Gisteravond werd er langdurig gedoucht. De verassing was groot toen ik eindelijk naar de badkamer kon gaan. Het was tropisch in de badkamer. Het leek wel een Turks bad. Het water drupte van de spiegel, van de muren en er stonden plasjes water op de grond. Plaatsvervangende boosheid komt naar boven. Zo ga je niet met de spullen van anderen en met drinkwater om.

Ik zie Wil en Willy nog thuiskomen en 's morgens is de badkamer droog. Het leek wel een wonder.

Op onnavolgbare wijze kreeg Wil argwaan en deed nog even de badkamerdeur open op weg naar boven. Tot middernacht heeft ze de badkamer gepoetst en 's morgens zoekt ze de schuldige. Andere gasten hadden natte sokken toen ze onverhoeds de badkamer inwandelden.

Willy stopt Wil een briefje in de hand om te zeggen dat ze me niet moet lastigvallen met haar verhaal. De boosheid zit duidelijk nog in haar systeem. Ze is wel heel blij met mijn brochure van urban sketching en met mijn verhaal van de schommelstoel(?) en de bloody Mary soep. Ze gaan ook een keertje Noemme uittesten.

Ik mag de fiets weer lenen en als eerste stop kies ik "In den Boerenmouw". Op een kademuur zit Natasha al te tekenen. Ik zet me ernaast en het lijkt me aangeraden om voorzichtig te zijn met mijn spulletjes. Natasha zag net de dop van haar vulpen in het water wegdrijven. Ze spreekt de roerganger van een toeristensloep aan of hij wil helpen. Ondertussen is de dop niet meer te zien. Ik sakker op het enthousiasme van de gothische bouwmeesters.

Later zoek ik een terrasje op en bedenk me dat een lantaarnpaal eenvoudiger is dan de ornamenten van de Sint-Janskerk. Een beeldhouwwerk en een spuger volgen nog.

Op de markt zitten wel 50 urban sketchers die alle hoeken van de markt boeiend vinden. Één van de vrijwilligers geeft een interview voor de krant en vertelt hoe het tekenen rust brengt en ook voor onverwachte ontmoetingen zorgt. Chips! De toren van het stadhuis is te hoog voor het blad.

Ik vind een bijzondere lunchplek met een vegetarische Burrito. Het is lekker maar het is er zo druk dat ik overprikkeld raak en op de fiets stillere hoekjes ga verkennen.

Ik haal meer kleur boven vandaag en waag me aan de Caroline een schip aan de kade.

Om drie uur komen de schetsers samen aan het bolwerk voor de groepsfoto en afsluiting. Het levert me wat foto 's en een rode stempel. Ik praat nog met een Finse mevrouw die in Brussel woonde en toen in België met urban sketchers optrok. Zij had een tekening van de markt en daarna van de toren omdat hij ook niet op het blad paste.

Ik ben uit de drukte gevlucht en in een park wat gaan lezen en wat speels mensen tekenen. No pressure.

Ik geniet van een Iers biertje en krijg er een praatje met de buren bij. Ze vragen naar mijn pin en krijgen de schetsen te zien. Later hoor ik dat ze van Oostende naar Eindhoven fietsten en een mooi stadje met grachten zagen. Ik moets nog even nadenken om te weten dat het Brugge was. Ze genoten ook van de fietstunnel onder de Schelde. Een verborgen juweeltje.

De spontaniteit vind ik leuker dan het georganiseerde. Het is ook wel grappig om naast iemand te tekenen en vrienden op instagram te worden.

Wat zou de avond me nog brengen?

Geschreven door Sabine.schetst.fietst