Op het schooltje gaat het er echt grappig aan toe.
De locale taal is Luganda, maar de voertaal is Engels.
De kinderen spreken weinig tot geen Engels, maar op school wordt bewust alleen Engels gesproken.

Ze beginnen elke dag met " the morning circle" met alle 137 kinderen bij elkaar. Je raadt het al: iedereen staat in een cirkel en de leerkrachten gaan om de beurt( 3 in totaal) in het midden staan, schreeuwen goodmorning, how are you? en iedereen moet dat herhalen, dit herhaalt de leerkrachten nog een aantal keren. Vervolgens: " I am fine" enz.....
Daarna, terwijl ze rond lopen met de kring, doen ze allerlei liedjes met dansjes en huppeltjes erbij.
Het duurt een half uur en er wordt soms flink gesprongen en ook lang achter elkaar. Het is een complete workout 😅

Gisteren werd me verteld dat ik ook iets moest verzinnen voor vandaag.
Vandaag heb ik de tsjoe tsjoe wa gedaan en ze vonden het hilarisch 😁

Gisteren heb ik meegelopen en geholpen met de baby class ( 3/ 4 jarigen) en vandaag gedeeltelijk dezelfde maar ook de top class ( 5/6 jarigen) Dat was een groot verschil maar ook in baby class is alles in het Engels en wordt er al aan letters en cijfers gewerkt. Ook worden allerdaagse woorden in uitspraak geoefend.

In de top class werd al heel netjes geschreven.
Bij beide klassen was ik in eerste instantie meer een afleiding dan een grote hulp.
In eerste instantie stonden ze met de hele groep om me heen, me aan te kijken of ik alien ben en te lachen als ik iets tegen ze zei.
Of in eerste instantie voorzichtig aanraken en snel weer terug trekken en met fascinatie naar mijn gelakte teennagels kijken.

Op het eind van de ochtend stonden ze te dringen wie mij een hand mocht geven en soms gewoon ruzie erom maken.

We hebben overlegd en we hebben besloten dat aanleggen van electriciteit een hele belangrijke vooruitgang zou zijn voor de school.
Dan kunnen ze ook gebruik maken van een computer bijvoorbeeld.
We hebben de locale elektricien laten komen en een offerte laten maken.
We hebben wat onderhandeld maar we zijn uitgekomen op een bedrag van 500 euro, inclusief materiaal en werkuren, voor de hele school.
Geweldig toch?

Hij is vandaag al meteen gekomen met een collega om het aan te leggen en het is af!!

'S middags zijn we verder gegaan met ons schriften kaften project.
Terwijl we daar mee bezig waren bleek dat de leerkrachten met het voorbereiden van hun les nogal wat materialen tekort kwamen, dus die zijn we op het eind van de middag ook nog gaan kopen.

Zo zag ik vandaag tijdens de les dat een paar kinderen een schimmeltje op hun hoofdhuid hadden en dacht meteen: " ik moet ketoconazol shampoo kopen"!
Wel even een foto gemaakt en met collega Arianne overlegd en zij kwam gelukkig tot dezelfde conclusie.
Toen vroeg ik aan Ivan of ze überhaupt iets van pleisters en paracetamol in huis hadden en dat bleek niet het geval.

Dus na het werk maar meteen het dorp in en een voorraadje alle benodigdheden aangeschaft.

Zo hebben ze naast het gratis onderwijs en voedsel ook gratis zorg. Je kan hier met zo weinig middelen zoveel verschil maken....
Er is zoveel armoede hier, de kinderen zijn zo graag op school en zijn zo dankbaar!!
Elke euro die hiervoor gedoneerd is wel 4x zoveel waard hier.

En er zijn nog heel veel uitdagingen, zoals Ivan het zegt.
Maar her geld is nog niet op. We doen ons best om het zo nuttig mogelijk te besteden.

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar er kan nog steeds gedoneerd worden via mijn doneerpagina of via mij persoonlijk via WhatsApp 🙈 , mocht je net zo enthousiast worden als ik.
De medicatie heb ik bijvoorbeeld niet van mijn opgehaalde bedrag voor Uganda gehaald maar zelf betaald ( ik leer hier trouwens ook goed afdingen 😄)

Tot zover mijn nieuwe ervaringen

Geschreven door Nietlullenmaarpoetsen