Vandaag is de eerste dag, na veertig dagen, dat we de route zelf moeten en mogen bepalen. We hadden besloten Montenegro in het Noorden te verkennen. Onze kinderen Marischa en Stefan zijn er een paar jaar geleden geweest. Nadat we de grens over waren, ging er in Podgorica wat mis. De navigatie leidde ons via Niksic en we hadden eigenlijk wat meer oostelijk willen gaan.
Het was een mooie tocht met veel haarspeldbochten en bergen aan beide zijden. Op sommige bergen lag nog sneeuw.
We zouden naar Autocamp Kod Boce. De navigatie leidde ons een smal weggetje op en dat leek riskant. Dus maar even gevraagd. Dus nu een smalle asfaltweg op. Halverwege kwam ons een auto tegemoet die ons overtuigde van het feit dat we naar zijn Car Camp Razvrsje moesten gaan.
Nu was het zo dat het knap warm was en dat we zagen dat Kod Boce geen schaduw had. Op zijn Car Camp konden we onder een boom staan. Direct ramen open en luifel uit. De stroomvoorziening was nogal provisorisch en de Wifi zat in dezelfde kast en was zeer matig,
Nadat we ons geïnstalleerd hadden , kwamen we er achter dat op zo'n 2 kilometer een meer was met restaurant. Omstreeks 16 uur gingen we op pad. Het pad ging eerst wat omhoog maar daalde daarna fors. Ongeveer halverwege verloor Ida haar evenwicht en kon zich niet houden en liep tegen mij aan. Ik kon haar een beetje remmen maar ze viel waardoor ze gewond raakte aan armen en been. We hadden geen zakdoekjes bij ons, maar we kwamen vrij snel bij een kaartjesverkoper die babydoekjes in de auto had. Vandaar uit zijn we nog 10 minuten doorgelopen naar een restaurant bij het meer. We besloten daar te eten. Navraag aldaar naar de mogelijkheden van een taxi stranden op een ambulance als enige optie. We besloten daar te eten. Tijdens het eten begon het opeens te hozen, terwijl de zon nog scheen. Helaas was vanaf dat moment ook mijn telefoon leeg, dus geen foto's.
Na het eten hebben we de Car Camp eigenaar gebeld. Hij kon daar niet met de auto komen en vroeg ons naar een parkeerplaats te komen. Blijkbaar niet dezelfde plek want het duurde even voordat ze ons gevonden hadden.
De car camp eigenaar heeft ons naar het "Hospital" gebracht. Niet meer dan een veredelde EHBO post. Daar lag iemand met een promillage van 3,7 % en in dezelfde kamer werd Ida behandeld en nog iemand. De wonden werden eerst gespoeld met water en daarna met een soort Betadine. Daarna werden de wonden ingepakt met gaasjes en verband. Na betaling van € 31,53 konden we gaan.
Bij aankomst op de camping bleek dat iemand de luifel aan een kant had laten zakken om het water af te voeren.
De wijd openstaande dakramen hadden er voor gezorgd dat de randen van ons bed nat waren. Na enige tijd gingen we naar bed in een wat vochtige omgeving.
Het was even niet anders.

Geschreven door Idaentheo