Vandaag komt Appie aan, dus dat is gezellig! Dirk gaat weer fietsen en Luus & ik gaan na het ontbijt met de bus naar het Museo nazionale dell'automobile. Het is een gaaf museum met echt prachtige auto's en een leuke toelichting op de historie. We zijn er ook wel een tijd zoet mee. Daarna wandelen we naar de bekende Fiat fabriek en zijn reuze benieuwd naar het beroemde dak. Daar aangekomen lijkt ie dicht te zijn. We vragen het aan een mevrouw van het NH hotel en die vertelt dat een week geleden de renovatie gestart is. Op onze verbazing dat dit in Eurovision week plaats vindt, komt de gevleugelde uitspraak: Welcome to Italy. We gaan dan maar naar de naastgelegen foodhall die ook in alle boekjes staat: Eataly. Daar aangekomen krijgen we ook geen eten, want de siësta begint. Dat terwijl het terras vol zit met toeristen. Wederom een verbazing en onze serveerster geeft ons maar wat extra chips tegen de trek. Wat een rare bedoeling hier, Torino wil geen geld verdienen! Albert is ondertussen geland, dus we nemen de metro terug naar het station en gaan heerlijk borrelen. Daarna terug voor de omkleedsessie en we eten wat bij ons in de buurt. De bediening is traag, dus we beginnen al krap in de tijd te zitten. Daarom toch maar een taxi naar het Pala Olimpico. Bij de taxi besef ik dat ik last minute qua broek gewisseld ben en dat mijn FP-2 masker in mijn andere broek zit: stress! De taxichauffeur stopt bij een Farmacia, dus gelukkig heb ik er wel eentje, maar we komen 5 voor 12 aan in het Pala Olimpico en rennen bij de begin scène naar onze plekken: fashionably late! De show is leuk, maar wederom weinig uitzicht. Dirk is vlak voor het einde met de taxi naar huis gegaan, dus Albert, Luus en ik gaan met z'n drieën naar het Eurofan Cafe. Het heeft wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk komen wij er met de bus. Het is een gezellige avond, waarbij we met name met wat Australiërs aan de klets zijn en lekker dansen en Suri treed nog op. Een latertje dus als wij naar huis gaan.

Geschreven door Wims.wereldreizen