Weer: zon
Eten: Brood

Vanmorgen stond de wekker om 7 uur, want voor het echt warm was wilden we al aan de wandeling op de Gurnigel begonnen zijn. In de hoop dat het hoger minder warm zou zijn.
Nou dat laatste was dus niet het geval. Het was een bloedhete dag. Helemaal bovenin was het in de wind wel lekker, waar helaas ging de wind vaak liggen.
We hadden onze auto's geparkeerd op de bovenste helikopterveld, boven de skibaan. Van hieruit gingen we naar de Leiterenpass, dan om de Gantrisch heen en dan naar de Morgetenpass om via de untergantrisch hutte naar de parkeerplaats te gaan. Een behoorlijke wandeling en zeker voor ons. Marith had gisteravond gevraagd of we meewilden gaan met de wandeling. Dat wilden we wel maar we hadden we afgesproken als we bij de eerste pass, de Leiterenpass het genoeg vonden dat we dan dezelfde weg terug gingen en dat Marith en Lars hun wandeling afmaakten.
Boven verwachting snel ging de wandeling naar boven, in het bloedhete zonnetje, natuurlijk liep de jeugd sneller en stopten wij vaker, maar wij hebben het toch gered en best in een mooie tijd. Toen we over de pas waren hebben we lekker geluncht, brood met kaas, worst of paté.
Het uitzicht was fantastisch, we konden er geen genoeg van krijgen. Zo mooi. Helaas zijn de foto's niet zo mooi als in werkelijkheid, want er was veel warmtenevel. Van dit uitzicht kan je alleen maar genieten. Je moet er wel wat voor doen, maar de beloning is grandioos.
Jeroen en ik besloten om toch met Lars en Marith verder te lopen, zij vonden het gezellig en helemaal niet erg om af en toe wat langer te wachten. Zij waren alleen vergeten dat het stuk rond de Gurnigel een pad was op een kam, dus geen bergen aan de kanten. Dit is echt niets voor Jeroen, met zijn hoogtevrees was hij echt doodsbenauwd. Lars nam zijn rugzak over en heel langzaam liepen we stukje voor stukje verder. Aan het einde van de kam hielden we op de alpenweide een stop. Ontzettend knap dat Jeroen het gedaan heeft. Tijdens de stop was het weer ontzettend genieten van de bergen, nu richting de Jura. Zo fantastisch. Na de Morgetenpass begon de daling, een vervelend rotsachtig pad, maar dat werd steeds beter, maar ook steeds warmer. Nu hadden Jeroen en ik het echt gehad, we besloten op het laatst niet mee te lopen naar de parkeerplaats, maar richting de Untergantrisch hutte te lopen. Taxi Lars en Marith kwamen ons daar ophalen. Vaak heb ik vandaag aan tante Els gedacht, met haar hebben we 1 van de 2 passen gelopen en zijn we dezelfde weg terug gegaan. Zij noemde het een vakantiemishandeling, nou dat was het ook, maar wel 1 met een super beloning.
Ubbe en Loeki hebben het echt fantastisch gedaan. De wandeling duurde toch van even na 10 uur tot kwart voor 6, natuurlijk met veel stops om bij te komen maar vooral ook om te genieten. Knap van de hondjes.
Op de parkeerplaats hebben we wat gedronken en zijn naar huis gegaan. Lars en Marith reden naar de Stierenhütte om daar kaasfondue te eten en te kamperen.
Eenmaal thuis zijn we op de stoel geploft en kozen we ervoor om lekker brood te eten, koken zag ik even niet zitten.

Veel foto's maar ik kon geen keuze maken

Geschreven door Caroliens.avonturen