We zouden eerst 4 dagen blijven op de camping in Heeg. Maar ja, zowel een camping als 4 dagen is eigenlijk niets voor een camperaar.
Dus vanmorgen vertrokken naar Zuid-West Friesland. Vanuit Heeg tussen het Slotermeer en de Fluessen door, via Warns naar Stavoren.
Helma (mijn zus) vroeg nog even of we bij het monument in Warns geweest waren, maar helaas, zat even niet in mijn parate kennis.
Voor de belangstellenden: De Slag bij Warns was een veldslag in de Fries-Hollandse oorlogen tussen graaf Willem IV van Holland en de Friezen op 26 september 1345. Ze eindigde met een overwinning voor de Friezen en de dood van de graaf. Voor een gedeelte van de Friezen is de jaarlijkse herdenking van de slag belangrijk. Er wordt ook wel gesproken van de Slag bij Stavoren, wat correcter is, aangezien Warns niet genoemd wordt in de historische bronnen.
Bij het naderen van Stavoren maakte ik mij zorgen over het parkeren van de camper, maar vlak voor de Johan Frisosluis is een prachtige parkeergelegenheid.
Van daaruit zijn we Stavoren in gewandeld. Ik heb van 1956-1958 in Stavoren gewoond. Volgens mijn moeder was ik niet erg enthousiast over het wonen daar. Nog steeds heb ik een hekel aan vlak land. Mijn vader was daar gemeenteambtenaar met diverse functies vanwege de krappe mankracht. We woonden tegenover het gemeentehuis naar de Hervormde Kerk. Vanmiddag hebben we dat allemaal bekeken.
Voor het huis loopt een vaart/ sloot waar ik 2 keer in gevallen ben en beide keren gered.
Na deze bezichtiging zijn we doorgelopen naar de haven, om daar op het terras te gaan zitten (het kon net weer). Ook de musjes waren blij dat het terras weer open was, want ze kwamen op de stoel en tafel bij ons op bezoek.
We zaten daar onder het toeziend oog van het "Vrouwtje van Stavoren". Het is een sage die pas in de 19e eeuw zijn huidige vorm kreeg.
Een van de versies van de sage vertelt van een rijke koopmansweduwe in Stavoren die woonde in een huis met gouden vloeren en zilveren muren. Ze bezat meer schepen dan alle kooplieden van de stad tezamen en werd met de dag rijker.
Ondanks haar enorme rijkdom was ze niet tevreden, ze wilde het kostbaarste bezit dat er te vinden was en stuurde een schipper eropuit om dat te halen. Deze kwam na lang zoeken thuis met een lading graan uit Danzig, dat hem waardevoller dan goud leek. Het vrouwtje zag het niet als het waardevolste dat er bestond. Woedend vroeg ze: "Aan welke zijde heb je het graan ontvangen?", "Aan stuurboordzijde.", "Gooi het dan aan bakboordzijde in zee!" Een voorbijganger die dat hoorde zei haar dat niet te doen; zou ze ooit zelf in de bedelstand vervallen, dan zou haar het graan wel goud toeschijnen. Hierop haalde zij de gouden ring van haar vinger en gooide hem met een grote boog in zee. Ze voegde hieraan toe, "Net zomin dat ik deze gouden ring ooit nog terug zal zien, zal ik in de bedelstand vervallen." Op een dag kwam een van haar dienaren naar haar toe met een gevangen vis, met in de maag van die vis haar eigen gouden ring. Vanaf dat moment keerde haar lot. Ten slotte eindigde zij in grote armoede.
Hierna zijn we doorgereden naar Workum en staan bij de Jachthaven Bouwsma (10 plekken). Mooie locatie met veel langsvarende boten.
Enige dissonant zijn nogal luidruchtige kikkers. We hopen dat ze vannacht een beetje rustig zijn.
Na aankomst zijn we naar het centrum gewandeld (500 meter). Het is een gezellig en historisch stadje met gevarieerde gevels en historische gebouwen.
Volgens de VVV beschikt Workum over het mooiste marktplein van Friesland. Ook daar moesten we even op het terras zitten en een wit wijntje en Weizen nuttigen.
Op het plein stond ook een wijze corona advies opgesteld (zie foto).

Geschreven door Idaentheo