Terug zuidwaarts naar Franshoek wordt de route langs de kust geskipt, ten gunste van eerst nog een bezoek aan grot tekeningen, 30 km verder het Cedergebergte in. De route langs de kust is 100 kilometer langer dan de kortste route, maar we vinden ruim 300 km plus heen en weer naar de grotten genoeg. Het bleek achteraf een goede keuze, want wat was het een mooie wandeling. Daarnaast komen er nog genoeg kustroutes.

Alleen al de weg ernaartoe: via de spectaculaire ‘Pakhuis Pass’, zó mooi! Al die -zo lijkt het- opgestapelde stenen, zien eruit als een pakhuis vol pakketjes van Bol.com. En ook de N7 door de citrusvallei, was geen straf om weer terug te rijden. Een weg ziet het immers weer heel anders uit, in omgekeerde richting.

Maar voor vertrek gingen we eerst langs de pomp en wat een gezelligheid troffen we daar. Er stond een wagen naast ons te tanken waar een gigantische beat uit kwam. Carlo keek naar binnen en zag daar een gezellige oma in zitten. Ze verdient een ereplaats in ons smoelenboek.

Maar goed, terug naar de Sevilla Rock Art Trail. We deden de volledige wandeling van 5 kilometer, dwars door de wereld van de San’s, bushmen die deze omgeving duizenden jaren bevolkten. De route voert langs 9 plekken waar zij afbeeldingen in grotten achter gelaten hebben. Maar wat gebeurde er? Carlo vond een tiende! In een volgend leven wordt hij archeoloog. Jan en Erna’s voorouders blijken hier ook vandaan te komen, want ze vonden in een heel gezellig grotje hun initialen in de rots gegraveerd. Men vermoedt dat de tekeningen rond de 8000 jaar oud zijn. Wat ons wel wat bevreemdde, nergens worden de tekeningen afgeschermd. Typisch Zuid Afrikaans? Het zou geen trail door rotsachtig gebied zijn, als er geen steenmannetjes waren. We troffen zelfs een exemplaar met niet één,- maar wel twee hartvormige stenen… altijd een knipoog naar Tessa. Het was sowieso een dag waarin zij vaak voorbij kwam; zoveel liedjes onderweg die een link naar haar gaven. Wederom terug naar de wandeling:

De flora en fauna is ook bijzonder: we zien diverse salamanders weg schieten. Vanuit de rotsen groeit er van alles en nog wat, zelfs een olijf die vrucht draagt. Verderop staat een olijfboom van enkele honderden jaren oud - en om dan toch in mediterraanse sferen te blijven: @Eric, je kunt dit jaar (2025 op t noordelijk halfrond) de traditionele mimosapluk overslaan. Ik heb de kunst van jou afgekeken en daarnaast ook een zakje bloemen voor Baudien meegenomen. Kunnen we de geuren vergelijken.

Na een vlotte reis, rijdt Carlo ons moeiteloos het hek binnen van ons volgende onderkomen: La Cabriere Country House, ook weer zo’n heerlijke plek. Na even uitgepakt en geproost te hebben op wederom een mooie dag (je bent tenslotte in de Franshoek), duiken we het eerste restaurant in wat we tegenkomen. Daar hebben we een mooie ontmoeting:

We hadden het erover dat het tot nu toe zo’n luxe reis was geweest en we ons een beetje geneerden voor onze welvaart. Ik vertelde dat ik graag wat meer in contact wilde komen met het niet-toeristische Afrika en dat Rein ons geadviseerd had om te proberen in contact te komen met de lokale bevolking. Hij zei letterlijk: “misschien word je dan uitgenodigd voor een braai, Afrikaanser wordt het niet ”... en toen kwam de buurvrouw van het tafeltje naast ons naar ons toe gelopen, alsof ze had geluisterd. Wie weet waar deze ontmoeting nog toe gaat leiden!

Tot slot, jullie moesten een dag wachten op t verslag (van gister). Excuses daarvoor. Iets met te veel foto’s en niet kunnen kiezen. Dus uiteindelijk komt de hele bubs. Als je het als een ‘over-kill’ ervaart, kijk je maar niet🤪

Geschreven door Klarenboschenco