Els stuurt me soms na de vakantie dat ze mijn Reisblogs in één ruk uitgelezen heeft in bad. Ze is er mede verantwoordelijk voor dat ik nu bij Goedele een cursus creatief schrijven volg.

Els, eze keer start het reisverslag met een koude douche.

Het regent flink. Mijn regenkleding plakt aan mijn benen en aan mijn armen. Aan en uitkleden is een beetje zoals na een zwempartij. De stof glijdt niet langer over mijn huid.

In Lanaken stop ik bij Mamy die in een kortverblijf hersteld van een dubbele beenbreuk. Knap wat ze ondertussen bijgebeend heeft. Ze fietst nu drie en halve kilometer op de hometrainer. Ik heb er nog vijf kilometer te gaan vandaag.

Aan de deur van het rusthuis zit een man met een gekrulde snor en veelkleurige paraplu die hij onderste boven houdt. Misschien wil hij regenwater opvangen.

Na een koude snelle afdaling is mijn gsmhoes zo beslagen aan de binnenkant dat ik de aanwijzingen niet meer kan lezen. Dan maar bluetooth oortjes in. De regen klinkt minder hard. De aanwijzingen ook. Een kilometer verder merk ik dat ik het oplaaddoosje niet in mijn tas heb. Nog een kilometer heen en weer. Het doosje vind ik tussen de grassprieten terug.

Aan de sluis van Neerharen klaart het op. De vogels beginnen te fluiten. Een zwaan met jonkies zwemt aan de overkant van het kanaal.

Een binnenschip neemt een heel scherpe bocht. Wie schildert een schip nu mariablauw en noemt het Squeeze? Mijn brein produceert ineens allerlei netelige situaties waarin het schip zich heel erg snel moet maken.

Aan de brug in Oud Rekem staat Julia de grijze camper van Britta me op te wachten. Heerlijk weerzien met Britta en met Thea, haar Bretoense Spaniel.

Geschreven door Sabine.schetst.fietst