We deden vanmorgen de gordijnen open: strakblauwe lucht. We beseffen dat dat voor hier heel bijzonder is!

Wegrijdend richting het vaste land passeerden we een bord: Tallisker 8 Miles…… en -flexibel als we zijn-tóch nog maar even het stuur omgegooid. Te verleidelijk nu we er zo dichtbij zijn. Een rondleiding zat er niet in, maar toch leuk om deze oudste whisky distillery van Skye gezien te hebben. En of course, een bijzonder flesje meegenomen te kunnen hebben (of zoiets- sorry Jis).

De route naar Ullapool is lang, zéker als je een verkeerde weg rijdt. Wat wij niet wisten, is dat de Schotten geen borden kennen voor een doodlopende weg, althans, niet in dít gebied. Ook de NC500 staat matig aangegeven. We besloten toch maar een fysiek kaartje te kopen, maar werden uitgelachen: “Google exists now mylady”. Morgen via app die we vorig jaar in Canada gebruikten, dan maar een kaart van dit gebied downloaden. Maar toen was het nog vandaag… bij een T splitsing aangekomen hadden we slecht bereik, waardoor Google Maps alleen de hoofdwegen liet zien. Rechts Het binnenland in, links de kust vervolgen, het is tenslotte de North Coast route….

Nog nooit zo’n mooie weg gereden. Binnen een kwartier rijtijd van desolaat maanlandschap via binnenmeren en sappig groene bossen, met langs de weg kleurig bloeiende rododendrons, naar prachtige baaien -Ibiza achtig van kleur. Maar… met klotsende oksels, net als Kelly’s vader een paar weken terug. De weg was her en der niet breder dan iets meer dan twee meter, en zo stijl dat je de weg die voor je lag pas op het allerlaatste moment zag. Maar adembenemend mooi! Én een dead end! Gelukkig lijkt een weg altijd heel anders als je hem de andere kant op rijdt, dus anderhalf uur later stonden we weer op de T-splitsing. Gelukkig verkocht het tankstation daar vlakbij wél een routekaart. Lekker ouderwets dan maar!

Om 18.00 uur arriveerden we in Ullapool. The Arch Inn ligt vlak aan de haven, dus vanuit de kamer wederom een prachtig uitzicht!

Geschreven door Klarenboschenco