We ontmoeten de directeur van Memisa voor we de auto laden om richting Gombe-Matadi te vertrekken. Net terug van vakantie, is hij zeer blij ons te ontvangen. Opnieuw een zeer officieel gebeuren. Diertho, een arts uit Kisantu vergezelt ons. Het duurt toch een 2tal uur voor we Kinshasa uit raken. De stad is op bepaalde plaatsen zo druk, dat we in file staan.
Het landschap en de huizen veranderen. Alles lijkt gemoedelijker te worden, de bevolking wordt armer. Dorpen liggen gemakkelijk 10 km van elkaar verwijderd. De bodem veranderd naar een rode of gele kleur. Nu valt pas op hoe heuvelachtig de regio is.

Eerste echte stop is Kisantu. Een dorp met heel wat overblijfselen van de koloniale tijd, waaronder een prachtige kathedraal, een college... We bezoeken er kort het ziekenhuis Saint-Luc, samen met zuster Cecile. Ze is afkomstig van Zwitserland, maar haar congregatie is in België, Ingelmunster om precies te zijn. Ze heeft een zeer natuurlijke charme en aangenaam verrast door onze passage, blijven we ook wat langer dan voorzien kletsen... Het ziekenhuis is goed georganiseerd, en al een stuk moderner dan in Kinshasa dankzij Lumos (UZ Leuven) en Memisa. Er is veel ruimte tussen de paviljoenen en het lijkt rustig. Enkel in pediatrie is het druk, na een recente epidemie van rode hond. We gaan onze innerlijke mens versterken met een stevige maaltijd in een publieke botanische tuin die 'a l' époque' door broeders onderhouden werd.

We rijden verder. Nog 50 km over verharde weg en dan nog 80 km over rood-gele zandwegen. Gelukkig heeft het nog niet geregend, want dat geeft toestanden... Het zorgt alvast voor de nodige ambiance. De aankomst bij het huis is hartelijk. Gastvrouw Rita is zeer enthousiast. We horen reeds ons welkomstcomite dat ons opwacht aan het ziekenhuis. De volledige equipe van het ziekenhuis, een fanfare en heel wat lokale bevolking wacht ons op. Enkele toespraken later, dansen we samen om onze betrokkenheid en blijheid te tonen. Dit tot groot jolijt van de kinderen en hun ouders.

We installeren ons, en overlopen ons programma van de komende dagen. Een kleine slang doet ons even opschrikken. De familie staat even in rep en roer. Het kleine serpent wordt 'vakkundig' geliquideerd. Gebeurt zelden, maar we zitten natuurlijk in de 'broesse'. We gaan nog eten en drinken, en dan ons laatste werk voor vandaag: onze zakken materiaal voor morgen voorbereiden.

Geschreven door De-gombe-matadi.op.expeditie