Vanmorgen kwam ik niet zo snel in actie. Het was 11.00 toen Bas en Yuko me uitwuifden. Bas deed nog een kleine controle van mijn fiets. De ketting werd gesmeerd en nu draaien defwielen en mijn benen mooi rond.

Komoot is ontzettend precies. Aan ieder kruispunt krijg ik netjes op tijd aanwijzingen. Soms is het gps signaal even onderbroken en dat wordt me netjes gemeld samen met kijk even op de kaart of je geen afslag miste.

In Opglabbeek mag ik dankzij wegenwerken even zoeken en kom ik via een veldweg en over een voetbalveld terug op het pad. Ik stop even aan de Ruiterkuilen om te genieten en maak nog even contact met de voorouders van vaders kant. Vanmorgen was daar een immense chaos voelbaar. Die chaos heb ik netje in vuur getransformeerd en nu wilde ik even aftoetsen. Er hing nog een paarse wolk voor mijn derde oog en die heb ik binnengehaald. Geen idee waarover dit gaat.

Ik rij ten westen van Meeuwen en herken een kruidenschool waar ik ooit kwam. Er staan geen infoborden meer. Online vind ik ook niets meer. Ik heb ooit de redactie van een receptenboek gedaan dat het regionaal landschap uitgaf. Mariet, Mariëtte heette de dame die toen heel veel groepen ontving.

Even voor Ellikom rijd ik naar de Dorpermolen op de A-beek. Ik trakteer mezelf op een wrap met kip en veel groenten in terriyaki saus. Het smaakt.
Koffie na.

Leuk om een beetje te luistervinken. Een man met een Antwerpse tongval heeft het over andere bejaarden in het rusthuis van Eksel. Zij is een goede luisteraar. Zegt af en toe ja. Met de zichtbare hoorapparaatjes weer ik het niet zo zeker. Ze praatten duidelijk wat bij.bejaardenhuis, overledenen, gewoonten,... Hij is een causseur.
Zij wil betalen en is er heel duidelijk in.

Ik begin accenten in het interieur te zien. Het hout rond de toog heeft een paneel zoals je op een kastdeur verwacht. Er hangen twee kroonluchters die me aan maretak doen denken met hun ellips vormig blad en schitterende glazen parels die aan de witte bessen doen denken. Ik kom terug tot mezelf na wat eten en drinken.

Het volgende deel van de tocht kom ik een gezin met twee bijna volwassen kinderen en veel koffers op wieltjes tegen op een kruispunt op de weg van Peer naar Bree. Ze zijn op zoek naar de weg van Erperheide. Het is nog ruim 20' te voet. Zij zijn blij met mijn Frans en ik wens ze een fijne vakantie.

Ik rij langs de basis van Kleine Brogel en kort langs de grafheuvels van Molhem naar Marie-Paule. Komoot heeft het nadeel dat je geen idee hebt hoe ver het nog is. Ineens ben ik op de weg van Kleine Brogel naar Eksel op 200 m van de molen en een vrachtwagen wil me nog voor de bocht inhalen. Dat voelt niet fijn aan.

We maken samen nog een zwevende berkenstam op een meditatieplek.

Geschreven door Sabine.schetst.fietst