Echt een toeristische dag dus. Wederom in goed overleg werd deze dag gepland, alhoewel Erna twijfelde over de lengte van de route, na de lange autorit van gister die half brak beleefd werd door haar. We gaan vandaag eens lekker de toerist uithangen.

Na een stevig ontbijt 2 km gereden, eerst naar de struisvogelfarm. Oudtshoorn staat bekend om zijn struisvogel handel. 90 %
Inmiddels weten we van de struisvogel:

• dat ze in het Engels ostrich genoemd worden
• hoe hard ze kunnen rennen
• hoeveel eieren ze leggen en wat ze wegen/stuk
• dat een mens op de eieren kan staan!
• wat de broedtijd is
• hoe heerlijk ze je nek kunnen masseren (mits je de bak met voer maar voor je houdt zodat ze met die lange nekken om je heen kunnen kroelen
• hoeveel vlees ze leveren
• hoe oud ze kunnen worden
• en tot slot hoe weinig hersencellen ze hebben
• de ogen zijn vrij groot en wegen zwaarder dan hun hersenen.

Kortom razend interessant om te weten 😉. En we moeten toegeven: het vlees van de struisvogel is heerlijk. Ons kerstmenu staat nu al vast. De guide haalde weer alles uit de kast om z’n tip veilig te stellen😂

Daarna onze weg vervolgd naar de Cango Caves, de grotten waarbij er elk uur een rondleiding gepland stond. Jacq coachte ons precies 5 minuten voor aanvang van de rondleiding naar binnen. Wederom uitmuntend voorbereidend werk! Vanwege de grootte van de groep werden we onderverdeeld in kleinere groepen en volgden we de english guide. De grot is bekend omdat het in de top 5 wereldwijd staat van grootste zalen. Wij vonden het inderdaad indrukwekkend en een bezoek waard.

Het was niet zo Erna’s dag. Ze begon al met hoofdpijn. Combinatie van te weinig gedronken en wellicht ook het ontbijt zonder koffie. Dus na de rondleiding snel het restaurant ingedoken voor een fatsoenlijke capu met paracetamolletje. Dat hielp!
Toen dacht ze dat ze weer helemaal bij de pinken was en toen kwam de Swartbergpas. Nog maar een pilletje erin, een Primatourtje dit keer. Geen 50 meter rechte weg, die al snel overging van asfalt naar grind dus hobbel de hobbel en schudderdeschud en vrijwel nergens een vangrail (op het einde een soort opgestapeld stukje muur waarvan we ons afvragen of die een auto als de onze houdt). Erna zat als een plank in de auto, volgens Carlo, dus helaas weinig rustgevende werking van het Primatourtje.… maar oh, wat een prachtige pas. De uitzichten en bloemen waren adembenemend. Er fietsen zelfs nog mountainbikers naar boven. Diep respect!!!!

Ook herinneringen aan Chili kwamen bovendrijven. Wederom dwars door een rivier heen…. Ditmaal was de bodem gelukkig wel te zien en de 4x4 op z’n hoge assen ging ook wel lekker.

Toen de weg weer wat vlakker werd, stortte Erna in slaap en bezocht de rest nog een waterval.

In Oudtshoorn lekker Boboti & Ostrich gegeten. Traditioneler wordt t niet.

P.S. de foto’s van de walvistocht zijn ge-uploaded.

Geschreven door Klarenboschenco