Drakendaders zijn het in Beesel. Eén keer per jaar doden ze als een volleerde Sint-Joris de draak. Een gezamenlijke vijand verbindt. Het ritme van een jaarlijkse traditie vast ook. Op bijna iedere gevel is een Drakenschild te vinden. Het zijn meerdere edities door elkaar, de ene net iets mooier dan de andere.

Op de draken en de windmolen na lijkt het dorp inwisselbaar met een ander dorp. In Beesel zijn de creativiteit en samenhorigheid draakgestuurd. Er is een drakenimker en er is Rik van Rijswijk die een immens vrouwenbeeld in de tuin heeft staan. Als een tattoo staat op haar rechterbeen een geweldige contradictie: "Freedom is a battlefield"

Er is ruimte om met de draak te vechten, een veld vol baby fruitbomen aan te planten en een showtuin vol vergeten groenten aan te leggen. Je kan er zelfs een vergeten groente uit de vergetelheid sponsoren.

In deze buurt is nog een benijdenswaardige traditie. De vlag uitsteken en de boekentas erbij hangen om de hele wereld met fierheid te laten weten dat je zoon of dochter een studie afrondde.

Naast het fietspad glimmen de zijkanten van de verse aardappelruggen in het zonlicht. In de verte prijkt de skyline van Kessel. Bij het pond ga ik met mijn rug tegen de meetlat met het NAP (Nieuw Amsterdams Peil) aanzitten om het schaduwspel op de daken en gevels van Kessel te schetsen. Het rechtse dak lijkt te zweven en ik snap niet waarom.
In het dorp staan wervende borden. Bezoek het kasteel of drink er een koffie. De ruïne van een eeuwenoude burcht heeft een zwevend dak gekregen. Oud en nieuw komen als een clash samen.
Een hele bus aardige mensen zoekt samen met me naar de ingang. Voor hen staat de koffie echt klaar en ik voel me een partycrasher. Mijn fietsplunje verraad me bij de bediening.

De koffie wordt op het binnenplein geschonken onder een glazen dak. De waterput hebben ze behouden samen met de beschermde tongvaren die erin groeit.

Kasteel Keverberg heeft een hele geschiedenis achter de rug en weet die ook heel goed te brengen. Het dompelt me onder in de geschiedenis van tolheffen, adellijke families, Franse revolutie en kloosterzusters die er weeskinderen opvoeden.

Bij het vertrek kan ik mijn fietssleutel nergens vinden. Het kasteelspook speelt heel graag met de lift. Niemand weet precies op welk verdiep hij moet uitstappen en dan gaat de lift weer de verkeerd richting uit voor de helft van de mensen. Na een extra rondje door het kasteel merk ik dat de sleutel in een verborgen zak van mijn fietsshirt zit. Stom spook.

Het volgende pont brengt me naar Steyl. De gebouwen geven me een bedrukt gevoel dat later versterkt wordt door de missionerings herinneringen die ze hier koesteren.

De camper staat aan de jachthaven van Venlo. Het is eerst zoeken naar de Albert Heijn. Als je daar binnen gaat voelt alles ineens bekend aan. Dan met de hulp van Google maps naar de haven die achter een industriegebied schuil gaat.

Geschreven door Sabine.schetst.fietst