Jitse verrast ons rond middernacht door over te geven. Uiteindelijk wisselen mama en oma van bed, zodat mama voor Jitse kan dicht bij zijn. Om 4.20u moet het laatste van wat misvallen is er ook nog uit... We zijn samen doodmoe tegen de ochtend.
Het hele gebeuren maakt Jitse tot een vodje... We gooien alle plannen om en blijven tijdens de voormiddag in ons aparthotel. We spelen wat met lego, gaan zwemmen, hoewel niemand echt in form is.
Het is carnaval vandaag en Andrea weet Jutta dolgelukkig te maken door haar in een tijger om te toveren. Ze glundert tot en met, ziet er zelfs wat vervaarlijk uit... Jitse laat zich overtuigen tot een hartje op haar arm: only love...
Na een mini-lunch gaan we dan toch op pad. De auto biedt 45min slaaptijd en de meisjes maken er beiden gretig gebruik van. De rit gaat langs schraal geïndustrialiseerd landschap vol windmolens. Het is druk op de baan... Pas als we de luchthaven voorbij zijn, wordt het stilaan groener. De wind zet op en wolken horen plots bij het uitzicht.

Het blijft een opgave voor Jitse, maar ze houdt zich sterk en in momenten weet ze zelfs te genieten van de prachtige botanische Jardin Canario. De drakenbloedbomen moeten nu eenmaal gevonden worden. Onze tocht leidt ons langs de stijle rotshellingen (pad te bewandelen op eigen risico wegens gevaar voor vallend puin). Kleine hagedissen ritselen snel bij ons vandaan. De vele soorten Yucca's, palmbomen, vetplanten, cactussen en prachtige bloemen zijn een lust voor het oog. De veelkleurige visjes in de vijvers zijn fascinerend. We doen het rustig aan, zodat niemand erg zenuwachtig hoeft te worden. Hoogtevrees, vermoeidheid met bijhorende lompheid... je kan het je inbeelden.

Bij terugkomst thuis, zijn de mama's aan iets straffer toe. We hebben een deftige apero verdiend! En Jutta haar zwembad. 😊 Hier schijnt de zon dan ook nog iets feller. Jitse is er snel uit wegens te koud, maar Jutta maakt een nieuwe vriendin en laat zich niet zien. Ze vergeet te drinken tijdens onze apero... We starten ondertussen een uno-battle. Ook tijdens het eten moet die worden verder gezet...

Jutta vraagt opnieuw om naar bed te mogen. Je hartje ophalen blijkt best vermoeiend...

Geschreven door De-gombe-matadi.op.expeditie