Half negen wéér niet gehaald (Jan zegt iedere keer: ‘morgen gaan we vroeg weg; hij ligt t langst in z’n mandje), maar half tien rijden we toch weer. We zijn inmiddels alle besef van tijd en data kwijt. WiFi en 2-3-4-5 G is lang niet overal oké, dus het vakantie gevoel daalt in! Heerlijk en soms een beetje slordig naar het thuisfront

Het is opgehouden met regenen. En dat maakt het rijden een stuk leuker; je maakt veel meer mee van de omgeving. Eerste stop bij de Walmart, de voorraden worden weer aangevuld en we kunnen lunchen met een heerlijk soepje.

We houden ook een stop bij Cathedral Grove in Mc Millan Provincial Park. Dit park is één van de laatste restanten van het oerbos dat vroeger het hele eiland bedekte. De reusachtige douglassparren die tot 800 jaar oud zijn. 76 meter hoog en een omvang tot 9 meter hebben zijn net zo majestueus als de enorme ceders. Een vreselijke ijsstorm in 1996 legde veel bomen plat, ze liggen nog steeds op de grond, waardoor je een inkijkje krijgt in het enorme wortelstelsel. Je loopt over een aangelegd pad, maar de uitzichten geven je het idee alsof je je in het landschap van Lord of the Rings bevindt.

Ons nieuwe idyllische plekje ligt in het bos aan een snelstromende rivier vlakbij the Strait of Georgia, weer aan de noordkant van het eiland. Onze pyromaan is de fire can aan het vullen, daar gaat straks de fik in😃
We zien de krantenkoppen al: gebied van 100 hectare langs de Pacific platgebrand-Beren en burgers geëvacueerd op Vancouver Island door enorme brand aan de noordkust 🙈

Geschreven door Klarenboschenco