Vandaag weer een rustig dagje op Kara Tepe.
Vandaag de hele dag in de shop gewerkt waar we in de ochtend nog 2 kleding afspraken hadden van een uur.

Daarna gingen we alle kleding eruit halen, in dozen doen en opslaan.
Daarna alle dozen met winterjassen voor kinderen, dames en heren naar de shop gehaald om alles op maat en kleur gesorteerd in de shop te hangen.

Een mega klus waar we met 8 man de hele dag mee bezig zijn geweest.
Om 17u waren we klaar en zijn we in een restaurant gaan eten waar we de afgelopen week heerlijke moussaka hadden gegeten.
Natascha had er Zo'n zin in!! Maar helaas....Ze hadden vandaag geen moussaka 😓
Geen nood, want er zijn genoeg andere lekkere dingen, maar jammer was het wel!

Om 19u was er vrijwilligers voetbal voor alle vrijwilligers van MOTG en BWC en de resident volunteers.
Daar zijn we toen naartoe gegaan. Dat was ook een mooie manier voor Natascha om afscheid te nemen van iedereen.
Het viel haar en degene die afscheid van haar moesten nemen erg zwaar.

Samen hebben we nog even terug gekeken op de intense afgelopen 2 weken, wat we allemaal mee hebben gemaakt, onze emoties en hoe goed wij het samen hebben gehad.
24 uur per dag bij elkaar zijn, 2 weken lang is echt niet niks, maar het leek of we samen 1 waren.
Zo goed is het gegaan. Echt een ervaring en een verdieping in onze vriendschap die alle verwachtingen te buiten gaat.

Nu vroeg naar bed, want Natascha moet morgen om 6 uur op het vliegveld staan.


Natascha:

Vrijdag hebben we de winterjassen uitgezocht.. we moeten er 1300 hebben voor kara tepe aangezien de winter we aan gaat komen. ( je zou het niet zeggen want het is elke dag nog 26 graden geweest..) maar affijn.. jassen moeten opgehaald worden uit mytelini naar kara tepe gesorteerd worden, meisjes, jongens en maten.. en dan opgeslagen worden.. zaterdag gaan we de shop vullen met alleen maar jassen. De mensen mogen zelf hun jas uitkiezen..

's middags heb ik in de shop gestaan... het valt me wel op dat sommige vluchtelingen wel erg kieskeurig zijn qua kleding... ze halen letterlijk hun neus op voor tweede Hans spullen.. ik snap dat niet... je moet immers blij zijn met alles wat je krijgt toch? Maar ik kan me ook goed voorstellen dat de kleding je visitekaartje naar buiten is... nog een klein beetje identiteit aan wat er over is..
's avonds is er de kinderdisco.. eigenlijk zijn we hartstikke moe maar we hebben veel ouders en kinderen beloofd om te komen dus.. tja.. als je iets beloofd.. we kunnen maar even blijven want we moeten daarna naar een meeting van movement on the ground.. ook daar gaan we steeds beter onze draai in vinden al is het wel hard werken.. de meeting is gezellig, we eten met alle vrijwilligers van de organisatie. Daarna naar huis.. ik ben kapot.. morgen weer een lange dag voor de boeg..

Zaterdag.. mijn laatste dag ik probeer er maar niet te veel aan te denken want dan word ik echt verdrietig.. wat heeft dit toch een grote impact op mijn leven gehad en wat hebben Carla en ik toch veel gelachen en meegemaakt.. de twee weken zijn omgevlogen maar voor mijn gevoel ben ik maanden weggeweest..ik wil geen afscheid nemen want deze ervaring en herinneringen ga ik allemaal koesteren in mijn hart.. ik weet het zeker.. ik ga hier terugkomen... ooit..

Vanmorgen met Carla in de shop gestaan.. het was zoals gewoonlijk weer gezellig😀. Daarna de winkel leeggehaald en de jassen erin gezet.. om 15.00 uur moest ik met Anna de kinderactiviteit doen, een film kijken.. eigenlijk is dat niet zo’n goede activiteit omdat de spanningsboog van de meeste kinderen op kara tepe heel kort is en dat is ook te merken.. kinderen gaan op een gegeven moment elkaar vervelen, lopen op en neer of gaan weg. 's avonds is er nog vallenteer voetbal dus ja beter meedoen dan aan de kant zitten.. je merkt aan die gasten dat ze snel oververhit raken en lopen te “ zeiken” tegen elkaar..en dat ze graag willen winnen dus een bal kan je in dit geval wel vergeten.. maar ja..
Toen afscheid genomen van iedereen... toch gek je bent er maar een week geweest en toch heb je heel snel een band met mensen.. misschien ook wel omdat je zo veel uren met ze samenwerkt.. nu weet ik weer waarom ik zo slecht ben in afscheid nemen.. van Nasdar krijg ik een sjaal en ze zegt I gonne Miss you.. en thank you.. en ik denk alleen naar sjit ik wil eigenlijk nog helemaal niet weg..

Geschreven door Nietlullenmaarpoetsen