De hele reis is al een feestje; maar vandaag is het een speciale, feestelijke dag. In de wetenschap dat we om 8:30 opgepikt worden voor een fietstocht, begint Jan al in alle vroegte met de voorbereidingen (vóór 7 uur!). Slingers en balonnen worden binnen en buiten opgehangen, feestmutsjes worden klaargezet en het belangrijkste: het kokende water wordt zachtjes in het koffiefilter gegoten. Ook een eitje mag niet ontbreken. Klokslag 7:30 schalt het “Lang zal zij leven” over de Campground. Koffie op bed, vergezeld van een glas champagne en een 6,5 minuten eitje. Hoe mooi kan een verjaardag beginnen!!

Na de dagelijkse yoghurt met vers fruit en muësli worden we met een Van opgepikt. Driver John ouwehoert naar hartelust, maar door alle hobbels en kuilen in de weg naar boven verstaan we er geen moer van. Achteraf bleek hij de werking van de fiets, het schakelen, het remmen en het nut van de helm uit te leggen.... Ze zijn ook gek op safety instructions in Canada. Alles wat je gaat doen betekent het ondertekenen van een waiver. Je kunt de organisatie nergens op aanspreken; wat er ook gebeurt. Rond 9 uur arriveren we boven op de berg. De fietsen staan klaar, voorzien van flesje water en energy reep. John blijft ons op de fiets begeleiden.

We vertrekken over een prachtig parcours van 24 km door Myra Canyon, onderdeel van de 460 km lange Kettle Valley route. Toen men in 1877 zilver vond in het Kootenay gebergte, gaf de Canadese regering opdracht om het moeilijk bereikbare gebied te ontsluiten met een spoorlijn. De spoorlijn werd voltooid in 1916 en tot 1949, toen Highway 3 werd gerealiseerd, vervoerde men dagelijks passagiers en vracht over het spoor van Vancouver naar Nelson.

We passeren 18 houten bruggen (trestles) en twee tunnels. In 1992 en 2003 is bijna alles verloren gegaan door enorme bosbranden. We begrijpen meteen dat er hier in de omgeving geen fikkie gestookt mag worden. Vooral vandaag heel jammer, maar daarover later meer. Met veel liefde voor de bruggen is alles herbouwd, ook met hulp van heel veel vrijwilligers uit de omgeving. Er rijdt nu geen trein meer overheen, maar door de hernieuwde toeristische bestemming van de route, wordt de toekomst en het onderhoud met subsidies veilig gesteld. De fietstocht is prachtig met mooie vergezichten, het dal in en op de bijzondere bruggen. Om 12 uur zijn we weer terug.

Na de lunch doen we nog wat inkopen bij de Wallmart (helaas geen aap Kel) downtown in Kelowna en we hebben het haventje bekeken aan het enorme Okanaganmeer.

Hoe kan zo’n middag mooier afgesloten worden dan met een wijnproeverij? Van onze Duitse buren op de Campground hadden we een tip gekregen, een klein wijnhuis, Nagging Doubt, met enorme passie gerund door een Canadees stel. We kregen een mooie uitleg van de eigenaresse. De ‘Pull’ is hun top wijn. En passant ook de carrotverjaardagscake daar genuttigd! Combineerde goed met de ‘Inclination’ witte wijn. Met een gevulde doos stappen we weer in ons campertje.

Enige commotie op de camping: bij de receptie was een pakketje afgeleverd met een naam die niet bekend was. Wij hadden geboekt onder de naam van Klarenbosch en het pakketje was voor Erna van der Velde. Lieve Lesley (de campground eigenaresse) was iedereen al langs geweest. Uiteindelijk viel het kwartje met onze slingers buiten. Lesley kwam het met haar kleindochter brengen, samen met een lief bosje bloemen. De kids hadden een marshmellow doehetzelf pakketje laten bezorgen incl. spiezen voor boven het vuur. Zó ontzettend lief en knap dat ze dat voor elkaar gekregen hebben! En dáárom is het juist vandaag zo jammer dat er geen fikkie gestookt mag worden, snappie?

Hoewel bij Ern op haar verjaardag de waterlanders altijd al snel opkomen, gingen de sluizen hierna nog wat verder open. Mooi om het daarover met elkaar te hebben: wéér een verjaardag ‘er-na, na die dag dat alles toch anders werd. Genieten doen we enorm, maar ook is er juist op zo’n dag het besef van Tes weer een jaar langer te moeten missen. Daarnaast lieve mensen die appen, of niet appen, bellen, lieve woorden, etc; supertrots op de kids, van alles komt opborrelen, pfffff.... Geluk, blijheid, bevoorrecht, verdriet... en dat allemaal bij ‘onze’ rosé Whispering Angel…

Down to earth: morgen nog 400 km te sturen naar Vanvouver om daar de camper, waar we toch een beetje van zijn gaan houden, in te leveren. Nog 2 nachtjes Vancouver in een hotel 😄. Benieuwd of we dat nog leuk vinden Greet!

Geschreven door Klarenboschenco