Vannacht was de meest bizarre nacht in een hostel ooit. Het was heel stil in de kamer. Niemand had behoefte om te praten. Vanaf 5 uur lag er iemand te slapen en dan toen je gewoon respect.
Misschien voelt hij zich niet lekker.

Om iets na negen gaat er een wekker af. Hij ruimt de lakens op en vertrekt. Als ik rond 10 uur nog zachtjes in het donker de weg naar het toilet zoekt komt er een man met veel drukte aan, die ook bij ons zou slapen. Hij zorgt dat hij ieders nationaliteit weer en wil ook nog graag aan de boemel begrijp ik.

Hij heeft zijn spullen op het bed boven mij neergelegd. Verlaat dan de slaapzaal en laat de lichten branden. Een tijd later komt hij slapen en hij hoopt dat het bed gaat houden. Hij ligt nauwelijks en knort afwisselend met een man uit een andere hoek. Het lijkt nauwelijks een uur later en dan heeft hij vanalles te doen. Hij loopt in en uit de kamer. De deur slaat iedere keer. Soms vindt hij niet wat hij zoekt. Dan valt er vanalles op de grond.

Tegen de ochtend denk ik dat ik hem al een tijd niet gehoord heb. Het hele bed ligt vol rommel. Hij past er echt niet meer tussen.

Een Engelsman vertrekt heel vroeg en om iets voor 7 uur staat ook een Fransman op. Ik zoek mijn spullen bij elkaar en ga ontbijten. De dame van het ontbijt is in de weer om het na het ontbijt van soldaten met een vreemde taal terug wat netjes te hebben.

Volgens haar zijn het soldaten uit Oekraïne. Op de parking moeten ze allemaal hun mobiel inleveren.

Als ik in station van Flensburg kom staat de trein al klaar. Ik spring erin en voordat we twee stations verder zijn heeft de trein 8' vertraging omdat een andere trein voorrang kreeg.
Die achterstand wordt deels goedgemaakt totdat iemand de noodknop op de wc indrukt. De machinist stopt in het volgende stationnetje en komt met de sleutel aan als meneer gewoon naar buiten stapt en meteen de les gelezen krijgt. Zo gaat dat hier, mijn zegt hoe je je te gedragen hebt.

Ik ben meer dan op tijd in Hamburg en neem de tijd voor een koffie op het plein voor het station. Daar deel ik een tafeltje met een jonge man waarvan de trein niet rijdt. Hij komt van bij zijn vriendin en heeft pas een trein 2 uur later. Dat betekent echt te laat op zijn job als kassamedewerker.

Hij vertelt dat je voor 50 € een maand lang met regionale treinen door Duitsland mag rijden.

Na de koffie ga ik het buurtje verkennen. Dat is als de meest kleurrijke buurt van Brussel Zuid maal 10. Absoluut multicultureel en ook een beetje vervreemdend. Bedelaars, een drugsgebruiker ligt op de stoep, vreemde vruchten in de kratten voor de winkeltjes, refurbished iPhones voor 160€, de achterkant van deftige hotels en bars van allerlei allooi.

Ik hoopte een schaduwplekje om wat te lezen te vinden. Dat was absoluut uitgesloten. Hier kon ik mijn fiets niet loslaten.

Dan maar weer het station in en proberen te begrijpen waar het rijtuig voor de fietsen zou stoppen. Niet op de normale plek. Daarvoor kan je op het perron een schema vinden. De trein komt uiteraard op de andere kant van het perron en de aanduiding van de plek voor fietsen verandert twee keer.

Een vriendelijke man neemt mijn fietstassen mee naar binnen en deze keer krijg ik de fiets netjes in het rek getild.

Er zijn wat klapstoeltjes bij de fietsen en daar zit ik op. De hele tijd zoek. Mensen naar leuke zitplaatsen of hun weg naar de restauratiewagen. Maar de trein rijdt op tijd.

Ik heb mijn aansluiting in Duisburg op een regionale trein die een onbegrijpelijk rondje rijdt en vertraging heeft. De trein is behoorlijk vol en we staan met twee fietsen aan de uitgang evenwichtsoefeningen te doen gedurende een uur. Dan komt er ruimte om te zitten.

Aan het station van Aachen staan de nodige weirdo's onder invloed of psychotisch. Wie zal het zeggen. Ans komt eraan en we gaan nog iets lekkers eten. Einde van de fietstrip. Leuk als je tot heer gezien hebt.

Geschreven door Sabine.schetst.fietst