Heerlijk een fiets die niet langer krast bij iedere omwenteling van het wiel. Dat onooglijk schroefje bleef vandaag netjes op zijn plek.

Het veengebied trakteert op rechte kanalen en rechte wegen. In het riet klinkt het : " Karrekiet kiet kiet in het riet riet riet." De ene zangpost van kleine Karrekiet na de andere en af en toe hoor ik de koekoek. Sommige van die zangers zullen wel een koekoeksjong grootbrengen.

Negen dode kraaien boven een veld worden geacht hun soortgenoten af te schrikken. De tuinder heeft vast een grote openstaande rekening met die zwarte vogels. Misschien spoken ze in zijn dromen.

Onder een boom schuilen gevlekte schapen alsof ze koeien zijn. Ze maken er een vertoning van die echt geloofwaardig overkomt.

Er volgt een hele lange rit langs een kanaal. Het ritme van mijn draaiende benen maakt me vrolijk en soms hoop ik dat er een zijweg komt als ik een verkeersbord zie.

Een openluchtmuseum bij Nederweert heet me welkom. De poort staat groot open en het lijkt er druk. De kassa is echter dicht. Alle huisjes staan open en toch brandt er geen licht op de toiletten.
Het is een werkdag voor de vrijwilligers. Ik mag op eigen houtje rondlopen maar moet wel voorzichtig zijn. Er wordt geschoffeld, gepoetst en gemetst. Ik zet een stap opzij voor een rioleringsbuis. Zeventig van de vierhonderd vrijwilligers zijn vandaag aan het werk. Ik blijf me verbazen over het verschil met Vlaanderen waar iedereen herhaalt dat het moeilijk is om vrijwilligers te werven.
Het lijkt Bokrijk in het klein en verrast met een collectie ambachten. Hier kom ik nog eens terug. Het is er gezellig.

Vandaag staan we op een camperparking bij een zorgboerderij. Het is een charmante plek.

Geschreven door Sabine.schetst.fietst