Diertho komt (zoals beloofd) binnen met een verjaardagslied. Het is mijn (=Lien) verjaardag en ik zal het geweten hebben. Er wordt gezongen door de verschillende artsen die ons komen oppikken om naar het ziekenhuis te vertrekken. Er volgt een bezoek met rondleiding, we luisteren naar de noden die er zijn. Het zijn er heel wat... Het bezoek is kort, we zitten dicht bij en kunnen altijd terug komen.

Dan de jeep in en richting Noki. We bezoeken er het centrum. Het gebouw is vrij recent gebouwd, opnieuw deels met de steun van Memisa. Klein foutje: een mini bevallingsruimte. Het lijkt er onmogelijk werken. De gemeenschap lijkt wel zeer hecht. Ze zijn bezig met het behalen van een accreditatie. Klinkt ons bekend. Hier zijn de regels: er moet een bron of toegang zijn tot drinkbaar water, een hygiënisch toilet, een mogelijkheid tot handen wassen, afscherming van de dieren, een vergadering van de gemeenschap om te motiveren. Per half jaar volgt een herevaluatie. Het dorpshoofd leidt ons rond in het dorp, neemt ons mee naar de bron en de visputten die er werden aangelegd. We zitten nog even samen om te discussiëren, laten nog een pakketje spullen achter en keren huiswaarts.

We gaan in Gombe-Matadi nog even wandelen, richting de stuwdam en bron. Er zijn 2 bronnen voor elektriciteit nu: SNEL en de stuwdam. We leren het gewone dagelijkse leven kennen, praten onderweg, proeven het lokale brood, bekijken de lokale flora en fauna.

Na het avondeten genieten we van Afrikaanse muziek, een hapje, een drankje, een leuke babbel.

Geschreven door De-gombe-matadi.op.expeditie