Vandaag is onze laatste dag bij Because we Carry.
Erg raar dat het nu al afgelopen is, als je net iedereen een beetje beter leert kennen en dat je overal routine in begint te krijgen.

Tegelijk SUPER gelukkig dat ik nog niet weg hoef en dat ik gewoon nog 2 weken met deze resident volunteers verder mag werken. Een groot deel van hen werkt nl. ook voor Movement on the ground.

Bij het breakfast team hebben al 3 mensen van team 209 met ons meegelopen die komende week het stokje van ons gaat overnemen.
Om 12.oo u. hebben we de overdracht gedaan en hebben we alles nog even na besproken met de coördinatoren.
Om 13u. waren we klaar..

Onze spullen hadden we 's ochtends al mee genomen, dus we zijn meteen naar ons nieuwe appartement gereden om onze spullen af te zetten.
Het appartement ligt in een hele drukke wijk waar het moeilijk parkeren is, maar het appartement is super!

En we hadden de rest van de middag vrij, dus we zijn naar de andere kant van het eiland gereden om naar het zwemvesten kerkhof te gaan.
Heel indrukwekkend om te zien. Al die zwemvesten die daar liggen. Duizenden, misschien wel tienduizenden moeten er daar liggen.
Het gevoel van radeloosheid en uitzichtloosheid bekruipt je meteen.

Ik vraag me werkelijk af hoe iemand kan denken dat al deze tienduizenden mensen een keus hadden om dit te gaan doen. Je moet toch echt door al je opties heen zijn als je deze stap neemt?

Mensen hebben tegenwoordig overal internet. Ze weten dus hoe erbarmelijk de omstandigheden zijn in Moria, en hoe klein de kans is om in Europa terecht te komen.
Als je ondanks die wetenschap toch op deze manier de oversteek maakt, geeft dat volgens mij toch echt aan dat je echt geen andere mogelijkheden meer hebt om te overleven.

Daarna zijn we naar de hot springs in Eftalou gegaan. De naam zegt het al, daar is een bron met heet water aan de rand van de zee. Er liggen rotsblokken voor. Aan de ene kant van de rotsblokken is het water gewoon zee temperatuur en andere kant is het water zo heet dat je je voet er niet in kan houden. Heel apart.

Daarna weer terug naar Mytilini om met een laatste etentje afscheid te nemen van ons team 208.
We hebben een mooie week samen gehad.
Nu op tijd naar bed want morgen gaan we aan de slag voor Movement on the ground.


Natascha:

Vandaag voor het laatst het eten rondgebracht.. dat was wel een gek idee... mevrouw flodder ( een oude vrouw die onder de boom wordt gezet door haar kleinzoon stond al klaar.. toen ik langs kwam lopen kuste ze me en pakte mijn handen en wees ze naar mij, dan naar haar hart echt mooi..ze moest huilen.. ( ik natuurlijk ook watje!)... maar afijn..de kinderactiviteit moest georganiseerd worden.. ik dacht dat gaan we anders doen... de kinderactiviteit van gisteren was komplete oorlog en dat wilde ik niet nog een keer mee maken dus ik zei laten we het anders doen.. geen spullen want dat id alleen naar agressie verhogend.. we gaan zorgen dat ze moe worden.. bezig zijn met spel.. zodat ze geen tijd hebben om ruzie te maken dus wat doe je dan..... schipper mag ik overvaren (can I cross over?) en Annemarie koekoek... de kinderen hebben constant van de ene kant van de streep naar de andere kant gelopen op verschillende manieren... echt het was KAY leuk.... geen Alibaba.. geen agressie of vechten.. ieder kind was met zichzelf bezig om een slang na te doen en ondertussen stimuleerde ik de kinderen, corrigeerde ik ze en beloonde ik ze... het werkte echt SUPER!!! Kleine kindjes deden ook zelfs mee.. en het was FANTASTISCH om te doen.. de kinderen genoten.. eigenlijk hebben deze kinderen niet veel nodig.. ik deed een arm omhoog alle kinderen deden een arm omhoog.. ik deed een been omhoog alle kinderen ook... grappig😀

Ben ook nog maar mijn gehandicapte vriendin gegaan. Het is een meisje van 8 jaar wat niet kan praten en lopen. Ik denk dat ze spastisch is.. ze komen uit Somalië. Ik ben met mijn handpopje naar haar toe gegaan. Zo een op een contact is zo goed.. ik klikte met mijn tong en ze deed het op een gegeven moment na.. ook kietelde ik haar en toen moest ze enorm lachen..

Bijzonder was dat haar Moeder op een afstandje stond te kijken.. ze probeerde in gebroken Engels, handgebaren en half Somalisch ( wat ik natuurlijk helemaal niet snap) te vertellen dat toen ze 1 jaar was, geen problemen had en dat ze daarna gek in haar hoofd werd.. ik zei haar... I know it’s hard... en Ze stond naast haar boog haar hoofd en huilde... ik pakte haar vast en troostte haar en vervolgens huilde ik natuurlijk weer mee... het was zo bijzonder.. een onbekende vrouw.. ik voelde haar pijn, haar onmacht.. morgen ga ik haar weer opzoeken... al is het maar voor een week... hoop doet leven..
En smiddags vrij!!!!

Weer bijzondere dingen meegemaakt..
We zijn naar de begraafplaats van de zwemvesten gegaan indrukwekkend.. toen zijn we naar een warmte bron gegaan die was dicht maar het was echt bijzonder want het lag aan de zee en het zeewater was koud maar als je tussen de stenen tussen het koepeltje en de rotsen stond kon je je voeten niet in het water houden zoooo heet was het water.. tussen de stenen zat een soort geiser die warm water omhoog liet gaan. Echt apart.. we ontmoeten daar een gezin. Ze kwamen uit België en hadden 3 kinderen.. toen ik vroeg of ze op vakantie waren zeiden ze dat ze met het hele gezin naar lesbos waren gekomen om daar te helpen.. ze wilden een aantal maanden blijven. Ze gaven de kinderen zelf les.. super lieve mensen was wel bijzonder.. toen gingen we naar een tentje om cappuccino te drinken en ze hadden daar kay lekker gebak.. dus we hebben 4 stukken taart besteld maar het was te veel maar wel SUPER lekker... toen we daar naar toe liepen werden we aangesproken door 2 kinderen. Ze hadden honger en je zag dat ze op een bankje met heel de familie zaten.. er was ook nog een baby’tje. We verzamelde de stukjes taart en de koekjes en gaven die aan de kinderen.. je zag dat ze echt honger hadden.. en toen liepen we naar de auto kortom een fantastische dag..veel gelachen...en das ook nodig... morgen gaan we starten bij movement on the ground...

Geschreven door Nietlullenmaarpoetsen