Een zeer lange dag vandaag.
Omdat we geen risico willen lopen om te laat op Schiphol te zijn, om 05:30 vertrekken. Lukt bijna, we zitten om 05:40 in de auto. Die reis gaat gelukkig voorspoedig. We rijden in zo'n twee uur naar het vliegveld. Opa en mama brachten ons weg.
De reisorganisatie [vanaf nu Titia] had in overleg al stoelen gereserveerd. Oma had zondag al ingecheckt. De drop off van de koffers in zo'n automaat was nieuw, maar ging prima.
Toen hadden we nog uren de tijd. Maar even terug naar opa en mama voor een bakkie koffie/chocolademelk. Lekker broodje met gebakken ei van opa, waren we ook wel aan toe. Nog maar even vliegschema's uitgewisseld. Hadden ze nog niet van ons gehad. Beetje dom, maar hadden we niet digitaal. Kunnen ze ons een beetje volgen. Ook voor hun wel spannend natuurlijk. Nog maar een keer afscheid nemen. Let's go.
Door de douane. Paspoort scannen van oma lukt niet, haha. Dus maar even poortje open en naar het loket. Met een loep wordt het paspoort bestudeerd. Vraagt oma: 'is ie vals?'. 'Nee hoor!' is het antwoord en ze krijgt hem terug.
Dan nog even paar uur rondhangen. Een rondje of vijf langs de shops. Toch niets nodig en belastingvrij? Haha, best wel duur allemaal. Stroopwafels hadden we al zat genoeg. Gekocht via Fleur van de sponsoractie FitBoys. Zijn hier bijna twee keer zo duur. Wel in een mooi doosje of blikje, dat wel.
In het vliegtuig hadden we mooie plaatsen, met veel beenruimte zoals gevraagd. Lekker veel films om uit te kiezen, boeken bleven in de tas. Al vrij snel een warme maaltijd geserveerd. Sharon wilde zeker weten of er absoluut geen noten in zaten. Op de verpakking niet, maar ze gingen het toch navragen. Na een kwartier kwam het verlossende wordt. Geen noten. Het werd nog een keer opgewarmd, want het was al koud natuurlijk. Na verloop van tijd werd ze toch misselijk en kreeg dezelfde reactie. Uiteindelijk toch gebruik maken van het papieren zakje, maar dat bleek te klein. De crew was erg behulpzaam en lief. Ze werd meegenomen naar hun werkruimte voorin om alles schoon te maken. Ze kwamen nog verschillende keren vragen hoe het ging. Al een stuk beter, toen alles eruit was. Verschillende keren een cola gebracht en uiteindelijk nog een paar broodjes met ei gegeten die opa 's morgens had gemaakt. Daar helemaal weer van opgeknapt. Voordat we het vliegtuig verlieten kreeg Sharon nog een mooi toilettasje met wat spulletjes erin 'voor het ongemak'.
In Toronto aangekomen passen weer gescand en foto's gemaakt. Omdat je heel dom staat te kijken hoe dat in zijn werk gaat, kom je ook zo op de foto. Gelukkig moesten we die even later weer inleveren. Ondanks dat het helemaal niet druk was, duurde het nog mega lang, voordat we de koffers hadden.
Toen de huurauto opgehaald. Op naar St. Catharines, maar och het was rond half vier al spits. Die ruim 120 km met een slakkengangetje van gemiddeld 40 km per uur afgelegd.
Op Byron Place een warm welkom met een groot bord en warm ontvangen door Gerda, Monica en Jolanda.
We lieten ons die avond de pizza en soep goed smaken. Na die lange dag tuimelden we op tijd ons bed in.

Geschreven door Sharon.en.oma.inCanada