Vannacht liep de wind op tot 8 Beaufort. De storm Hans. Af en toe klapte het tentzeil tegen me vannacht. Uit de tent en de haringen beter in de grond duwen met mijn schoenen. Ondertussen heeft een Nederlands koppel hun tent naast de mijne gezet.

Tegen de ochtend is het nog 6 Beaufort en zonnig. De wereld is veel liever met wat zon. Ik zie een oudere dame in badjas richting pier wandelen. Buiten temperatuur 15 graden en het water 12 graden. Te koud voor mij. Ik kies voor een warme douche.

Deze keer ga ik het Oostzee fietspad niet volgen. Met zoveel wind op een zeedijk... er zijn grenzen. Er is een margrietenpad dat ook de culturele plekken aandoet. Dat ga ik uittesten.

Ik rijdt een stukje door een mooi natuurgebied en vind het fietspad dat ook niet altijd even duidelijk aangegeven is. Het brengt naar Halsted waar een soort klooster ligt en daarna naar Petersholmen waar ik een museum bezoek. In de tuin staat een installatie met 4 deuren alsof je gewoon de windrichting kan binnenstappen.

Twee gastvrouwen in een soort traditionele klederdracht heten me welkom en verwennen me met koffie en een soort appel dessert. Dit was het zomerhuis van een soort minister. Ik had plezier in de sfeer, het meubilair (een soort architektentafel, reuze kachels, een fornuis dat Aga fornuizen doet verbleken en een hemelmachine).
Bij het vertrek heb ik twee parcours die naar Kragenaes gaan. De oudste dame raadt me het meest rurale wegje aan. Het zou minder winderig zijn.

Een leuk tochtje met een vliegshow van een mannetje grauwe kiekendief boven een veld suikerbieten. In Kragenaes bezoek ik de Dodekaliten, een immens werk van Thomas Kadziola in graniet. Wayne Siegel zorgt voor bevreemdende muziek die (on)danks de wind het geheel ondersteund.

Nog wat naar beneden zeiken en ik ben op de camping naast de haven. De wind heeft mijn fiets al twee keer ingeblazen, maar de tent heb ik precies op een redelijk luw plekje kunnen zetten.

Geschreven door Sabine.schetst.fietst