Om 7u zitten we al in de auto richting Zongo. Dit is het uiterste punt van de zone de sante en om er te geraken moeten we omrijden via een andere zone. Er is anders geen weg die berijdbaar is. De rit duurt minstens drie uur. De omgeving wordt steeds groener. Het is zondag, en hier willen ze van profiteren om er een meer toeristische, ontspannen dag van te maken. We gaan eerst de nieuwe stuwdam en elektriciteitscentrale bezoeken. Omdat we op missie zijn, nemen ze ons mee tot in de controlekamer. Het duurde 7 jaar om het hele project te realiseren. De Chinezen hielpen dit verwezenlijken en alles staat dan ook in Chinees en Frans beschreven. Op zich wel een grappig gegeven. De chef is duidelijk fier op zijn werk. De bewaking is vrij intens. Overal lopen wachters met ons mee, we rijden ook onder begeleiding rond op de site.
De dam is best indrukwekkend. Le Fleuve blijft op zich indrukwekkend.

Even verderop is een tweede dam, al erg verouderd, die 'a l'epoque' nog door de Belgen werd gebouwd. We rijden verder om een waterval te bezoeken. Deze wordt 'uitgebaat in het kader van een resort. Het is even klimmen en klauteren, maar het is overdonderend! De kracht van het water, de prachtige groene omgeving, de nevel door het bruisende water, waarin we een regenboog ontdekken. De begeleiding begint er kreten te slaan. Toch een beetje verbaasd krijgen we de nevel in vlagen over ons heen. Ze roepen naar de nevel om te komen verfrissen. Het is een erg fijne verfrissing na de lange rit, het warme weer en de inspanningen. We worden verrast met, niet een simpele duik in de rivier, maar een heus openluchtzwembadbezoek. Zalig!!!! Zeker na reeds enkele dagen zonder douche en het behelpen met potjes water. We raken ontspannen, de hoofden worden leeg gemaakt, even genieten...

Tijd om de terugweg aan te vatten. Het is al 15u in de namiddag wat betekent dat we al niet meer voor het donker thuis kunnen zijn. We stoppen toch kort even bij het gezondheidscentrum van Kindunga. Hier is nog geen elektriciteit, stromend water of deftige vloer. Stap voor stap is dit het eerste wat wordt aangepakt. Laat staan dat we veel andere instrumenten of deftig materiaal vinden ter plaatse. Zo ver is men hier nog niet.

We rijden de nacht in. Gelukkig is de chauffeur zeer ervaren en bekend met de weg. De artsen die vooraan in de wagen zitten schreeuwen mensen vaak dingen toe: dat ze voorzichtiger moeten zijn, dat ze uit de weg moeten voor de auto, maar even goed een goeie dag naar bekenden. Het rondrijden blijft een belevenis.

Na het avondeten, rond 20.30u, willen we nog even naar het ziekenhuis. Toch eens piepen hoe het hier 's avonds verloopt. Vooral op de dienst pediatrie, die boven zijn capaciteit gevuld is, is de situatie toch schrijnend. Er wordt soms met 3 in 1 bed geslapen, of op de grond. Broers en zussen die gezond zijn, slapen ook vaak in. Verder is het behoorlijk rustig. Er is licht overal en dat stelt enigszins gerust. Hier geen waka waka lampen meer...

Geschreven door De-gombe-matadi.op.expeditie