De wereld ziet er heel anders uit als de zon schijnt.

Bij Uikhoven komt de veerman net aanrijden als ik aan het veer kom. Het kwartier dat hij nodig heeft om de boot na te kijken en op te starten breng ik door met de verhalen van zijn vrouw.
Fietsen is genieten en verhalen verzamelen.

Als zij twee dozen echte Magnums scoort voor de prijs van één vraagt haar man zich luidop af wanneer ze die allemaal gaat opeten.
"Zeg, ik vraag jou toch ook niet wanneer je die biertjes gaat drinken als je een krat koopt."

Op een avond willen twee jongens de Maas nog oversteken.
"Jullie mogen mee. Het is echter laat en ik ga beslist niet op jullie wachten om de laatste oversteek te maken."
"We blijven echt maar heel even."
Één van beide heeft een omslag onder de arm. Als ze halverwege de oversteek zijn gooit hij die pardoes in de Maas. De veervrouw schrikt en reageert: "Het is niet de bedoeling dat je je troep in de Maas kiepert."
"Het is mijn moeder" sputtert de jongen.
Je zou denken dat zo'n jongen niet langer de rotsklusjes van mama opknapt.
Als de omslag bijna uit het zicht verdwijnt heft hij zijn arm en zegt stilletjes: "Dag Mama."

Als ik bij "De witte Börstel iets voor het aangekondigde openingsuren binnenglip kom ik helemaal in het buitenland aan. Boven de bar hangen meer dan tweehonderd carnavalsportretten. Op de vensterbanken beelden van het Heilig hart. Om klokslag half elf wordt de muziek opgezet. De ene carnavalsslager na de andere. Mijn cappuccino staat op een harig kleed, dat ze eens in de week zuigen. De dame achter de toog is ver voorbij de pensioenleeftijd en de zaak loopt snel vol.

Buiten stopt een meneer met de auto. Hij doet het portier open en wacht dan even alsof hij zijn moed bij elkaar moet rapen om uit te stappen. Terwijl hij de lege flessen op het terras verzameld merk ik dat de druk in mijn voorband verre van optimaal is.
"Jakkes, ik heb een lekke band."
"Oh, als je hier naar rechts gaat kom je na zo'n honderd meter een fietsenmaker tegen."
"Fijn, die gaat dat voor me oplossen."
Ik laat mijn reserveband en bandenlichters netjes in de tas.

"Uw buitenband is wel heel erg dun." Hij haalt er een doorn uit.
"Ik heb prima lekvrije buitenbanden van Condura in de aanbieding. Ze zijn nog sterker dan die van Schwalbe."
Ik vertel hem dat ik aan het café naar hem verwezen werd.
"Dat is de vader van de uitbater en de moeder poetst op dit uur."

Met een prima voorwiel trap ik verder en geniet van alles wat de natuur in petto heeft. Een zwarte haan die op straat scharrelt, kwakende kikkers, fluitende leeuwerikken, kraailook in de berm en een kiekendief boven de haven in Ohé en Laak als hoogtepunten.

Geschreven door Sabine.schetst.fietst