De wekker gaat om 5.00 uur omdat de dag begint met een ochtendwandeling om de sunrise te zien. Na een stukje lopen komen wij bij een uitkijktoren van hout van 17 meter hoog. Ik klim er wel op maar heb erg mijn twijfels want het hout is niet echt best. Bovenop zien we de Pantanal wakker worden, maar de zonsopgang is niet te zien omdat er een paar honderd kilometer verderop een bosbrand is, is het te mistig om deze te zien. We zien natuurlijk weer wat mooie vogels en een setje Karibu stork die door de rivier wandelen. In de vijver bij de lodge liggen een paar yellow caimannen te zonnebaden, dus die kunnen we ook afvonken. Terug bij de lodge hebben we ontbijt en de temperatuur loopt flink op. Ik besluit de tweede ochtendwandeling niet te doen, maar Jannet gaat met Igor op pad. Na wat relaxen ga ik videobellen met pap & mam. Daarna met Luus, die weer wat dichterbij zit omdat hij gisteren in Paramaribo aangekomen is, dus weer in dezelfde tijdzone leeft.

Na de lunch nemen we afscheid van de Ueso Lodge en gaan dieper de Pantanal in naar Porto Jofre. Dit ligt aan het einde van de Teanspantaneira Highway aan de Cuiabá rivier. We moeten nog 100 kilometer rijden en 105 bruggen oversteken. De rit is in het begin niet zo spannend, maar na de helft verandert het landschap in echt jungle landschap. Zo verrassend en prachtig! Hoe dieper de Pantanal in, ook hoe slechter de bruggen. Deels zijn deze nog van hout en er steken dan spijkers uit. Bij brug 54 vliegt de binnenkant van de wielkast er af. Maar gelukkig geen lekke band. We komen op een gegeven moment langs een gebied dat volledig vol zit met vogels, heel imposant! Menig bruggetje is trouwens onbruikbaar, maar doordat het droge seizoen is, kan je ook door de oorspronkelijke rivierbedding naar de andere kant. Vlak voor Porto Jofre staat nog een vervallen douane kantoor, want deze weg zou oorspronkelijk doorgetrokken worden naar Mato Grosso du Sul, maar dat is nooit gebeurd. Daarna staat er ineens een koe met kalf op de weg, die ons er niet langs willen laten. Als wij dat toch foen, wordt moederkoe heel wild en rent een flink stuk achter ons aan, terwijl Igor het gas intrapt. Als we bijna in Porto Jofre zijn komen we bij een hele enge brug uit: deze is gewoon half doorgezakt en scheef en gaat over een riviertje heen. We moeten hem wel nemen en Igor stelt ons gerust: zelfs vrachtwagens nemen deze brug.....onvoorstelbaar! We overleven het en komen bij de Santa Rosa Lodge aan. Dit is de nieuwste en meest moderne lodge, maar het doet heel Afrikaans aan: alles is leuk bedoeld qua bouw, maar niks klopt. Na het eten appt Dimi dat hun gids Rizardo ons wel op wil halen voor een biertje bij hun lodge. Erg verleidelijk tot dat we van Igor horen dat wij morgenochtend om 5.30 uur bij het ontbijt moeten zijn. Het biertje drinken doen we binnenkort in Amsterdam wordt de afspraak.

Geschreven door Wims.wereldreizen