Weer: zo'n
Eten: spatzli

We werden wakker met een stralende zon, gelukkig was het niet warm, zo'n 20 graden. Heerlijk. Het was echt genieten op het balkon.
Tegen kwart voor 11 reden we weg naar het Diemtigtal. Je merkt dat we nu centraler zitten dan in Wattenwil, want het is nu maar een half uurtje voor we op de plaats zijn waar we willen wandelen.
Het laatste stuk was een privéstraat, dus kochten we een kaartje, tevens parkeerplaats en reden over een smalle weg naar boven. Gelukkig waren er vele passerplaatsen, want de weg was maar 1 auto breed. We reden op ons gemak, zodat Jeroen ook kon genieten. Boven aangekomen konden we onze ogen niet geloven. Er was een groot parkeerterrein, deze was helemaal vol. Gelukkig hadden we nog een plaatsje het in gras kunnen vinden op een breed stukje. Later stonden de auto's in de verboden weg in de graskant.
Zoveel auto's, maar als je dan gaat lopen zie je op eens bijna niemand meer. Het was een heerlijke wandeling door de alpenweides, dus weinig stenen. Dit liep voor Laika ook veel beter. Bij het meer hebben we lekker geluncht. Gelukkig was ik deze keer niet dwars geweest en had ook ik mijn vest meegenomen. Die bleek je echt nodig te hebben, er stond namelijk een koude wind. Dat mocht de pret niet drukken, we genoten van de mooie bergen om ons heen.
Nadat we een poos hadden gezeten, liepen we dezelfde weg terug naar de auto.
In Wimmis deden ze nog even wat boodschappen bij de Coop en de boerderijwinkel aan het einde van het dal waar wij op kijken.

Geschreven door Caroliens.avonturen