Ik besluit een tour te maken van 8 uur. De tour geeft de volgende informatie aan:

Tijdens deze rondleiding met gids trek je door de bergen en bamboebossen van Chiang Rai. Je bezoekt een dorp van de Lisu-stam waar je leert hoe je lunch kookt in bamboe. Je bezoekt ook de dorpen van de Akha- en Lahu-stammen. Andere hoogtepunten van de trektocht zijn een bezoek aan een theeplantage, een stop bij een waterval en een prachtig uitkijkpunt. Je kan ook tijd doorbrengen met ontspannen in het water van een natuurlijke warmwaterbron.

De gids haalt me op en het begint te stort regenen. Hij vraagt me ofdat m’n slippers het enige voetwaar is wat ik mee neem en zegt me dat ik beter m’n gympen mee kan nemen. Ik denk ik doe ze alvast aan. En maar beter ook blijkt als snel. We halen Kotchi uit Japan nog op en rijden naar de locatie. Wat een mooie weg ernaartoe tussen de bergen langs een meer door kleine dorpjes. Onderweg koopt hij nog wat groenten en vlees en fruit voor als we bij een van de stammen/dorpen zijn waar we dat gaat eten. We wandelen een verharde weg op en meteen zie ik al mooie uitzichten. Na 5 minuten vraagt Baht (de gids ) jungle of verharde weg ? Waarop Kotchi luid roept : Jungle !

Okee ik denk een beetje meer avontuur ben ik wel voor in. We komen langs een bamboo struik en Baht vraagt of we een wandelstok willen. Kotchi wil er een en die wordt ter plekke voor hem gemaakt. Ik denk neej dat hoeft nog niet ik kan prima wandelen zonder stick… heb wel vaker gehiked dacht ik dus dat komt goed. Totdat we vrijwel direct de dichte jungle inliepen over grote stenen en door de water stroompjes wat vanuit de bergen stroomde en door de modder wat natuurlijk normaal is na een flinke stortbui.. het is Kotchi z’n eerste hike en ik vraag me af ofdat ie al spijt heeft van z’n antwoord. 😁
Ik gedraag als een ware Jane van de jungle en denk : dit kan jij Cindy ! Het pad wat geen pad is en het wordt meteen heel stijl naar boven en smalle paadje van zo’n 25 -30cm doorsnee, modder klei elke stap die je zet of op stenen. M’n hart begint te pompen en ik denk : misschien heb ik het niet goed gelezen wat dit voor een tour was maar dit is niet wat ik verwacht had en ik moet lachen van binnen en denk : misschien is dit een test.. dat ik uitgedaagd wordt met m’n uithoudingsvermogen. En m’n doorzettingsvermogen.. ik voel m’n hart pompen van de adrenaline en ben blij als Baht weer even stopt zodat ik op adem kan komen. Als ik een stroompje water zie denk ik mooi kan ik daar even m’n hoofd ondwr houden want die moet echt afkoelen. We lopen zo’n 2 uur de meeste tijd de berg op en Baht maakt op een gegeven moment van een bamboo een selfiestick echt heel grappig.
Ik zie wel een gaatje in de grond en dacht nog zou dat van een bamboe stok zijn ? Later verteld Baht als we weer zo’n gat zien dat het van een tarantula spin is 😳 ik zeg die had ik eerder ook gezien en hij vroeg me waar dat was.
Ook dacht er een soort duizendpoot mee te liften m’n broek en met zijn hakmes na de 4de keer kreeg ie het an m’n broek.
Ik vroeg er verder niet naar wat het was omdat ik m’n rust wilde bewaren. De heel tijd heb ik mijn angst voor alles wat je in de jungle tegen kan komen uitgeschakeld en gedacht : die mensen leven hier ook met al die dieren en insecten en die leven ook nog steeds. Ik vertrouw op onze gids.

We kwamen eindelijk na twee uur lopen aan bij een dorpje waar de Lisu stam woont en waar we begroet werden door hondjes, echt heel fijn om zo een blije begroeting te krijgen. In een huisje / hutje van bamboe met een terrasje en geweldig uitzicht over de bergen gaan we naar binnen en wordt er gekookt Kotchi helpt Baht mee en ik had het druk met de hondjes dus grapte nog dat ik het wel mooi vond om mannen te zien koken en dat ik geen tijd had omdat ik de hondjes aandacht wilde geven.
In het midden aan de zijkant was een vuur plek en die werd aangemaakt door de vrouw des huizes en er liepen twee katten rond.de ene was heel oude en ging telkens in de vuur plek zitten. Ik vroeg ofdat we later gefrituurde kat zouden hebben op het menu maar dat was niet het geval gelukkig. 😁

Baht maakt thee boven het vuur en we drinken uit bamboe kopjes (die krijgen we later een mee als souvenier) het eten is klaar en we hebben vier gerechtjes, het is heerlijk en pittig en we zitten lekker te smullen. Ik vraag ofdat Kotchi dit verwacht had en wat ie dacht toen we aan het klimmen waren over de berg . Hij antwoordde : ik dacht als ik nu an de berg afval ga ik dood !😄 ik was dus niet de enige die dacht dat het een uitdaging was. Ik heb een filmpje waar hij op staat en zei: als we dit overleven dan stuur ik je het filmpje . Maar heb geen angst : ik heb altijd geluk en het is nog niet mijn tijd 😄

We lopen nog langs andere dorpjes waar Chinezen wonen die van zuid China komen en ook een dorp waar de Akha stam woont en de Lahu stam

bergstammen vind je in de bergen van het noorden van Thailand. Met Chiang Rai in het bijzonder. Ze vinden hun oorsprong in het zuiden van China, en zijn via Birma en Laos naar Noord-Thailand gekomen. Waar zij hun eigen zelfvoorzienende dorpen op hebben gericht die nu een thuis bieden voor verschillende generaties. Maar het is vooral de opium productie waar veel Akha’s hun geld mee hebben verdiend. Nu deze handel teruggedreven wordt zijn er ook Akha’s die zelfgemaakte kleding, sieraden en souvenirs verkopen, en vooral leven van de landbouw.

Maar ook de tijd staat niet stil in deze dorpen. De slecht begaanbare wegen die het dorp van de buitenwereld scheidde zijn vervangen door asfalt. Je vind er nog genoeg traditionele houten hutten, maar de stenen huizen maken ook hun opmars. Het oogt nog steeds vrij sober en goedkoop, terwijl het voor hen een hele moderne ontwikkeling is. Er is duidelijk geld en minder armoede dan in eerste instantie geschetst wordt. Dit krijgen wij ook terug tijdens een gesprek met de bewoners. Ze geven nou eenmaal liever geen geld uit aan luxe dingen zoals een mooie inrichting van een huis of een tuin.

Het klimaat is fijn in het noorden van Thailand. En dat is dan ook de reden waarom de meeste Akha bergstammen zich in het noorden van Thailand gehuisvest hebben. Ik vind het heel bijzonder om te zien hoe zij zich vasthouden aan hun eeuwen oude tradities en deze vandaag de dag nog vol passie uitdragen. Hier en daar zie je wel dat de tijd deze tradities aan het inhalen is. Iets wat het iets minder puur maakt, maar een luxe (zoals een stenen huis) waarvan ik wel begrijp dat een mens dat zal willen en nodig heeft. Het doet je beseffen hoeveel onnodige luxe wij eigenlijk kennen, en waar de waarde van het leven eigenlijk écht in schuilgaat.

Na het eten kreeg ik de indruk dat het makkelijker zou worden qua lopen maar nee we gingen weer de jungle verder in naar een waterval en daarna langs de bergtop met uitzicht op de rijstvelden en ananas plantages daar leven de stammen tegenwoordig onder andere van. Op het laatste stuk onder aan de berg worden we opgehaald door een vriend van Baht en rijden we terug naar de auto. Het is dan 16.00 uur. En we hebben er zo’n 8-9 kilometer hiken opzitten dan. M’n bovenbenen branden en ik dacht echt dat ik even geen controle meer had over m’n lijf, m’n hoofd wilde voorruit maar m’n benen voelde als beton. Terug bij de auto konden we nog in thermale baden maar de meeste waren dicht dus ben ik met m’n voeten in een voetenbad gaan zitten. Dat voelde heerlijk. Met een voldaan gevoel ging ik terug naar het hostel/hotel.

Weer een ervaring rijker, en wat voor een!


I decide to take an 8 hour tour. The tour indicates the following information:

During this guided tour you will travel through the mountains and bamboo forests of Chiang Rai. You will visit a village of the Lisu tribe where you will learn how to cook lunch in bamboo. You will also visit the villages of the Akha and Lahu tribes. Other highlights of the trek include a visit to a tea plantation, a stop at a waterfall and a beautiful viewpoint. You can also spend time relaxing in the water of a natural hot spring.

The guide picks me up and it starts to rain heavily. He asks me if my slippers are the only foot goods I take with me and tells me that I better take my sneakers. I think I'll put them on already. And it turns out to be better soon. We pick up Kotchi from Japan and drive to the location. What a beautiful road there between the mountains along a lake through small villages. Along the way he buys some vegetables, meat and fruit for when we are at one of the tribes/villages where we will eat it. We walk onto a paved road and immediately I see beautiful views. After 5 minutes Baht (the guide) asks jungle or paved road? Whereupon Kotchi shouts loudly: Jungle!

Okay, I think I'm up for a little more adventure. We pass a bamboo bush and Baht asks if we want a walking stick. Kotchi wants one and it is made for him on the spot. I think no, that's not necessary, I can walk just fine without a stick... I've hiked before, I thought, so that will be fine. Until we almost immediately walked into the dense jungle over large stones and through the water streams that flowed from the mountains and through the mud, which is of course normal after a heavy downpour... it is Kotchi's first hike and I wonder if he already regrets his answer. 😁
I act like a true Jane of the jungle and think: you can do this Cindy! The path that is not a path and it immediately becomes very steep uphill and a narrow path of about 25 -30 cm in diameter, mud clay every step you take or on stones. My heart starts to pump and I think: maybe I didn't read it properly what kind of tour this was, but this is not what I expected and I have to laugh inside and think: maybe this is a test... that I being challenged with my endurance. And my perseverance... I feel my heart pumping with adrenaline and I'm happy when Baht stops again so I can catch my breath. When I see a stream of water I think I can hold my head there for a moment because it really needs to cool down. We walk up the mountain for about 2 hours most of the time and at one point Baht makes a selfie stick from a bamboo, really funny.
I see a hole in the ground and thought it might be made of a bamboo stick? Later Baht tells us when we see another hole like that that it belongs to a tarantula spider 😳 I say I had seen that before and he asked me where it was.
Some kind of jack-of-all-trades also thought he could hitch a ride in my pants and with his chopping knife after the 4th time he got it into my pants.
I didn't ask what it was because I wanted to keep my peace. The whole time I eliminated my fear of everything you might encounter in the jungle and thought: those people also live here with all those animals and insects and they are still alive. I trust our guide.

After a two-hour walk we finally arrived at a village where the Lisu tribe lives and where we were greeted by dogs, really nice to receive such a happy greeting. We go inside a house / hut made of bamboo with a terrace and a great view over the mountains and they cook. Kotchi helps Baht and I was busy with the dogs so I joked that I liked seeing men cooking. and that I didn't have time because I wanted to give the dogs attention.
In the middle on the side there was a fire place that was lit by the lady of the house and there were two cats walking around. One was very old and she always sat in the fire place. I asked if we would have fried cat on the menu later, but luckily that was not the case. 😁

Baht makes tea over the fire and we drink from bamboo cups (we will receive one later as a souvenir) the food is ready and we have four dishes, it is delicious and spicy and we are enjoying ourselves. I ask if Kotchi expected this and what he thought when we were climbing over the mountain. He replied: I thought if I throw away the mountain now I will die!😄 So I wasn't the only one who thought it was a challenge. I have a video of him saying: if we survive this, I will send you the video. But have no fear: I'm always lucky and it's not my time yet 😄

We walk past other villages where Chinese people who come from southern China live and also a village where the Akha tribe lives and the Luhu

hill tribes can be found in the mountains of northern Thailand. With Chiang Rai in particular. They originate in southern China and came to northern Thailand via Burma and Laos. Where they have established their own self-sufficient villages that now provide a home for several generations. But it is mainly opium production that many Akhas have made their money with. Now that this trade is being reduced, there are also Akhas who sell homemade clothing, jewelry and souvenirs, and mainly live from agriculture.

But time does not stand still in these villages either. The impassable roads that separated the village from the outside world have been replaced by asphalt. You will still find plenty of traditional wooden huts, but stone houses are also on the rise. It still looks quite austere and cheap, while for them it is a very modern development. There is clearly money and less poverty than initially depicted. We also get this back during a conversation with the residents. They simply prefer not to spend money on luxurious things such as beautiful furnishings for a house or garden.

The climate is nice in the north of Thailand. And that is why most Akha hill tribes have settled in the north of Thailand. I find it very special to see how they hold on to their centuries-old traditions and still propagate them with passion today. Here and there you can see that time is catching up with these traditions. Something that makes it a little less pure, but a luxury (like a stone house) that I understand that people will want and need. It makes you realize how much unnecessary luxury we actually have, and where the value of life really lies.

After dinner I got the impression that it would be easier to walk, but no, we went further into the jungle to a waterfall and then along the mountain top with a view of the rice fields and pineapple plantations that the tribes live on nowadays. On the last part at the bottom of the mountain we are picked up by a friend of Baht and we drive back to the car. It is then 4:00 PM. And we have hiked about 8-9 kilometers. My thighs were burning and I really thought I had no control over my body for a moment, my head wanted to hit the windshield but my legs felt like concrete. Back at the car we could go to thermal baths, but most of them were closed so I sat with my feet in a foot bath. That felt wonderful. I went back to the hostel/hotel feeling satisfied.

Another experience richer, and what kind!


Decido hacer un recorrido de 8 horas. El recorrido indica la siguiente información:

Durante esta visita guiada viajarás por las montañas y los bosques de bambú de Chiang Rai. Visitarás un pueblo de la tribu Lisu donde aprenderás a cocinar el almuerzo en bambú. También visitarás los pueblos de las tribus Akha y Lahu. Otros puntos destacados de la caminata incluyen una visita a una plantación de té, una parada en una cascada y un hermoso mirador. También puedes pasar tiempo relajándote en el agua de una fuente termal natural.

El guía me recoge y empieza a llover fuerte. Me pregunta si mis pantuflas son los únicos artículos para los pies que llevo y me dice que mejor me llevo mis zapatillas. Creo que ya me los pondré. Y resulta que pronto mejorará. Recogemos a Kotchi de Japón y nos dirigimos al lugar. Qué hermoso camino entre las montañas a lo largo de un lago a través de pequeños pueblos. En el camino compra algunas verduras, carne y frutas para cuando estemos en una de las tribus/pueblos donde las comeremos. Entramos en una carretera asfaltada y enseguida veo unas vistas preciosas. Después de 5 minutos, Baht (el guía) pregunta ¿jungla o camino pavimentado? Entonces Kotchi grita fuerte: ¡Selva!

Bien, creo que me apetece un poco más de aventura. Pasamos por un arbusto de bambú y Baht nos pregunta si queremos un bastón. Kotchi quiere uno y se lo hacen en el acto. Creo que no, eso no es necesario, puedo caminar muy bien sin un bastón... He caminado antes, pensé, así que estará bien. Hasta que casi inmediatamente caminamos hacia la densa jungla sobre grandes piedras y a través de los arroyos de agua que fluían de las montañas y a través del barro, lo cual es normal después de un fuerte aguacero... es la primera caminata de Kotchi y me pregunto si ya lamenta su respuesta. 😁
Actúo como una verdadera Jane de la jungla y pienso: ¡tú puedes hacer esto Cindy! El camino que no es camino y enseguida se vuelve muy empinado en subida y un sendero estrecho de unos 25-30 cm de diámetro, barro arcilloso a cada paso que se da o sobre piedras. Mi corazón comienza a latir con fuerza y ​​pienso: tal vez no leí bien qué tipo de gira era esta, pero esto no es lo que esperaba y tengo que reírme por dentro y pensar: tal vez esto sea una prueba... que siendo desafiado con mi resistencia. Y mi perseverancia... Siento que mi corazón bombea con adrenalina y soy feliz cuando Baht se detiene nuevamente para recuperar el aliento. Cuando veo un chorro de agua creo que puedo mantener la cabeza ahí por un momento porque realmente necesita enfriarse. Caminamos montaña arriba durante aproximadamente 2 horas la mayor parte del tiempo y en un momento Baht hace un palo para selfies con un bambú, lo cual es realmente divertido.
Veo un agujero en el suelo y pensé que podría estar hecho de una vara de bambú. Luego Baht nos dice cuando vemos otro agujero así que pertenece a una araña tarántula 😳 digo que ya había visto eso antes y me preguntó dónde estaba.
Algún tipo de experto también pensó que podía viajar en mis pantalones y con su cuchillo de picar después de la cuarta vez lo metió en mis pantalones.
No pregunté qué era porque quería mantener la paz. Todo el tiempo eliminé mi miedo a todo lo que puedas encontrar en la selva y pensé: esa gente también vive aquí con todos esos animales e insectos y todavía están vivos. Confío en nuestro guía.

Después de una caminata de dos horas finalmente llegamos a un pueblo donde vive la tribu Lisu y donde fuimos recibidos por perros, realmente fue un placer recibir un saludo tan feliz. Entramos a una casa/cabaña hecha de bambú con una terraza y una gran vista de las montañas y cocinan. Kotchi ayuda a Baht y yo estaba ocupado con los perros, así que bromeé diciendo que me gustaba ver a los hombres cocinando. y que no Tenía tiempo porque quería prestar atención a los perros.
En el medio al costado había una chimenea que encendía la señora de la casa y había dos gatos caminando, una era muy vieja y siempre se sentaba en la chimenea. Pregunté si tendríamos gato frito en el menú más tarde, pero afortunadamente ese no fue el caso. 😁

Baht prepara té al fuego y bebemos en tazas de bambú (luego recibiremos una como recuerdo) la comida está lista y tenemos cuatro platos, está delicioso y picante y nos estamos divirtiendo. Le pregunto si Kotchi esperaba esto y qué pensó cuando estábamos subiendo la montaña. Él respondió: ¡Pensé que si tiraba la montaña ahora moriría! 😄 Así que no fui el único que pensó que era un desafío. Tengo un video de él diciendo: si sobrevivimos a esto, les enviaré el video. Pero no temas: siempre tengo suerte y aún no es mi momento 😄

Pasamos por otros pueblos donde viven chinos que vienen del sur de China y también un pueblo donde vive la tribu Akha y los Luhu.
Las tribus montañesas se pueden encontrar en las montañas del norte de Tailandia. Con Chiang Rai en particular. Son originarios del sur de China y llegaron al norte de Tailandia a través de Birmania y Laos. Donde han establecido sus propias aldeas autosuficientes que ahora brindan hogar a varias generaciones. Pero muchos Akhas han hecho dinero principalmente con la producción de opio. Ahora que este comercio se está reduciendo, también hay Akhas que venden ropa, joyas y souvenirs hechos en casa, y viven principalmente de la agricultura.

Pero en estos pueblos el tiempo tampoco se detiene. Las carreteras intransitables que separaban el pueblo del mundo exterior han sido sustituidas por asfalto. Todavía encontrarás muchas cabañas de madera tradicionales, pero también están aumentando las casas de piedra. Todavía parece bastante austero y barato, mientras que para ellos es un desarrollo muy moderno. Claramente hay dinero y menos pobreza de lo que se describió inicialmente. Esto también lo recuperamos durante una conversación con los residentes. Simplemente prefieren no gastar dinero en cosas lujosas, como bonitos muebles para una casa o un jardín.

El clima es agradable en el norte de Tailandia. Y es por eso que la mayoría de las tribus montañesas Akha se han asentado en el norte de Tailandia. Me parece muy especial ver cómo se aferran a sus tradiciones centenarias y todavía hoy las propagan con pasión. Aquí y allá se puede ver que el tiempo se está poniendo al día con estas tradiciones. Algo que la hace un poco menos pura, pero sí un lujo (como una casa de piedra) que entiendo que la gente querrá y necesitará. Te hace darte cuenta de cuánto lujo innecesario tenemos en realidad y dónde reside realmente el valor de la vida.

Después de cenar tuve la impresión de que sería más fácil caminar, pero no, nos adentramos en la jungla hasta una cascada y luego por la cima de la montaña con vistas a los campos de arroz y las plantaciones de piña en las que viven las tribus hoy en día. En la última parte al pie de la montaña nos recoge un amigo de Baht y volvemos al coche. Entonces son las cuatro de la tarde. Y hemos caminado unos 8-9 kilómetros. Mis muslos ardían y realmente pensé que no tenía control sobre mi cuerpo por un momento, mi cabeza quería golpear el parabrisas pero mis piernas se sentían como cemento. De regreso al auto pudimos ir a los baños termales, pero la mayoría estaban cerrados así que me senté con los pies en un baño de pies. Eso se sintió maravilloso. Regresé al hostal/hotel sintiéndome satisfecho.

Otra experiencia más rica, ¡y qué clase!

Geschreven door Cindys.reizen