Om in de Blauwe Stad Jodhpur te komen rijden we 325 km deels nog door de Tharwoestijn. Daarna begint een gebied van zandsteen met honderden zandsteengroeven langs de weg.
Onderweg vertelt de reisleidster iets over de gezondheidszorg in India.
De ziekenhuizen zijn allemaal gespecialiseerd. Het zijn privé-ziekenhuizen of van de regering. Bij die van de regering is de kwaliteit en hygiëne vaak minder en er werken minder gekwalificeerde artsen. Bij privé-ziekenhuizen moet je second en third opinion laten doen.
Voor een operatie kun je het beste zélf de instrumenten en medicijnen kopen.
Er zijn ook charity-ziekenhuizen en Jaïn-ziekenhuizen en die zijn erg goed en schoon. Voor heel weinig geld en een goede gebitsbehandeling kun je proberen bij een universiteitskliniek terecht te komen. Je zit dan wel als “studie-object” heel lang in de stoel.
Als je niet verzekerd bent moet je alles zelf betalen. Verzekeren kun je je alleen als je niet te oud bent. Kraam- en zuigelingenzorg bestaan niet. De reguliere gezondheidszorg is de meest voorkomende omdat die sneller resultaat levert, verder is er homeopathie, ayurvedische en natuurgeneeswijze. Lepra en diabetis zijn de meest voorkomende ziektes.
Zorg voor geestelijk gehandicapten is er niet echt: ze worden opgesloten terwijl de ouders ervoor betalen en anders lopen ze op straat. Er is schaamte voor geestelijk gehandicapten.
De zorg voor zieke dieren wordt betaald door o.a. de Krishna-beweging. Jodhpur is een plaats met een militaire basis. Dienstplicht bestaat niet en de militairen die in dienst zijn zijn pvan de krijgerskaste.
In Jodhpur bezoeken we eerst het witmarmeren herdenkingsmonument ter nagedachtenis aan Maharadja Jaswant Sing ||.
Daarna komt een van de hoogtepunten van de reis aan bod: het Mehrangarh Fort, bijgenaamd De Mammoet. De bijgevoegde foto’s spreken voor zich.

Geschreven door Guus.kitty