We waren gisteren opnieuw uitgenodigd om bij de familie te komen eten. Bij aankomst zag het al zwart van de kinderen en diverse kinderen kenden onze naam nog. Allemaal blije kindertjes en allemaal wilden ze handen geven, ze willen je aanraken, contact maken en namen noemen. Dan hoor je Osman, Ibrahim, Aisa, Mariam, Mohamed, Abdul en nog vele andere namen, Islamitische namen, want hier zijn de mensen na de kerstening bekeerd tot de Islam. De vorm waarin ze die beleven is mild, vrouwen hoeven niet per se gesluierd te zijn, worden wél uitgehuwelijkt, maar afhankelijk van de stam hebben ze de vrijheid te weigeren. Besnijdenis wordt zowel bij vrouwen als bij mannen toegepast. Bidden doen ze vijf keer per dag en als dat gebeurt is dat met overgave, niet fanatiek, er gaat ook wel eens een telefoon af of een kind dat gaat huilen wordt afgevoerd. Het ziet er uit als mediteren, een moment van rust en bezinning. Van oorsprong was het animisme de leefwijze van deze mensen: hierbij heeft alles een geest en ziel. Er is nu een mengeling van Islamitische en animistische leefstijl. In deze gemeenschap is er een leermeester zgn marabout, op bezoek, een hooggeplaatste, we zagen hem gisteren ook (op de foto). Hij woont in een andere compound, de familie van deze Serehullastam is verdeeld over 3 compounds. Alle familieleden van deze stam tezamen zijn zo’n 160 mensen. In deze compound wonen er 79. De werkzaamheden worden verdeeld. De vrouwen hebben om de beurt de leiding over de hele huishouding en als ze daarvoor aan de beurt zijn mogen ze bij de man slapen. Een vooraanstaande bewoner geeft ons een rondleiding en we zien de vele slaapkamers die uitkomen op de galerij rond de binnenplaats. In de hoek van de binnenplaats is de keuken waar een bijna permanente stookplaats is, op de binnenplaats een stookplaats voor de grote pot rijst. De hooggeplaatsten hebben een zitkamer bij de slaapkamer, een eigen hurktoilet en douche. Achter de compound zijn twee toiletten, heel schoon, wasruimte, opslagplaats voor hout e.d. Waar we eten staan oliedrums waarin meel, rijst, couscous, suiker, zout e.d. bewaard worden. We krijgen rijst met een pikante tomatensaus, heerlijk gekruid. Dit is de lunch. Een uur later komt er een schaal couscous met tomatensaus en moringabladsaus. Dit is het diner! De saus wordt over de rijst of couscous verspreid. We lepelen uit één schaal, drinken uit één glas water, krijgen sterke, zoete groene thee uit kleine glaasjes, twee aan twee, want meer glaasjes zijn er niet. Alle mensen zijn steeds heel blij. Als er een probleem of belangrijk iets besproken moet worden, zoals hier ook aan de orde was, zit de leermeester op zijn verhoging en spreekt zich uit, zo’n 25 mensen er omheen doen ook allemaal hun zegje en dan gaat het er fel aan toe. Kinderen liggen lekker te slapen op de tapijten. Als we weggaan lopen we in een stroom van warme, hartelijke mensen naar de poort en ze zwaaien ons uit alsof we Maxima en Willem-Alexander zijn. Het dorpje heette Fula Kunda en lag 3 km van ons guesthouse.
Vanaf onze ontbijttafel zagen we aan de overkant van de rivier veel mensen bij elkaar staan, wachtend om over te steken en naar de markt te gaan om goederen te kopen of verkopen. Altijd heel leuk om te zien hoe ze zich verplaatsen en wat er allemaal gebeurt. Vandaag trokken we verder, kwamen nog langs de markt en kochten daar veel groeten. We staken de grens over naar Senegal. In dit gebied zijn veel baobabs, het dorpje bij de grens waar we rondliepen heet Baobabdorp. Die vele groenten zijn voor zijn familie van Mohamed bestemd. Toen de grootste hitte voorbij was hebben we door het stoffige Koungheul gelopen, gegeten in de mooie kamer van het voedsel dat de twee vrouwen hadden bereid en daarna zijn we naar een pension gebracht met heel leuke muurschilderingen.

Geschreven door Guus.kitty