Vandaag toch nog een keer vroeg opstaan want het vliegveld ligt op 45 minuten van ons hotel en met de maandagochtendspits moeten we om 7.00 uur vertrekken. Jammer om hier weg te gaan. We worden opgehaald door Marcus, een leuke vent die heel goed Engels spreekt; het blijkt de zoon van Pedro (de gids) te zijn! De rit verloopt vlot en Marcus heeft genoeg gespreksstof, we staan dus na 45 minuten al op het vliegveld. Dit is werkelijk een van de leukste vliegvelden qua sfeer dat ik ooit geweest ben; alles is met hout afgewerkt en ziet er warm uit. Het boarden begint vroeger dan gepland en we vertrekken ook 10 minuten eerder. Dus wel belangrijk om op tijd te zijn hier! Vanuit het vliegtuig zijn de torenflats van Recife goed te zien. Op het vliegveld is het even zoeken naar de autoverhuur, maar we worden buiten opgepikt en bij het verhuurbedrijf gedropt. Het is er een drukte van belang en ik baal wel een beetje dat we niet weer Localiza hebben, want die is veel beter geregeld. Na 45 minuten wachten krijgen we onze auto: een VW Gol sedan zonder navigatie. Dat wordt dus weer ouderwets rijden op de kaart en het gevoel.

We rijden richting het strand van Boa Viagem en daarna de boulevard af door Recife centro en door naar Olindo. Het verloopt soepel en er schijnt een heerlijk zonnetje op het blauwe water! Olinda verrast gelijk met al haar kleurige huisjes en ons hotel is een feest: een prachtig oud herenhuis met veranda en binnentuin. Dit is by far de mooiste locatie die we hebben gehad. In de middag lopen we een klein stukje door de plaats, maar het meeste is dicht op maandag. Bij Bodega de Veijo gaan we wat lunchen. Het is echt een winkel van sinkel: van glorix tot worstjes, alles is er te krijgen! We drinken wat op de gammele krukken en genieten van de omgeving. Uiteindelijk lopen we naar boven naar de bovenstad waar we een fantastisch uitzicht hebben met de zonsondergang. Olinda is door de Portugezen gesticht op een plek waar de toenmalige gouverneur riep ' O linda' (wat mooi) en is heel welvarend geweest. Het heeft qua rijkdom Lissabon naar de kroon gestoten. Echter...op 6 km afstand ligt Recife, het toenmalige Mauritsstad en de Nederlanders wilden de Portugezen weg hebben. Zij veroverden Olinda, roofden het leeg en lieten het volledig platbranden in 1631. Gelukkig worden we nog wel hartelijk ontvangen. Als het donker wordt lopen we de steile straat maar beneden om naar het hotel te gaan. Op de hoek naast het hotel zijn net 3 kroegjes aan het open gaan, dus we besluiten bij de middelste, genaamd Black, nog even wat te drinken. De eigenaar, Mowgly, is een kleurrijke skater die ook 17 jaar in de USA heeft gewoond en dus goed Engels spreekt. We kletsen gezellig en het wordt als maar drukker om ons heen. Bij de buurkroeg gaat de kroegeigenaar live zingen en vervolgens gaan er 2 gasten ineens vuurspuwen. Er volgen nog 4 zangers en een accordeonist en de straat staat steeds voller. Super gezellige sfeer en leuke mensen! Uiteindelijk gaan we pas 5 uur later weer naar het hotel met een grote grijns op onze koppies! Wat een leuke sfeer in deze plaats.

Geschreven door Wims.wereldreizen