Vandaag draaien we nog enkele uren mee in het ziekenhuis. We volgen een appendectomie mee. We verbazen er ons over dat de arts alles alleen doet, dat er gewerkt wordt zonder zuurstof toe te dienen, dat met de weinige middelen die er zijn zo precies geopereerd wordt. Diertho is werkelijk een arts waarvan we onder de indruk zijn. Hij heeft een zeer brede kennis over zijn leefwereld, ziektebeelden en is zeer vaardig in zijn werk.

Lien gaat de consultatie bij de triage-arts Arnold meevolgen. Je kunt zijn functie het best vergelijken met die van een huisarts die iedereen naar de juiste afdeling doorstuurt. Hier merken we verschillende mensen op die duidelijk psychische moeilijkheden hebben of waarbij er duidelijk een mentale component is die de klachten mee verklaren. Tussendoor bespreken we onze visie op deze patiënten, bespreken we de typische ziekten en infecties die zich regelmatig voordoen, een actieplan...

We gaan nog met verschillende mensen praten en volgen enkele zaken op. Hier zijn patiënten zeer erkentelijk voor. Ook hier bestaan 'moeilijke' patiënten die te weinig aanwezig zijn, hun diagnose niet aanvaarden, die onder hun voeten krijgen omdat ze hun therapie niet correct volgen. Zo ondervinden ze problemen met een diabeet en hier willen ze zicht op krijgen. Meneer is zich gaan wassen en is 6 uren onvindbaar...
Het is al na de middag wanneer we gaan pauzeren. Verschillende verpleegkundigen en artsen komen ondertussen brillen passen. De nood aan brillen hier is vrij groot. We sorteren de brillen op leesbrillen, om ver te zien, bifocale. We maken verschillende paketten en deze zullen verdeeld worden door de chef du zone bij personeel en patiënten.
De man met diabetes wordt nog langs gestuurd en we nemen ruim de tijd om hem te ontvangen en te proberen begrijpen. Het duurt z'n tijd voor de man durft vertellen waar het eigenlijk om draait...
We eten snel iets en beginnen ons rapport te maken om morgen op de debriefing te presenteren voor de hele equipe.
Het is al voor in de avond als we nog even het ITAV gaan bezoeken: Institut Technique Agriculture et Vétirinaire. Het was vroeger een gerenommeerde school, nu vergane glorie, zoals op zovele plaatsen met Belgisch patrimonium. We praten even met de directeur en geven er onze verzameling zaden af, als symbool voor onze interesse.
Verslag afwerken, want tegen 20u komt een delegatie artsen, chefs... van het ziekenhuis afscheid van ons nemen. Er wordt een box bij gehaald om de bijpassende Congolese ritmes te laten schallen, bier en frisdrank zijn voorzien en wij zorgen voor wat typisch Belgische sneukeling. Er wordt gegeten, gedronken, gepraat en zelfs een dansje geplaceerd. We maken het niet te laat, want morgen wordt opnieuw een intense dag...

Geschreven door De-gombe-matadi.op.expeditie