Het is weer woensdag, dus dat betekent een nieuwe blog! En dit betreft een speciale blog, want ik ben inmiddels alweer langer dan 3 maanden aan het reizen. Aan de ene kant natuurlijk een feestelijke gebeurtenis, maar aan de andere kant ook een moment van dankbaarheid:

• Dankbaar voor het feit dat ik zes maanden in alle vrijheid mag reizen door zulke diverse landen;
• Dankbaar voor het feit dat ik tot op heden mij nooit onveilig heb gevoeld en geen erge ziektes heb gehad;
• Dankbaar voor alle mooie herinneringen die ik heb mogen maken en voor alle mooie mensen die ik heb mogen ontmoeten.

Op de donderdag ging voor mij de wekker al vroeg, namelijk om 7 uur. Vandaag zou ik de boot nemen naar Langkawi. Langkawi is een archipel in de Andamanse Zee, bestaande uit 99 eilanden. Langkawi ligt ongeveer 30 kilometer verwijderd van het vasteland van Maleisië en ik zal verblijven op het grootste eiland, namelijk Pulau Langkawi. Noemenswaardig is het feit dat ik in eerste instantie niet van plan was om naar Langkawi te vertrekken, maar doordat ik alleen een nachtbus kon pakken vanuit Georgetown naar de Perhantian Islands besloot ik om Langkawi als tussenstop te gebruiken. Ik checkte al vroeg uit bij mijn hostel en kwam ruimschroots aan bij de haven van Georgetown, waarvandaan mijn boot vertrok naar het eiland. In de boot was een soort vliegtuigopstelling gemaakt van 4 – 4 stoelen en er werd een Maleisische film gedraaid. Gezien het vroege tijdstip waren de meeste mensen nog aan het slapen of keken hun eigen film op de mobiele telefoon. Na een 3-urige boottrip kwamen wij mooi op tijd aan in de haven van Langkawi. Dit betrof een heuse ferryterminal, want vanaf hier vertrokken ook internationale boten. Bij de aankomsthal waren al genoeg verkopers aanwezig om een scooter te promoten of om een taxirit aan te bieden. Ik besloot verstandig om door te lopen en mijn koers in te zetten naar mijn hostel. Via het internet had ik namelijk reeds een hostel geboekt in het stadje Kuah, dichtbij de haven. In Viëtnam heb ik reeds eerder in een soortgelijk hostel verbleven, namelijk een soort space capsule. Helaas bleek het hier in Langkawi om een iets goedkopere variant te gaan, maar voor 3 euro per nacht had ik geen recht om te klagen. In de middag heb ik een beetje door de stad Kuah gewandeld en ben ik even langs het winkelcentrum gegaan. Hier op Langkawi kan namelijk belastingvrij worden gewinkeld, waardoor er enkele grote shoppingcentra’s zijn. Ik kon een mooie denim spijkerbroek kopen voor nog geen 10 euro. Een koopje! Vervolgens ben ik nog naar het beeld van de adelaar gelopen. Dit beeld is super bekend op Langkawi. De naam van het eiland komt dan ook voort uit een combinatie van de woorden ‘Helang’ (Arend) en ‘Kawi’ (Marmer) Bij dit beeld zag ik ook nog een leguaan zwemmen in het water.

De volgende dag besloot ik om een scooter te huren en zodoende het eiland te verkennen. De wegen op Langkawi waren goed en ik had ook weer een snelle scooter gekregen, namelijk 110CC. Allereerst kwam ik aan bij een strand, waar werkelijk het Expeditie Robinson gevoel heerste. Prachtige witte stranden met helder water en geen enkele andere toerist. Dit was dus ook de ideale plek om even te chillen en te genieten van alles om me heen. Terug aangekomen bij mijn scooter spotte ik verschillende aapjes die maar al te geïnteresseerd waren in de scooter en mij. De volgende stop was de welbekende kabelbaan. De kabelbaan zou mij helemaal naar de top van de berg Mat Cincang brengen. Deze kabelbaan is wereldberoemd, omdat het de stijlste kabelbaan is van de wereld en dit was dan ook wel te merken. Één enkele seconde was de gedachte ‘’wat als wij vallen’’ in mijn hoofd, maar dit werd al snel verdreven door het geweldige uitzicht was ik had. Eenmaal aangekomen bij de top is er een soort skybridge, waardoor voor ongeveer 200 meter boven de bomen kan worden gelopen over een brug. Vervolgens ben ik doorgereden naar Cenang beach, waarvandaan ik heb kunnen genieten van een prachtige zonsondergang. Ten slotte teruggereden door het onweer naar mijn hostel. Een avontuur opzich!

Voor de zaterdag had ik een mangrovetour geboekt. Normaal gesproken ben ik niet zo van de tours, omdat dit veelal uitdraait op geldklopperij en veelal van de tours zelf ook kunnen worden gedaan zonder begeleiding van een gids. Deze tour was goed aangeschreven en ik was dan ook razend enthousiast. Tegen de klok van half 10 stond een chauffeur van de tourorganisatie mij op te wachten bij het hostel. Na een korte rit waar wij ook nog enkele andere mensen moesten ophalen, kwamen wij aan bij de plek waar wij op de boot konden stappen. Na een korte introductie van onze gids, genaamd (Cobra), vertrok onze boot naar de eerste bestemming van de dag: een grot! Nu heb ik tijdens mijn reis al enkele grotten gezien, dus ik werd niet meer al te enthousiast van het zien van enkele vleermuizen. Maar aan de andere kant van de grot was de mangrove gelegen en dit was dan ook zeer interessant om te zien! Ik kon de mangrove tot dat moment alleen inbeelden van de dingen die ik heb gezien in een dierentuin. Na een korte boottocht waarin de kapitein van het schip de snelheid flink opvoerde, werd een stop gebracht aan een viskwekerij. Hier waren ongeveer 10 bassins waarin vissen leefde. Persoonlijk vond ik het zielig om te zien, want de bassins waren veel te klein voor de grote vissen die hier leefde. Helaas was het toch onderdeel van de tour en kon ik hier persoonlijk weinig aan veranderen. Na hier kort te hebben gebleven, gingen wij dieper de mangrove in. Hier hebben wij enkele apen en een slang gespot! De volgende activiteit was het voeren van de adelaars. Het was zeer gaaf om de adelaars met een zeer hoge snelheid naar beneden te zien duiken om het voedsel te grijpen. Ten slotte stond na een heerlijke lunch nog een bezoek op het programma aan een verlaten strand, maar niemand van de groep had interesse om te zwemmen. Nadat ik was teruggekeerd bij mijn hostel besloot ik om nog snel de scooter te pakken en te rijden naar één van de hoge bergen van het eiland. Helaas was het boven op de top te mistig om ook maar iets te kunnen zien..

Voor de zondag stond nog een korte eilandtour op het programma. De dag begon al goed. De chauffeur zou mij om 9 uur ophalen, maar arriveerde pas tegen de klok van 10 uur. Eenmaal aangekomen bij de boot stond iedereen op mij te wachten en dit leverde dan ook een chagrijnige ‘’thank you’’ op van een oude vrouw. Nu ben ik niet de beroerdste en zei dan ook zeer vriendelijk ‘’you’re welcome’’. De toon was gezet voor de rest van de tour. Allereerst werd een eiland bezocht wat uit elk reisboek kan komen. Witte stranden en kraakhelder water. Oja! Niet te vergeten de geïnteresseerde apen die maar al te handig waren en bij menigeen een flesje water uit de tas pakte. Vervolgens bracht de kapitein ons naar een ander eiland waar een soort zoetwatermeer moest zijn, maar dit vond ik persoonlijk niet al te interessant. Tegen de klok van 13 uur arriveerde wij terug op het eiland, waarna ik nog wat tijd over had. Mijn ferry naar Kuala Perlis ging pas om 15:30, waardoor ik nog genoeg tijd had om eventjes langs de kapper te gaan en om mijn haar te laten doen. Het knippen van mijn haar was zo gebeurd, maar toen mijn haar gewassen werd ( lees het krijgen van een hoofdmassage) ging de tijd zeer snel. Snel een grab gepakt naar de ferryterminal, waardoor ik nog net op tijd was voor mijn boot. Eenmaal aangekomen bij het kleine haventje van Kuala Perlis besloot ik om andermaal een grab te pakken naar mijn hotel, want 1,5 kilometer lopen in 38 graden is voor niemand een pretje. Ik had een eenpersoonskamer geboekt, maar vanwege de rust hadden ze mijn boeking geüpgraded naar een deluxe tweepersoonskamer.

De volgende dag ging de wekker al om zeven uur, want mijn bus naar Kuala Besut vertrok al om 8 uur ’s ochtends. Deze busrit zou mij helemaal van het uiterste westen van Maleisië naar het uiterste oosten brengen. Normaliter boeken mensen deze busrit als een nachtbus, maar naar mijn eerdere ervaring met de nachtbus in Cambodja had ik hier totaal geen zin in. De busrit bedroeg welgeteld 11 uur en tegen de klok van 7 uur ’s avonds kwam ik gesloopt aan in mijn hotel. Bij dit hotel kon ik gelijk de boottickets kopen naar Perhantian Kecil. Daarnaast kon ik gelijk mijn luchthaventransfer regelen voor aanstaande vrijdag, want dan vlieg ik namelijk naar Malakka om een lange busrit te vermijden.

Ja! Het is zover. Nu denken jullie ‘’wat gaat er gebeuren?’’.. Vandaag, dinsdag 4 juni 2019, is de dag dat ik het paradijs op aarde ga betreden. Perhantian Kecil ligt op ongeveer 20 kilometer van Kuala Besut en heeft alles waar iedere strandganger over droomt: witte stranden, palmbonen en een azuurblauwe zee. Toen de speedboot de steiger naderde, was het inderdaad zoals hierboven stond beschreven. Het eiland zelf is niet heel groot en het enige wat er te beleven is, is snorkelen, duiken of uitrusten. En laat dat laatste nou net de insteek van mijn verblijf te zijn. Diezelfde middag besloot ik dan ook om heerlijk relaxed op het strand te gaan liggen, muziek te luisteren en heerlijk te rusten, want de komende maanden zou het veelal actieve dingen zijn. Misschien ook leuk om te vermelden is dat ik net mijn vliegticket naar Sri Lanka heb geboekt voor 13 juni en hierdoor alsnog naar Sri Lanka ga. Na welgeteld 1 uur was voor mij bij het relaxen de nieuwigheid vanaf en wilde ik weer wat actiefs gaan doen. Missie mislukt dus. Ik besloot om mijn camera te pakken en een korte wandeling te maken om zodoende wat mooie foto’s te kunnen maken. Dit is naar mijn weten ook zeer goed gelukt. Vervolgens heb ik een snorkelsetje gekocht en ging ik voor de eerste keer in mijn leven snorkelen. Wat een ervaring! Zwemmend tussen honderden vissen van verschillen soorten in een kraakhelder water. Een ongelofelijke ervaring.

De woensdag was eigenlijk een kopie van de dinsdag: wandelen over het eiland, snorkelen in de zee en af en toe eventjes relaxen op het strand. De donderdag zal ongetwijfeld een kopie worden van de woensdag, waarna ik vrijdag dus het vliegtuig pak naar Malakka.

Geschreven door Gerbenvlieger