De rit van vandaag gaat verder naar het zuiden en we komen duidelijk in een ander gebied. Bergen op de achtergrond en meer tropische begroeiing.
We zijn nog maar net warmgedraaid of we gaan in een textielfabriek op bezoek. Hier zitten vrouwen te borduren, zij maken van gebruikte trouwkleding en andere mooie, geborduurde stoffen gebruiks- en kunstvoorwerpen. Achter de naaimachine zijn het de mannen die het werk doen, evenals in de verkoop. We krijgen uitleg en de mooiste kleden worden voor ons uitgevouwen. Zeer aantrekkelijk, ook qua prijs trouwens. Als ze gelabeld zijn voor de duurdere wereldmerken wordt de prijs verveelvoudigd.
De volgende stop is bij een gedenkplaats waar een jonge prins met zijn motorfiets een ongeluk kreeg, waarna de motorfiets door de geest van de prins zelfstandig huiswaarts keerde. Kortom: een gedenkplaatsplaats voor verkeersongelukpreventie. Er worden hier voorwerpen verkocht om aan de (vracht)auto te hangen, zgn pompo en swastika.
In de bus worden we bijgepraat over diverse onderwerpen.
Vóór het huwelijk hebben de echtelieden elkaar vaak nog niet ontmoet. Een huwelijk is zeer belangrijk, ook voor de eer van de familie en het mag wat kosten. Ze zijn bereid zich voor een goed huwelijksfeest in de schulden te steken. Een huwelijk is meestal geen liefdesverbintenis, maar 20% kiest zijn eigen partner.
Het onderwijs in India moet door de ouders zelf betaald worden. Er is geen leerplicht, dus de kinderen uit de onderlaag krijgen vaak geen onderwijs. Met 4 jaar gaan kinderen naar school, de eerste 2 jaar naar een kleuterschool, daarna 6 jaar naar het basisonderwijs. Wil je naar de primary school dan moet je voldoen aan de eisen en die zijn voor de enkeling uit de lage kaste minder zwaar om ze kansen te geven. In de praktijk lukt dat vaak niet goed: corruptie speelt daarin een rol.
Het basisonderwijs op zich is niet veel meer dan de kinderen bezighouden. Wil je goed onderwijs dan moet je tegen betaling naar de naschool. Het gebeurt ook dat uit een gezin maar enkele kinderen naar school gaan. Er zijn ook straatscholen, opgericht door weldoeners of een community: alles als dienstverlening voor God. De schoolkinderen van de lagere school dragen een uniform.
Onderwijzers en leraren worden laag betaald.
Vrouwen hebben naast hun taak op school ook nog de huishoudelijke taak, zorg voor kinderen, schoonfamilie en dienstverlening aan de man.
Medische studies en handel zijn in hoog aanzien. Rijken gaan vaak in het buitenland studeren. Uit de hogere kringen gaan vrouwen ook wel studeren, vaak niet om een beroep uit te oefenen, maar om een goede partij aan de haak te slaan.
De scholen zijn op alle dagen van de week open en op zaterdag een halve dag.
Kinderen zitten meestal gewoon op de grond.
En daar waren we later getuige van toen er gestopt werd bij een schooltje waar het net lunchtijd was.
Het bezoek aan de Jaïn-tempel in Ranakpur is het belangrijkste onderdeel van de dag. Het tempelcomplex ligt in de vallei van het Aravalligebergte.
Een busrit over het platteland zorgt voor prachtige middeleeuwse taferelen oa een door ossen aangedreven waterpomp voor irrigatie.
Het hotel is zodanig gesitueerd dat de bus er niet kan komen en riksja’s ons verder brengen.
Met een mooi verlicht panorama en een lekkere thali (een soort Indiaase rijsttafel) ronden we de dag af en kunnen we weer een heel mooie dag bijschrijven.

Geschreven door Guus.kitty