Terwijl buiten de kikkers kwaken in het meer van Ohrid, de muggen buiten zoemen en de muziek vanuit Struga klinkt, schrijf ik mijn reisverslag.
Vandaag zijn we om 9 uur opgehaald door Dimitri, onze Nederlands sprekende gids. Hij heeft jaren bij Van Merksteijn Staalcoating in Raalte gewerkt. Is getrouwd met een Nederlandse vrouw en zijn met kinderen naar Macedonië teruggekeerd. Ze verzorgen nu voor kleine groepen excursies. Nederlanders zijn hier al jarenlang veruit de grootste groep toeristen.
In de bus vertelt Dimitri, die rap van tong is, het een en ander over Noord Macedonië, een arm land dat nu de naamproblematiek met Griekenland opgelost is, hoopt via aansluiting Navo en EU meer welvaart te krijgen. Er is een grote invloed van Albanezen, die hun in het buitenland verdiende geld investeren in huizen.
Zo leven de overwegend islamitische etnische Albanezen, goed voor een kwart van de totale bevolking van ongeveer twee miljoen, op veel vlakken apart van de rest van de Macedoniërs en kennen een (nog) hoger werkloosheidscijfer dan het landelijk gemiddelde van 24 procent. Hun taal, cultuur en politieke invloed zijn wettelijk vastgesteld na het gewapende conflict van 2001, maar de Albanezen voelen zich nog steeds achtergesteld. Deze Albanezen krijgen gemiddeld 4 kinderen en de overige Macedoniërs 1,5 kind, waardoor deze bang zijn op den duur overvleugeld te worden.
We wandelen eerst over de groentemarkt en daarna door de oude stad. Deze winkelstraten hebben nog een authentiek karakter. Na bezoek van de stadsmuur, een paar kerken en een theater is het koffietijd. dalen we van boven af naar het meer.
Daar liggen bootjes gereed die ons over het meer naar een restaurant brachten, waar vroeger de partij-elite kwam.
Na een warme lunch met muzikale begeleiding worden we in het centrum "losgelaten" om te winkelen of een terras te pakken.
Om 16 uur gaan we weer naar de camping.
Inmiddels is de muziek gestopt en klinkt de oproep tot gebed vanuit de moskee over het meer.
Geschreven door Idaentheo