Vandaag gaan we van Sechelt naar Powell River, de laatste etappe van onze rondreis door de Rocky Mountains. Over een week vliegen Sharon en Anneke naar Nederland terug en blijft Gerda nog een paar dagen bij Ellen op Vancouver Island. De auto zit al aardig onder het stof. Dat is ook al door anderen opgemerkt.

Vanmorgen doen we een ontbijtje in Sechelt voordat we vertrekken. Naast Tim is een Mac Donalds. Dat heeft de voorkeur van Sharon. Digitaal is het gemakkelijker kiezen en je bestelling aan te passen. Omdat de koffie gloeiend heet is, nemen we die maar mee in de auto om later op te drinken. Normaal gesproken is het geen probleem om de koffie onder het rijden te drinken, maar hier zitten veel bochten in de wegen en veel hoogteverschil. Dan is dat wel een beetje riskant en kun je beter beide handen aan het stuur houden. Er zijn fantastische uitzichten aan de linkerkant, maar geen plekjes om te stoppen. Dus konden we ze niet vastleggen. Nogmaals het zelf komen bekijken is aan te bevelen. We komen aan de Sunset Coast. Een indrukwekkend gebied dat nog relatief onontdekt is door de meeste vakantiegangers. Verlaten baaien en stranden worden afgewisseld door bergen en bossen. Fantastische vergezichten. En nog steeds sneeuwtoppen op de achtergrond.

We waren wel bijna anderhalf uur te vroeg bij de Ferry. Helaas was er niets open voor een kop koffie of lunch. Ze vierden een lang weekend in verband met Canada day. Omdat de 1 juli in het weekend viel, kregen ze de vrije dag gecompenseerd op maandag. Vlak voor ons stond een gezin met kinderen in de rij. Die pakten allerlei spullen uit de auto, waaronder een BBQ waarmee ze water warm maakten. Gerda vroeg: 'Are you going for lunch? Het antwoord was: 'Yes, would you have some.' Dat vond ze wel een beetje te gek en wimpelde het af. We moesten het maar doen met wat we bij ons hadden. Wat toastjes met kruidenboter, chips, sinaasappelsap en water. Daarna hadden we geen trek meer. Dus hebben we op de ferry niets meer gekocht. Om de tijd te doden hebben we een paar potjes pesten gedaan met het kaartspel dat we gekregen hadden van het reisbureau.

Deze ferry was wel een stuk kleiner dan de eerste. Bij het oprijden werden we verwezen naar een tweede rij. Daardoor stonden we mooi vooraan. Gelukkig was er behalve een hek en een net, ook een blokje voor het wiel gelegd. Nu was de reis iets langer, maar toch bleven veel mensen in de auto zitten. We konden op het zonnedek op een bankje vooraan zitten en hadden zo een mooi uitzicht. Zo konden we onder meer de aankomst mooi filmen.

Bij aankomst in de Beach Gardens Resort and Marina in Powell River, bleek dat de lift kapot was. Daarom was de kamer die ze voor ons hadden gereserveerd op de bovenste verdieping niet geschikt. Daarom kregen we een andere, die van de parkeerplaats rechtstreeks toegankelijk was, maar aan de waterkant toch nog hoger lag en een mooi uitzicht bood. We zijn nog even voor koffie naar het centrum van Powell River getogen en hebben wat etenswaar en voldoende water ingekocht voor morgen. Ook hebben we een nagenoeg volle tank benzine. Dat alles voor het geval dat we morgen lang moeten wachten voordat we de snelweg naar Port Alberni op mogen op Vancouver Island. Vanwege de branden is hij aan één kant afgesloten en wordt de het andere rijstrook om en om gebruikt. Dat kan lange wachttijden opleveren.

Vanavond wilden we eten in het restaurant dat bij het resort hoort. Zag er goed uit op de kaart die we hadden gezien. Lekker dineren om de laatste dag van onze tocht te vieren. Lekker wijntje erbij, lokaal: Joie Farm [Naramata BC], Noble Blend. We wilden eigenlijk alle drie een ijsje, maar dat was er niet, want de diepvries was kapotgegaan. Toen bestelden we alle drie eenzelfde toetje, maar dat viel wat tegen. Sharon liet het helemaal staan. We kregen ook nog een extra, maar ander toetje, omdat mijn hoofdgerecht wat later werd gebracht dan de andere twee. Daar heeft Sharon nog wat van gegeten.

Mooi uitzicht vanaf het terras. Op een gegeven moment was er wat rumoer, want er werden wat zeeleeuwen gespot. Best wel ver om goed in beeld te krijgen. Maar als ik het filmpje afspeel op mijn laptop zie je het een stuk beter. Filmpjes kreeg ik trouwens niet geüpload in deze blogs, jammer genoeg. Wel een paar filmpjes op Facebook gezet van de viering van Canada day in Whistler. Ook liep er nog een deer vlak achter ons bij de woningen in de tuin. Letterlijk vertaald is dat een hert, maar met het formaat van een ree. En een mooie zonsondergang.

Vanwege het gedoe met de kamer hadden we een cadeaubon gekregen, waarmee we 10% korting konden krijgen in het restaurant. Bij het afrekenen was ik dat jammer genoeg vergeten. We hadden een uiterst vriendelijke gastvrouw die we een flinke tip hadden gegeven. Ik liep toch even naar binnen om dat voor te leggen. Onder het motto nee heb je, ja kun je krijgen. Maar de bazin zei dat het allemaal veel te lastig was. Kon ze niet aan beginnen om dat te herrekenen. Jammer, maar toen bedacht ik dat ik geen geld terug hoefde. Waarom niet een glas wijn. Dat kon er dan nog net af, maar was niet de 10%. En ging niet van harte.

Morgen lekker Ellen op Vancouver Island. Benieuwd naar de dagen die komen gaan.

Geschreven door Sharon.en.oma.inCanada