Wat ik zo mooi vind aan de Oegandese cultuur is dat alles en iedereen hier zo flexibel, welwillend, gastvrij en aardig is.
Ik leer hier ontzettend veel van. Het is als een warm bad ( wat ook wel heel fijn is op z'n tijd 😁)

Werd er gisteren nog door de manager gevraagd wat ik 's morgens zou willen eten, en ik een paar dingen opgegeven had, werd er totaal iets anders geserveerd.
Omdat toch, ondanks dat het er volgens onze maatstaven knullig aan toe gaat, iedereen z'n benen onder z'n kont uit loopt om het je naar de zin te maken, kan ik daar dan weer echt niet boos om worden.
Tijdens het ontbijt mocht ik uit de menukaart kiezen wat ik 's avonds zou willen eten. 👍geregeld!
Ik ging met een goed gevulde maag naar school. Mozes was, zoals altijd, stipt op tijd om me op te halen met de 🏍.

Aangekomen, ben ik meteen begonnen met alle ehbo spullen en medicatie te sorteren en op te ruimen.
Daarna de dagelijkse activerende morning circle, met natuurlijk de Tsjoe tsjoe wa, wat de kinderen inmiddels de hele dag lopen te zingen.
Inmiddels ben ik nu miss Carla in plaats van MUZUNGU.

Vorige week had ik een paar kinderen gespot met een schimmeltje op hun hoofdhuid en heb toen ketoconazol shampoo aangeschaft.
De 2 kinderen hebben we toen thuis bezocht om de ouders instructie te geven.
Nu ontdekte we er steeds meer en heb ik in overleg met Ivan maar besloten om de juffen zelf de haren op school te laten wassen.

Op die manier weten we dat het op de goede manier gebeurd en is het ook goedkoper, denk ik.
Anders moet je ze allemaal een flesje meegeven en moeten we maar afwachten of er iets mee gedaan wordt.

Gisteren toen de loodgieter hier was, vertelde hij een verhaal over een meisje van 14, hier in het dorp, die samen leefde met alleen haar moeder en ging ook niet naar school. Moeder is onlangs overleden en ze is nu alleen. Geen geld om naar school te gaan, nog geen vak geleerd en is behoorlijk wanhopig over haar toekomst.

Nou, laat dit nou precies de doelgroep zijn waar Ivan en zijn vrouw zich voor inzetten, middels de tailoringproject!!
Ik heb hem beloofd om met Ivan daarover te praten.
Ivan vond het vanzelfsprekend om haar op te nemen en heeft hem uitgenodigd voor een gesprek.
De loodgieter is dus naar school gekomen voor dat gesprek en was heel blij dat het meisje donderdagmiddag al kan beginnen.
Hij wilde persé dat ik bij het gesprek zou zijn, en dat begreep ik niet helemaal. Want ze bleken elkaar ook al enigzins te kennen.

Ivan legde naderhand uit dat dat een cultuur ding is. Blijkbaar kijkt de bevolking enorm tegen hem op, is hij nog net niet onaantastbaar omdat hij zoveel goeds doet en kan je zoiets niet zomaar vragen.
De hulp moet je aangeboden worden.

Ook hebben we de vrouwen van het tailoringproject blij gemaakt met de stoffen, knopen en garen die ik afgelopen weekend in Kampala gekocht had. Ze kunnen weer heel veel nieuwe uniformen maken voor de kids.

Onverwacht kreeg ik te horen dat ik morgen vrij zou zijn vanwege internationale vrouwendag. Hier is dat een nationale feestdag, dus iedereen is vrij.
Dat geeft me de kans om meer van Oeganda te zien.
Ik ga nu met Florence naar Jinja, niet zo ver hier vandaan. Het schijnt een mooie stad te zijn en daar ligt ook de oorsprong van de Nijl.

Wordt vervolgd...

Geschreven door Nietlullenmaarpoetsen