Vandaag hebben we een uitstap in de buurt gehad en hier hoef je niet per se ver te gaan om kleurrijke taferelen te zien en typisch Afrikaanse momenten te beleven. Onderweg valt zoveel te zien, al die werkplaatsen en winkeltjes langs de weg zijn al bijzonder. Het ziet er over het algemeen armoedig uit, niet ontwikkeld, bouwvallig. In improviseren zijn ze erg goed. Ontbijt kopen veel mensen in een kraampje langs de weg en vaak worden er grapjes gemaakt. De Afrikanen houden erg van contact maken. Het is nooit saai. Mohamed, onze chauffeur, koopt wat snoep in een straatje waar wij geen winkel zouden vinden en dat wordt uitgedeeld aan kinderen die er ineens heel veel zijn. Zij maken er een sport van om twee keer hun hand op te houden en ons te slim af te zijn.
We brengen een kort bezoek aan een geitenmarkt en een kunstmarkt. Daarna, in een bosrijke omgeving worden we rondgeleid in een veterinair centrum, waar verwaarloosde, gewonde en zieke ezels, paarden, geiten, dromedarissen en honden worden opgevangen en behandeld. Soms blijven ze levenslang in dat centrum, vaker gaan ze na behandeling terug naar de eigenaar die dan getraind wordt in het goed behandelen van dieren. Langs zandwegen rijdt Mohamed ons langs heel bijzondere plekjes, koopt sinaasappels op een plaats waar een tafeltje bij de ingang van een compound staat, gooit snoepjes naar kinderen zodat een hilarische sfeer ontstaat. We lunchen in een restaurant waar de locals ook eten: één bord gebakken rijst met vis met zijn drieën. Lekker gekruid. Nog even voor een kleinigheidje langs de garage levert ook weer een leuk moment op. Het kenteken van de auto is CAIRO 1 en betekent “vrede”.
‘s Avonds gaan we naar het strand voor de zonsondergang, een duik in de zee en een barbecue. Het werd een heel bijzondere avond, bij een kampvuur, met jambe muziek en dans.

Geschreven door Guus.kitty