Po over naar de groene, luxe zijde. Het is een leuke route en bij terugkomst wandelen we nog door het centrum en drinken wat op Piazza Vittorio Veneto. Daarna terug naar huis om om te kleden voor de eerste halve finale! Het blijkt lastig om wat te eten te krijgen voor 19.00 uur, maar het lukt gelukkig! Daarna pakken we de tram richting het Pala Olimpico. De beveiliging is strikt: zonder FP-2 masker kom je niet binnen. Terwijl die gelijk af mag als je het terrein op bent. Daarnaast worden mijn vlaggetjes ingenomen omdat de stokjes te lang zijn. Kortom: veel gedoe om niks. Het is leuk weer in de sfeer te zijn en de zaal ziet er fantastisch uit, tot dat we onze plaatsen zien. Echt bijna in de coulissen! En dat voor het geld! We zijn omringd met bekenden en zelfs Klaartje uit Spijkenisse zit voor ons, wat een grap, want we hadden niet verwacht die ooit nog te zien na Amsterdam Calling. De show is goed, maar Laura is vreselijk en we zien inderdaad alleen maar de achterkant van de artiesten en soms zelfs niks. We zijn wel vol in beeld want de appjes uit Nederland stromen binnen. Vol adrenaline naar huis, maar ook gedesillusioneerd door de plekken.

Geschreven door Wims.wereldreizen