Het paardrijden naar de waterval is pas om 14 u en ik twijfelde eerst omdat het hier meestal droog en warm is in de ochtend en daarna regen en warm in de namiddag. De jongedame van de excursies vertelde me dat als je zo denkt dat je nergens komt, het hoort er gewoon bij hier in Costa Rica. Toen dacht ik aan dat gezegde :

Life is not about waiting ‘till the storm passed by but to dance in the rain.

Dus eerst maar naar het zwembad (dit hostel heeft er 3 ,1 bij de receptie en twee meer beneden ) dit hostel is niet zo groot vergeleken met andere hotels maar heeft verschillende accomodaties: er zijn kamers met stapelbedden en gedeelde badkamer. Of een kamer met of gedeelde badkamer of eigen badkamer of huisjes voor gezinnen. Ik verblijf in een kamer vlakbij de receptie met m’n eigen badkamer. s’avonds is de muziek erg luid en staan de jongeren te dansen en drinken dat hoort erbij in dit hostel. Ik heb alleen de eerste avond een drankje gedaan met de mensen die die dag gearriveerd waren en we hebben de meeste tijd boven op het deck met uitzicht op de jungle zitten kletsen en hebben denk ik 15 minuten een dansje gedaan ✅

Dus op naar het zwembad beneden (het is een soort vallei) bij aankomst zie ik al een leguaan denk ongeveer 50cm lang die schrikt even op van mij en ik hem hem.Hij is besjes aan het eten en ik dacht hij zal wel vegetariër zijn dus ik ben er langs gelopen en ben gaan liggen. Het zwembad is omringd met jungle dus je hoort ook allerlei geluiden
(Ookvan de bouw want ze zijn in de buurt aan het bouwen) ik ga lekker zwemmen en kijk waar die leguaan ergens is deze loopt richting mijn bedje en ik zwem ook die kant op. Deze loopt richting de huisjes.
Dan zie ik er eentje op een boom die een maatje groter is en door de opening van naar het zwembad ook even besjes komt eten. Ineens zie ik aapjes in de bomen die slingeren van de ene boom naar de andere mijn kant op en ik dacht ik ga maar uit het water en pak m’n spullen voordat er straks eentje wat wegpakt.
Over de rand bij het zwembad en een grote spin erachteraan. Ik pak snel m’n telefoon om het te filmen.
Iedereen lijkt op toer en ik blijf bij het resort en de hele dierentuin komt gewoon naar mij😄

Dan wordt het 14 u en sta ik klaar met regenjas en al (thanks naar Heidi ) en komt er een busje met een mannetje met een cowboyhoed. Dat is de man die ons gaat begeleiden. Er stapt nog een stelletje in en Vamonos

De man verteld onderweg dat voor de Covid de economie goed was en dat dat nu wel anders is en dat mensen uit Nicaragua hierheen komen omdat het bij hun nog slechter is maar dat daardoor het voor de Costaricanen nog minder werk is omdat zij waarschijnlijk voor minder werken.

Vroeger woonde hij in een dorpje in de bergen en was hij leraar geschiedenis, wiskunde en Spaans. Daarna is hij het werk gaan doen wat zijn vader deed nl op de boerderij met paarden en werken.
Hij leert ze dansen en fokt paarden.
Dit werk is zijn leven en hij zou niks anders willen doen zo geniet hij elke dag van zijn werk/leven in de natuur. De waterval waar we naartoe gaan ligt verstopt in de jungle waar vroeger de indianen woonden.
We rijden zo’n 30 minuten door kleine dorpjes voordat we uiteindelijk op een zandweg uitkomen waar ook grote Amerikaanse huizen staan naast de kleine huisjes die er armoedig uitzien. Dit dorpje heeft 100 huizen waarvan 3 Amerikaans gepensioneerden zijn.
Iedereen kent iedereen.

We komen aan en lopen naar de paarden. Langs het paadje staan kruiden en hij verteld ons erover en we mogen ook proeven :kaneel erg lekker. En vele andere kruiden die ze dagelijks gebruiken met eten of als medicijn. Daarna mag de jongen die erbij is de suikerriet door een molen draaien zodat we suikerwater kunnen drinken. De paarden zijn opgezadeld en we vertrekken oh ja nog even voordat we gaan : een paard heeft een hoefijzer verloren dus dat fikst deze cowboy ook nog even.

We rijden meteen de jungle in over keien door de rivier ..ik ben blij verrast en onder de indruk van meteen al dat moois en kijk m’n ogen uit. Er komt alleen nog maar : oh wauw uit 🤠

We gaan door de rivier het meeste van de tijd en een stukje door de jungle en dan mogen we de paardjes bij een boom laten en hoor je de waterval al. Eerst kijken we beneden bij de waterval en daarna lopen we naar boven door de jungle over een pad met wortels van de bomen alwaar we bovenaan uitkomen en mogen zwemmen. Omdat het niet al te warm is blijf ik lekker zitten en genieten van het uitzicht en waan me in een film met indianen die hier vroeger geleefd hebben.

Dan rijden we terug en staat er lekker eten klaar bij de ranch.
Kip met aardappel en salade met pittige dressing en bonen en rijst daarbij suikerwater en daarna lekkere koffie.
Onder het eten verteld hij weer verhalen en ook laat hij een foto zien van een grote slang die hij twee dagen daarvoor heeft gedood. 😳
Heel fijn en goed dat ie dat nu pas verteld ☺️De kleine slangen dood ie door erop te gaan staan en de grote met een stok die spiest ie. Met een manchete (groot hakmes )dan is de kans groot dat de slang je aanvalt en bijt. Sommigen beten zijn dodelijk. Over de jaren heen zijn ze al 3 paarden en 2 koeien verloren hierdoor. In het begin toen hij dit werk deed overleden er weleens mensen aan een slangenbeet. Alhoewel ze met kruiden een mengsel kunnen maken kan het soms te laat zijn.

Hij wil z’n leeftijd niet zeggen maar weet zeker dat door zijn levensstijl en natuurlijk eten en paardrijden hij jong blijft. Ik geloof hem. Wat een bijzondere ervaring was dit, voldaan val ik in slaap

Geschreven door Cindys.reizen