Voor vandaag stond er een combinatie op het programma, een autotocht, wandelen en iets bezoeken. Het werd wederom een prachtige dag en Niels kon zijn hart ophalen met auto rijden, want we kozen op de terugweg toch een omweg te maken over de o zo mooie panoramatrasse.
Na het ontbijt reden we al weg, richting het Emmental met Flühli als doel. Dit keer reden we over de Schallenberg, een mooie tocht met prachtige uitzichten op de Eiger, Mönch en Jungfrau die wederom helemaal helder waren.
In Flühli trokken we onze wandelschoenen aan voor een wandeling, de rondwandeling van Kneipp. Van het bekende merk Kneipp. We begonnen behoorlijk steil, maar langzamerhand werd het wat minder steil. Een mooie tocht door het boerenland, overal waren ze het hooi aan het binnen halen. Halverwege het pad kwamen we een activiteit tegen van Kneipp, 3 verschillende manieren waarover je naar beneden of naar boven kan lopen. Echt iets voor Niels, alleen de trap hebben we niet gedaan. Ook ik wilde het proberen want het leek zo eenvoudig als je Niels het ziet doen, maar ik vond vooral het naar boven klimmen toch een pittige opdracht.
Eenmaal boven kwamen we bij de Kneipp-ervaring. Jeroen bleef bij Laika maar Niels en ik waagden ons aan de belevenis. We moesten onze schoenen uit en liepen dus op blote voeten.
Als eerst moest je een rondje door het water lopen, je had 2 verschillende hoogte voor kleine en grote mensen. Het water is 6⁰ dus behoorlijk koud, het was wel even doorbijten. Niels deed het zonder probleem maar ik vond het echt heel koud, daarna liepen we door bakken met verschillende onderlagen: keien, denneappels, boomstappen, gras en houtsnippers. Niet allemaal even prettig. Als laatste liep je door een bak water, ook 6⁰ maar het leek nu warmer.
We kwamen nu bij een bak waar je je armen in het water moest stoppen, Niels de bikkel ging tot zijn schouders in het water, ik hielp het op mijn onderarmen.
De volgende opdracht was een douche voor je gezicht, armen en benen. Ik zag dit niet zitten, maar Niels natuurlijk wel. Hierna kon je nog de kruidentuin bezoeken en bordjes lezen over de kruiden, maar dat zagen wij beide niet zitten. Dat was het laatste. Alleen niet voor Niels, die ging nog een keer een rondje lopen door het koude water.
Daarna liepen we samen met Jeroen de wandeling verder af, het laatste stuk liepen we langs een rivier. Hier hebben we lekker gepicknickt, Niels en Laika hebben ook nog lekker in de rivier gespeeld, op het laatste moment ging het natuurlijk fout en verloor Niels zijn evenwicht en stond met beide voeten helemaal in het water.
Bij de auto besloten we om niet dezelfde weg terug te nemen maar om de Panoramastrasse helemaal te rijden en over de Brunig terug te rijden.
Een prachtige tocht. Met super mooie uitzichten, alleen kon je nergens stoppen. Het was smal en alle stopplaatsen stonden vol. Het was namelijk behoorlijk druk, maar dat mocht de pret niet drukken.
We kozen ook om over de oude weg langs de Brienzersee te rijden, veel mooier dan de snelweg aan de andere kant.
Helaas na Interlaken stond alles vast naar Thun, maar niet getreurd dan de andere weg. Niet zo snel maar wel voor mooier. Helaas stonden we het laatste stuk ook in de file om door Thun te komen.
We kwamen moe maar voldaan terug.

Geschreven door Caroliens.avonturen