Vanmorgen tegen 08:00 uur rustig opgestaan, spullen bij elkaar gepakt en ontbeten. We wilden toch op tijd vertrekken, omdat we niet goed konden inschatten hoeveel tijd we zouden verliezen bij de wegversperring en het toch wel een twee uur rijden was, tot we bij de Ferry waren, die om 12:50 uur vertrekt. Dan moet je daar toch wel om een uur of 12:00 zijn. Sharon nog even een foto gemaakt van die stoere auto van Jeff. Na tot ziens afgesproken te hebben, zelfs een klein traantje weggepinkt, zijn we om 09:00 uur vertrokken.

We moesten weer langs het punt waar op Hw4 het verkeer over één rijstrook wordt geleid. Voor de zekerheid hadden we nog een beetje benzine getankt. Als we dat niet gedaan hadden, zouden we waarschijnlijk zo door kunnen rijden. Nu stonden we bijna vooraan en duurde het oponthoud niet meer dan een kwartier.
We hadden van tevoren gehoord wat er van je gevraagd wordt en welke regels er zijn onder meer voor de verkeersveiligheid. Eén daarvan was niet uit je auto stappen. Wat dacht je? Voor en achter ons werd dat toch gedaan. Toen het verkeer van de andere kant eraan kwam zijn ze toch maar weer in hun auto's gestapt. We hebben op deze reis ook voortdurend borden aan de weg gezien, waarop wordt aangegeven hoe hoog het risico op bosbranden is. Hier weer één meer zeer hoog risico. In de Rockies was het risico vaak minder hoog. Afgezien van deze wegvesperring hebben we weinig hinder ondervonden van de bosbranden. Afgelopen week kregen we van Monica bericht dat er bij hun weer last van smog ondervonden werd. Onderweg reden we achter een lesauto. We vonden het grappig hoe er op de auto begrip gevraagd werd voor de leerling. Dat hebben we proberen vast te leggen op de foto van die [rode] lesauto, maar is niet heel erg goed te zien, jammer genoeg.

We begonnen vandaag de dag met laaghangende bewolking. Een beetje somber weer dus. Langzamerhand kwam het zonnetje door. De temperatuur kroop ook weer tegen de 30 gr. Om 11:00 uur arriveren we bij de Ferry. Dus ruimschoots op tijd. Inmiddels is het stralend weer. We hebben nog ruimschoots tijd om rond te kijken. Sharon wijst me op een mooie vrachtauto: 'Oma moet je niet nog een foto maken van die vrachtauto waar je zo gek op bent?' Jammer voor het plaatje dat er een camper achter staat. Campertje gespot achter op een truck, waarvan je je afvraagt hoe je daar in vredesnaam in kan leven. Later op de Ferry nog een mooie oude VW-camper. Voor ons op de ferry een auto uit Ontario.

Op de Ferry eerst even rondgekeken. Het is inmiddels 13:00 uur geweest. We hebben wel zin in wat te eten. Om 11:00 uur een koffie/chocolademelk gekocht met een koek erbij. Die waren niet te pruimen. Een blueberry muffin van graan dat smaakte naar donker meergranenbrood van eergisteren en dat chocokoekie van Sharon smaakte ook nergens naar. Hoe je dat voor elkaar krijgt. Jammer! Het is een wat grotere ferry deze keer met meer faciliteiten. We kiezen voor een warme lunch. Broodje versgebakken zalm voor mij en natuurlijk kipsticks voor Sharon.

Er is zoveel ruimte, dat je ondanks dat het vol staat met auto's, overal ruim kunt zitten. Op het zonnedek waait het wel erg hard, maar er is een grote overdekte ruimte waar je prima kunt zitten en ook steeds met de neus vooraan. We hebben alleen geen enkel zeedier gezien. Dus ook geen Orka's jammer genoeg. Ze waren blijkbaar op een andere plek. Toen we de walvissafari hebben gedaan in Tofino, zeiden ze dat een beetje somber weer, dus zoals de dag vandaag begon, het meeste kans geeft dat die dieren zich laten zien. Blijkbaar was het dus te mooi weer. Zal ik kijken of we in Vancouver nog een orka excursie kunnen boeken? We hebben nog anderhalve dag de tijd, maar dat zag Sharon niet zitten. Die wilde alle tijd besteden aan het verkennen van Vancouver. Orka's zijn op meer plaatsen in de wereld.

Vanaf de ferry is het niet zo ver meer naar downtown Vancouver. Binnen een half uur zijn we bij het hotel. Ook hier staat weer iemand voor de deur, die onze koffers aanpakt en naar de kamer brengt. Uitleg geeft over alle faciliteiten, waar we kunnen parkeren, want daarvoor is geen ruimte in de straat. Die uitleg gaat verder onderweg naar de kamer en op de kamer, tot en met het koffiezetapparaat aan toe. Waar ik later toch niet mee uit de voeten kan en of dat nou lag aan dat ik het padje niet netjes in vorm had gestreken of iets anders. Daar heb ik het maar bij laten zitten. Je kunt hier overal koffie grote bekers koffie kopen voor maar een paar dollar. Voor het bedrag van één kopje koffie bij ons, koop je daar je dagrantsoen in één keer.

Titia [van het reisbureau] had ons al wat tips gegeven en Ellen had er nog wat bij gedaan. Ook de wijze waarop je van het openbaar vervoer gebruik kunt maken. De auto kost al 30 CAD per nacht in de parkeergarage van het hotel. Dan is OV een betere optie voor dit weekend. Bij de receptie van het hotel en het souvenirwinkeltje ernaast kregen we min of meer dezelfde adviezen. Zelf dacht ik aan een 'hop on hop of-bus', maar de één zei dat het erg duur was en de andere dat je dan ook op plekken komt waar je helemaal niet wil wezen. Het zou zeker geen toegevoegde waarde hebben. Er zijn maar een paar high lights. Beter lopen en zelf passend OV kiezen met een dagkaart. Bus, boot, metro. Dus met een kaartje met de high lights op zak morgen de stad verkennen. De eigenaar van het souvenirwinkeltje had ook een ticketshop en probeerde ons nog kaartjes aan te smeren, met reductie weliswaar voor de voetbalwedstrijd van vanavond. Soccer noemen ze dat hier. Morgen [zondag] zou er en wedstrijd Canadees Football worden gespeeld.

Vandaag nog maar even te voet, onder andere Robson street. Maar daar konden we vanaf het hotel niet in, want er was een evenement van de plaatselijke voetbalvereniging: Vancouver Whitecaps FC, waarvan het stadion vlak tegenover ons hotel ligt, toegang 19+. Dus maar een straatje verder genomen met een omweg naar Robson street. Daar barst het van de restaurantjes, maar geen winkeltjes en zeker geen souvenirwinkeltjes. Sharon wilde er nog een paar kopen voor kritische familieleden. Op een gegeven moment beland bij Pacific Centre. Dat bleek een heel groot ondergronds winkelcentrum met vooral kledingwinkels en accessoires. Niet echt toeristisch. Sharon zag nog een leuke trui hangen bij H&M voor haarzelf met F1 afbeeldingen erop. Op de herenafdeling en daar ook in de kleedkamers gepast. Na H&M eruit gegaan.

Tegen 20:00 uur zijn we gaan eten in het restaurant bij het hotel, allebei pasta met kip wings [uit de frituur] eraan vooraf. Dat spul uit de frituur vond ikzelf niet echt lekker. Maar de pasta smaakte uitstekend! Daarna gingen we een poosje lekker slapen. We hadden de airco bij aankomst al op 16 gezet. Nu hadden we allebei ons eigen grote bed, haha. Ik kon het niet laten om een foto te maken van het toiletpapier. Meestal zie je dat er een mooie vouw in gemaakt is. Maar hier hadden ze er een stickertje opgeplakt. Het uitzicht uit het raam van het hotel was niet echt denderend. Je keek rechtstreeks in de ramen van een groot kantoorpand en we hadden geen mogelijkheid om nog even buiten te zitten. Dat mag de pret niet drukken, want we daarvoor zijn we niet gekomen. Morgen uitgebreid Vancouver verkennen.

Geschreven door Sharon.en.oma.inCanada