Aangekomen in Lima is het eerste wat je opvalt en wat onvermijdelijk is de geur van poep. Er is altijd maar 1 kans voor een eerste indruk. Andere mensen in verschillende talen hoor ik hetzelfde zeggen wat ik denk : het stinkt naar poep.
Welkom in Peru
Waarschijnlijk is de riolering niet zo goed als in Europa en gaan we even wat meer terug in de tijd. Het is iets wat ik opmerk en niks meer dan dan. Het zal deze reis nog wel vaker gebeuren dat me dingen opvallen die hier anders zijn. Bij aankomst in het hotel of twee starten verwijderd van het hotel en allemaal eenrichtingsverkeer wil de chauffeur me om 05.30 uur twee straten laten lopen naar het hotel. Gelukkig kon ik in het Spaans uitleggen dat ik dat niet van plan was. Terug in de tijd ja alles ziet eruit als in de jaren ‘70 geen verwarming in de kamers dus dat is wel even wennen als je van gran Canaria komt 😁

Ik ga een uurtje liggen en ga dan ontbijten. Bij terugkomst op de kamer kijk ik uit het raam en staat er aan de overkant een man met mondkapje en muts op en twee tassen. Uit z’n zak van z’n jas haalt ie een vreemd voorwerp wat leek op een metalen spuit wat ie vervolgens in z’n mouw stopt. Ik weet niet wat ik hiervan moet denken ofdat het een zwerver is maar het niet er naar uit dat ik nog niet naar het centrum ga lopen. Dus nog maar een paar uurtjes slapen.
Rond 11 uur is die man weg en loop ik een rondje door het centrum alwaar ik naast de mooie gebouwen herkenbaar in Spaanse stijl ineens de ingang ontdek van de Catacombes. Helaas mochten we geen foto’s maken maar het was indrukwekkend,

Met de komst van de Spanjaarden naar Zuid-Amerika halverwege de 16e eeuw begonnen de kolonisten de basis te leggen voor wat de onderkoninkrijk Peru zou worden. In het begin vond de begrafenis meestal plaats in de kelders van tempels, in de overtuiging dat men dichter bij God zou blijven, rustend op heilige grond. Hiervoor werden in elke kerk ondergrondse gewelven gebouwd. Op deze manier werd in het jaar 1546 aanvankelijk gebouwd wat tegenwoordig bekend staat als het monumentale complex van San Francisco, bestaande uit drie kerken: San Francisco, La Soledad en El Milagro, die met hun terrassen en kloostergangen vormen wat vandaag de dag het heet Klooster van San Francisco. De crypten als zodanig functioneerden legaal tot 1810 en herbergden in totaal 25.000 lichamen, hoewel ze tot het midden van de 19e eeuw begraafplaatsen behielden. In de catacomben bevinden zich vijf putten van ongeveer tien meter diep, waarin botten zitten. Deze putten waren bedoeld om het oude gebouw te beschermen tegen sterke aardbevingen. De totale oppervlakte van deze crypten is nog niet bepaald en er wordt aangenomen dat er een communicatie bestaat tussen de galerijen met het regeringspaleis en het nabijgelegen station Desamparados en zelfs de haven van Callao.

De volgende dag ga ik met de Peru Hop bus naar de volgende bestemming Paracas wat vrij vertaald zandstorm betekend aldaar ga ik mee op een boot tour naar de Ballestas Islands. Hier zien we op een berg een teken van Nazcas , erg mysterieus en indrukwekkend.

De lijnen van Nazca, voluit de lijnen en geogliefen van Nazca en Palpa, zijn geogliefen in het zand van de pampa's de Jumana tussen de steden Nazca en Palpa in de provincie Nazca in Peru. De tientallen figuren van dieren, honderden geometrische vormen en duizenden lijnen en lijnenspellen zijn in het woestijnzand van de hoogvlakte van Peru lang bewaard gebleven. De hoogvlakte is een van de droogste gebieden op aarde met een gemiddelde jaartemperatuur van 25 graden Celsius. Het waait zelden en er valt vrijwel geen regen, zodat de lijnen duizenden jaren bewaard bleven.

Sommigen menen dat de lijnen bedoeld zijn als religieuze uitingen: de verschillende figuren zouden een symbolisch pad naar de goden kunnen zijn; de Nazcasjamanen zouden door het gebruik van hallucinogene stoffen een spirituele vlucht kunnen maken.
Definitief bewijs voor hoe en met welk doel de figuren gemaakt zijn is echter nooit gevonden. De leef- en werkomstandigheden in het gebied waren zodanig moeilijk dat het volstaan met de simpele conclusie dat ze zomaar gemaakt zijn, of om regenwater af te voeren volstrekt onbevredigend is.

Duizenden lijnen bestrijken een gebied van 520 km2 maar sommige strekken zich uit tot een gebied van 800 km2. De lijnen variëren in lengte tussen 102 meter en 11,2 km. De diepte van de lijnen is nergens groter dan 30 cm en sommige zijn zelfs slechts krassen, maar als de zon achter de heuvels zakt, wordt het reliëf in het schemerdonker vanzelf duidelijker.

Onderweg naar de eilanden hebben we het geluk om walvissen te spotten, dat is echt een heel mooie verassing, zien we zeehonden en zeeleeuwen en pinguïns wat ben ik dankbaar voor deze mooie ervaring. En de dag wordt alsmaar mooier en meer indrukwekkend

We vervolgen de tour verder vandaag naar Huayacina

Huacachina is gebouwd bij een oase, genaamd de Oase van Amerika. Het dorp is sterk gericht op toerisme, vooral door de ruime mogelijkheden om te zandborden.
De zandduinen, die de oase geheel omringen, kunnen worden beklommen te voet of met een buggy om vervolgens per snowboard naar beneden te surfen. De duinen zijn tot honderd meter hoog. We gaan met allemaal dames mee met de meest gekke chauffeur van allemaal die over de zandduinen crosst met z’n mega buggy waar we met 10 personen inzitten. Speciaal op verzoek van de dames willen ze zo snel en gevaarlijk als mogelijk. Het lijkt wel ofdat je in een achtbaan zit in een attractiepark. Wat een adrenaline kick. Op verschillende locaties gaan we zand boarden.

Arriving in Lima, the first thing you notice and which is inevitable is the smell of poop. There is always only 1 chance for a first impression. I hear other people in different languages ​​say the same thing I think: it stinks of poop.
Welcome to Peru
The sewerage is probably not as good as in Europe and we are going back in time a bit. It's something I notice and nothing more than that. It will happen more often on this trip that I will notice things that are different here. On arrival at the hotel or two starts away from the hotel and all one way the driver wants me to walk two blocks to the hotel at 5:30am. Luckily I was able to explain in Spanish that I had no intention of doing that. Back in time, yes, everything looks like it did in the 70s, no heating in the rooms, so that takes some getting used to if you come from Gran Canaria 😁

I'll lie down for an hour and then have breakfast. When I return to the room, I look out the window and there is a man on the other side with a face mask and hat and two bags. From his jacket pocket he takes a strange object that looked like a metal syringe, which he then puts in his sleeve. I don't know what to think about this or whether it's a wanderer, but it doesn't look like I'm going to walk to the center yet. So just a few more hours of sleep.
Around 11 o'clock that man is gone and I walk around the center where, next to the beautiful buildings recognizable in Spanish style, I suddenly discover the entrance to the Catacombs. Unfortunately we were not allowed to take pictures but it was impressive,

With the arrival of the Spanish to South America in the mid-16th century, the colonists began to lay the foundations for what would become the Viceroyalty of Peru. In the beginning, burial was usually carried out in the basement of temples, in the belief that one would remain closer to God, resting on sacred ground. Underground vaults were built in each church for this purpose. In this way, in the year 1546, what is known today as the monumental complex of San Francisco was initially built, composed of three churches: San Francisco, La Soledad and El Milagro, which with their areas of patios and cloisters, constitute what Today it is called Convent of San Francisco. The crypts as such functioned legally until 1810, housing a total of 25,000 bodies, although they maintained burial sites until the mid-19th century. Inside the catacombs there are five wells about ten meters deep, which contain bones. These wells were intended to protect the old building from strong earthquakes. The total area of ​​these crypts has not yet been determined and it is believed possible that there is a communication between its galleries with the Government Palace and the nearby Desamparados station and even the port of Callao.

The next day I take the Peru Hop bus to the next destination Paracas, which roughly translates to sandstorm, where I go on a boat tour to the Ballestas Islands. Here we see a sign of Nazcas on a mountain, very mysterious and impressive.

The Nazca Lines, in full the Nazca and Palpa lines and geoglyphs, are geoglyphs in the sand of the Jumana pampas between the cities of Nazca and Palpa in the Nazca province of Peru. The dozens of animal figures, hundreds of geometric shapes and thousands of lines and lines have long been preserved in the desert sand of the Peruvian plateau. The plateau is one of the driest areas on earth with an average annual temperature of 25 degrees Celsius. The wind rarely blows and there is virtually no rain, so the lines have been preserved for thousands of years.

Some believe that the lines are intended as religious expressions: the different figures could be a symbolic path to the gods; the Nazcas shamans could make a spiritual escape through the use of hallucinogens.
However, definitive proof of how and for what purpose the figures were made has never been found. The living and working conditions in the area were so difficult that the simple conclusion that they were made just like that or to drain rainwater is completely unsatisfactory.

Thousands of lines cover an area of ​​520 km2 but some extend to an area of ​​800 km2. The lines vary in length between 102 meters and 11.2 km. The depth of the lines is nowhere greater than 30 cm and some are even just scratches, but as the sun sets behind the hills, the relief becomes clearer in the twilight.

On the way to the islands we are lucky enough to spot whales, which is a really nice surprise, we see seals and sea lions and penguins how grateful I am for this beautiful experience. And the day becomes more beautiful and more impressive.

We carry on to Huayacina
Huacachina was built near an oasis called the Oasis of America. The village is strongly focused on tourism, especially because of the ample opportunities for sand boarding.
The sand dunes, which completely surround the oasis, can be climbed on foot or with a buggy and then surfed down by snowboard. The dunes are up to a hundred meters high. All of us ladies go with the craziest driver of all who crosses over the sand dunes with his mega buggy with 10 people in it. Especially at the request of the ladies, they want it as fast and dangerous as possible. It feels like you're on a roller coaster in an amusement park. What an adrenaline rush. We will go sand boarding at various locations.



Al llegar a Lima lo primero que notas y es inevitable es el olor a caca. Siempre hay sólo una oportunidad para tener una primera impresión. Escucho a otras personas en diferentes idiomas decir lo mismo. Pienso: huele a caca.
Bienvenido a Perú
El alcantarillado probablemente no sea tan bueno como en Europa y retrocedamos un poco en el tiempo. Es algo que noto y nada más que eso. En este viaje sucederá más a menudo que notaré cosas diferentes aquí. Al llegar al hotel, o dos salidas desde el hotel y en todo sentido, el conductor quiere que camine dos cuadras hasta el hotel a las 5:30 am. Por suerte pude explicar en español que no tenía intención de hacer eso. En el pasado, eso sí, todo parece como en los años 70, no hay calefacción en las habitaciones, así que cuesta acostumbrarse si vienes de Gran Canaria



Me acostaré una hora y luego desayunaré. Cuando vuelvo a la habitación, miro por la ventana y hay un hombre del otro lado con una mascarilla, un sombrero y dos bolsas. Del bolsillo de su chaqueta saca un objeto extraño que parecía una jeringa de metal, que luego se mete en la manga. No sé qué pensar sobre esto o si es un vagabundo, pero no parece que vaya a caminar hasta el centro todavía. Así que sólo unas pocas horas más de sueño.
Sobre las 11 ese hombre se ha ido y camino por el centro donde, junto a los bellos edificios reconocibles en estilo español, descubro de repente la entrada a las Catacumbas. Desafortunadamente no nos permitieron tomar fotografías pero fue impresionante.

Al día siguiente tomo el autobús Peru Hop hasta el siguiente destino, Paracas, que se traduce aproximadamente como tormenta de arena, donde hago un recorrido en barco a las Islas Ballestas. Aquí vemos un cartel de Nazcas en una montaña, muy misterioso e impresionante.

Las Líneas de Nazca, en su totalidad líneas y geoglifos de Nazca y Palpa, son geoglifos en la arena de la pampa de Jumana entre las ciudades de Nazca y Palpa en la provincia de Nazca en Perú. Las decenas de figuras de animales, cientos de formas geométricas y miles de líneas y líneas se conservan desde hace mucho tiempo en la arena del desierto de la meseta peruana. La meseta es una de las zonas más secas del mundo con una temperatura media anual de 25 grados centígrados. El viento rara vez sopla y prácticamente no llueve, por lo que las líneas se han conservado durante miles de años.

Algunos creen que las líneas pretenden ser expresiones religiosas: las diferentes figuras podrían ser un camino simbólico hacia los dioses; Los chamanes de Nazcas podían escapar espiritualmente mediante el uso de alucinógenos.
Sin embargo, nunca se ha encontrado una prueba definitiva de cómo y con qué propósito se hicieron las figuras. Las condiciones de vida y de trabajo en la zona eran tan difíciles que la simple conclusión de que se hicieron así o para drenar el agua de lluvia es completamente insatisfactoria.

Miles de líneas cubren una superficie de 520 km2 pero algunas se extienden hasta una superficie de 800 km2. Las líneas varían en longitud entre 102 metros y 11,2 km. La profundidad de las líneas no supera los 30 cm y algunas incluso son simples rasguños, pero a medida que el sol se pone detrás de las colinas, el relieve se vuelve más claro en el crepúsculo.

En el camino a las islas tenemos la suerte de avistar ballenas, lo cual es una sorpresa realmente agradable, vemos focas y lobos marinos y pingüinos que agradecido estoy por esta hermosa experiencia. Y el día se vuelve más hermoso y más impresionante.

Siguimos el camino a Huayacina
Huacachina fue construida cerca de un oasis llamado Oasis de América. El pueblo está fuertemente centrado en el turismo, especialmente debido a las amplias oportunidades para practicar sandboarding.
A las dunas de arena que rodean completamente el oasis se puede subir a pie o en buggy y luego descender con snowboard. Las dunas alcanzan hasta cien metros de altura. Todas las señoras vamos con el conductor más loco de todos, que cruza las dunas de arena con su mega buggy con 10 personas en él. Especialmente a petición de las damas, que lo quieren lo más rápido y peligroso posible. Te sientes como si estuvieras en la montaña rusa de un parque de diversiones. Qué descarga de adrenalina. Haremos sandboarding en varios lugares.

Geschreven door Cindys.reizen