Shenzhen is een plaats gelegen in het zuiden van China op slechts enkele kilometers van Hong Kong en is daarom ook een geschikte uitvalsbasis om te wennen aan de Chinese invloeden. De stad zelf heeft de laatste tientallen jaren een behoorlijke economische groei doorgemaakt, want rond het jaar 1980 was Shenzhen niets meer dan een vissersdorp. Anno 2019 kent de stand een inwonersaantal van ongeveer 12 miljoen inwoners en bolt het bijna uit haar voegen qua miljoenengebouwen. Voor mij als doodnormale toerist dus leuk om deze kant van China te zien. Door mij vooropgestelde planning voor China had ik slechts één gehele dag om Shenzhen te verkennen en deze heb ik dan ook volop benut. Mijn ogen hadden het éne hoge gebouw nog niet gespot of om de hoek stond alweer een ander gebouw. Persoonlijk vind ik het zeer interessant om in zo’n miljoenenstad te lopen, maar na enkele uren vol hectiek, duizenden mensen en 35 graden, vond ik het tijd om het park op te zoeken. Het park is gelegen aan de rand van Shenzhen en hier was het dan ook niet moeilijk om de nodige verkoeling op te zoeken.

Voor de vrijdag stond mijn eerste ervaring met het spoornetwerk van China te wachten. Van te voren had ik reeds via het internet mijn treinkaartjes gereserveerd, waardoor ik deze op het treinstation alleen nog diende op te halen. Aangezien het voor mij de eerste ervaring was, besloot ik om vroegtijdig naar het treinstation van Shenzhen te vertrekken, waardoor ik genoeg tijd had als iets verkeerd liep. Dat Shenzhen een miljoenenstad is, bleek ook wel uit de vele Engelse vertalingen op het treinstation. Hierdoor was het een koud kunstje om het juiste loket te vinden om mijn ticket op te halen, waarna het daarna ook niet geheel moeilijk was om het juiste perron te vinden. Verbazingwekkend hoe soepel dit allemaal ging, had ik dus nog genoeg tijd over voordat mijn trein vertrok. De treinrit opzichzelf is niks op aan te merken. Luxe treinen en goede stoelen. Iets na het middaguur arriveerde ik volgens dienstregeling op het treinstation van Guangzhou. Vanaf hier kon ik gebruik maken van het metronetwerk om bij mijn hostel te komen. Guangzhou is net als Shenzhen een miljoenenstad en is de derde grootste stand van China en kent 14,5 miljoen inwoners.

Net zoals in Shenzhen had ik een hele dag de tijd om Guangzhou te verkennen. Ik besloot om al wandelend deze stad te verkennen. Wat al snel duidelijk werd, is dat deze stad niet alleen haar mooie glinsterende kant heeft, maar ook haar vele armoedige wijken. Daarnaast leek deze stad vrij veel op Shenzhen, vele miljoenengebouwen, hectiek en duizenden mensen. Persoonlijk ben ik dan ook blij dat ik deze steden in het begin van mijn reis door China heb bezocht, want zoals misschien uit de verhalen is af te lezen, was dit niet mijn favoriet. Mijn reis door China is uitgestippeld met inachtneming van: authentiek China, modern China en natuur. Modern China heb ik nu dus bezocht en helaas - maar misschien wel te verwachten - was hier niet veel te zien van het echte China.

Voor de zondag stond de nachttrein(!) gepland naar Huaihua om vanaf hier de bus te pakken naar mijn eindbestemming: Fenghuang. Na één uur gewacht te hebben bij het loket kon ik dan eindelijk mijn treinticket in ontvangst nemen. Vervolgens moest ik nog twee uur wachten, omdat de trein helaas een flinke vertraging had. Eenmaal mijn plekje gevonden in de trein, beviel het zeer goed. De ‘’cabines’’ hadden plek voor 6 mensen, verdeeld over 2x3 bedden. De rit opzichzelf was hartstikke prima en ik kon hierdoor ook voldoende nachtrust pakken. Toen het ongeveer licht begon te worden, enkele mensen de trein al hadden verlaten, werd ik heerlijk uitgerust wakker. Inmiddels alweer 700 kilometer verder en dus het binnenland van China in. Vanaf het treinstation van Huaihua was het voor mij even een raadsel waar de bussen naar Fenghuang vertrokken, want ik beschik in China niet over mobiel internet en ik had vooraf geen enkele kaart gedownload. Gelukkig kon ik door middel van mijn vertaalapp de vraag aan een Chinese man stellen en hij bracht mij - dan wel tegen betaling - naar het busstation. Hier weer door middel van mijn vertaalapp duidelijk gemaakt waar naartoe ik wilde. Dit verliep vlekkeloos. Vanaf het busstation van Fenghuang kon ik door middel van dezelfde vertaalapp een taxi regelen naar mijn hostel.
Fenghuang is een Chinese stad in de provincie Hunan. Fenghuang betekent letterlijk feniks, uit de as verrijzende vogel, zie Feng Huang. Volgens een legende vlogen hier ooit twee Fenghuang vogels over, en waren ze verbijsterd door de schoonheid van de stad. Nog steeds wordt Fenghuang door vele mensen gezien als de mooiste stad in China.

De maandagmiddag en de dinsdag had ik de tijd om deze stad te verkennen. Waar normaal gesproken een stad slechts enkele bezienswaardigheden kent, was deze stad een bezienswaardigheden opzichzelf. Overal waar ik om me heen keek, zag je de Chinese invloeden en hier had ik dus ook echt het gevoel dat ik mij in China bevind. Fenghuang kent vele smalle straatjes waar zich vele winkels bevinden en waar genoeg souvenirs gekocht kunnen worden. Voor mijzelf heb ik dit beperkt weten te houden tot slechts één souvenir: een medaillon met een uurwerk. In de avond verandert het pittoreske stadje in een sfeer dat onbeschrijflijk. De vele Chinezen verzamelen zich in of rondom de rivier of spelen in nog niet te begrijpen bordspel. Morgen neem ik de bus naar Zhangzijaji, waar ik vervolgens de natuur van China ga ontdekken. Deze plaats is onder andere bekend geworden, doordat de film Avatar hier is opgenomen.

PS: nog zeven weken en dan keer ik alweer huiswaarts!

Geschreven door Gerbenvlieger