De koffers zijn gepakt en het ontbijt is achter de kiezen als Igor ons om 8.30 uur komt 'bevrijden' van het Mato Grosso Palce hotel. Ik had gelukkig al foto's geappt van onze koffers en die zijn te groot voor in zijn auto, dus wij hebben omgepakt naar kleine bagage en we gaan de grote koffers naar het hotel in Cuiabá brengen waar wij eindigen. Eerst nog even langs een apotheek want ik heb een soort exceem uitslag op beide armen en gelukkig heeft Joke ff verteld wat ik moet halen. Igor weet wel een apotheek die makkelijk dingen geven zonder doktersrecept. Ik krijg pillen en een zalf mee. Na het droppen van de koffers is het een goed anderhalf uur rijden naar het begin van de Pantanal: de Transpantaneira Highway. Dit is een dirt road van 145 kilometer met 120 bruggen. We gaan vandaag een deel doen en dan 2 nachten in de Ueso Lodge slapen, daarna rijden we tot het eind naar Porto Jofre voor de andere 2 nachten. Langs de highway barst het van de wildlife en je kan zien hoe gepassioneerd Igor is hij verteld honderduit en in goed Engels. We zien heel veel caimannen, enkele jabiru storks (vogels van 1.40 meter), wat capivara (een grote marmot) en veel vogels. En een great potoo, een soort uil die bijna niet van de boomstam te onderscheiden is. Om 12.30 uur komen we bij de Ueso Lodge aan en deze is prachtig! Eerst een lekkere lunch en daarna relax time. We ontmoeten Ellen & Dimitri, een stel uit België waar we de komende uitstapjes samen mee doen. Ik heb nog ff met Joke contact over mijn medicatie, maar dat blijkt zware prednison te zijn.... In Brazilië kun je alles gewoon krijgen!

Om 15.30 uur gaan we op safari in de truck van Ueso Lodge, naast Ellen, Dimitri en hun gids Rizardo Silva, gaat ook Thomas mee. Dit is een Duitse jongen van 20 die een wereldreis aan het maken is in z'n eentje en die al enkele dagen als enige gast in de lodge is. Bij het erf afrijden zien we gelijk een tapir, wat vrij uniek is. Verder zien we wederom veel vogels, caimannen en andere beesten. Het is gezellig op de truck, dus een leuke middag. We rijden in het donker terug als night safari, maar dat stelt eigenlijk niks voor. Bij thuiskomst staat het eten klaar en we eten gezellig aan een lange tafel met z'n allen. Ik heb ook weer een erg leuk gesprek met Rizardo die een tijd in Duitsland gewoond heeft en wel een man van de wereld is. Na het eten borrelen Jannet, Ellen, Dimitri en ik nog lang na buiten, terwijl iedereen als slaapt.

Geschreven door Wims.wereldreizen