Vanmorgen stond de wekker en wel behoorlijk vroeg voor in een vakantie, 7 uur. We wilden graag naar de Schynige platte in Wilderwil en omdat het daar altijd zo druk is gingen we vroeg weg.
Dat lukte ook, want we hadden de trein van half 11 naar boven. De treinreis duurde een uur, met fantastische uitzichten. Het werd echt een dag voor mooie foto’s
Wat een prachtige uitzichten heb je hier. Grandioos. Gisteren hadden we al gekeken welke route we gingen lopen, dit keer niet alleen maar dalen in verband met Niels zijn knie. We maakten de rondwandeling naar de Loucherhorn.
We hadden prachtige uitzichten op de hoge sneeuwtoppen, maar ook op de Thuner- en Brienzersee met alle bergen erom heen. Het weer zat ons mee, we hadden stralend weer zonder warmtenevel, alleen wel 1 wolk die constant voor 1 van de 3 hoge sneeuwtoppen zat. Af en toe hing die erboven, zodat we toch de 3 toppen vrij zagen.
Voor Jeroen, met zijn hoogtevrees was de tocht behoorlijk pittig, maar hij heeft het gehaald.
Het was niet de bedoeling om over de Oberberghorn te lopen, maar om het onder langs te lopen. Er was wel een pad naar de top, deze hebben Jeroen en ik niet gelopen maar Lars, Marith en Niels wel. Van hieruit had je ook weer prachtige uitzichten.
Al met al waren we toch bijna 4 uur onderweg, niet alleen lopen maar ook stoppen om te kijken en te fotograferen.
Gelukkig voor ons werden er extra treinen ingezet voor de terugreis en zo konden we toch om 3 uur mee naar beneden. Het leek wel of deze reis veel langer duurde dan vanmorgen, maar dat kwam ook omdat we moe waren. Menigeen had moeite om zijn ogen open te houden.
Eenmaal thuis hebben we gedoucht en zijn we naar boven gegaan om te eten. Het was reuze gezellig met z’n allen, met een klein minpuntje. Wat we eigenlijk al wisten. Helaas kunnen we de woning niet meer huren, die wordt verbouwd om er permanent in te wonen. Heel jammer natuurlijk, maar we kunnen terug kijken naar prachtige, gezellige jaren hier in Wattenwil.

Geschreven door Caroliens.avonturen