Vanmorgen zijn we al op tijd met zijn tweeën naar Toronto gegaan. Gerda wilde een dagje voor zichzelf en heeft niet zoveel met Toronto. Ik had van tevoren het adres opgezocht van een parkeerplaats vlakbij CN Tower en we zijn meteen naar de toren toegelopen. Op het plein daarvoor konden we al kaarten kopen. Helaas bleek de glazen bodem niet in functie, omdat er restauratiewerkzaamheden plaatsvonden. Daarom kregen we korting op de kaartjes. Vooruit dan maar. Het was niet heel erg helder toen we naar boven gingen, maar goed te doen. We konden aan de overkant van dit gedeelte van het Ontariomeer St. Catharines niet zien liggen. Dat kan bij heel helder weer wel. Toronto beneden was net Madurodam, nou ja bij wijze van spreken dan, want alles was nog veel kleiner. Verder naar boven in de Sky pod, kun je beneden op de Edge Walk wat waaghalzen voor veel geld, maar goed beveiligd over de rand zien hangen. Mij niet gezien. Over de glasbodem lopen vind ik al helemaal niets en wat kan je nou gebeuren dan. 😒 Omdat ze aan het restaureren waren kon ik niet zien dat ik toch over de glasbodem heen wandelde, maar ontdekte dat omdat ik een glimp zag van het uitzicht toen ik er bijna overheen was. Een stukje van het zeil of zoiets dat ze eronder hadden gehangen ontbrak. 😂😂 In de souvenirwinkel in de CN Tower zagen we nog een paar leuke T-shirtjes. Ik kon het niet laten daarvan foto's te maken.

De CN Tower [Canadian National Tower] is een toren in Toronto die dienstdoet als zendmast en toeristenattractie. Met 553 meter was de toren tot 13 september 2007 het hoogste vrijstaande bouwwerk ter wereld op land, waarna hij werd gepasseerd door de Burj Khalifa Dubai. Er zijn diverse masten die wel nog hoger zijn, maar die worden met tuien in evenwicht gehouden. Vanaf 1976 vormde hij lange tijd de hoogste tv-toren ter wereld, maar sinds de voltooiing van de Canton TV Tower in 2009 en de Tokyo Sky Tree in 2011 is hij nu de op twee na hoogste tv-toren van de wereld. De toren is grotendeels hol vanbinnen. Op een hoogte van ongeveer 350 meter is een uitbouw met een aantal verdiepingen, waar zich de meeste toeristenfaciliteiten bevinden: een restaurant, een café, en diverse uitkijkruimtes, waaronder een uitkijkplatform aan de buitenkant. Doordat de uitbouw breder is dan de kern van de toren werd het mogelijk op de laagste verdieping van de uitbouw glazen vloeren te maken, waardoor toeristen ongeveer 350 meter recht naar beneden kunnen kijken. Vanuit deze uitbouw brengen liften toeristen nog hoger, naar de Sky Pod op een hoogte van 447 meter. Dit was het hoogste uitkijkplatform ter wereld, een record dat tegenwoordig in handen is van de Burj Khalifa. Dubai. Op 447 meter boven de grond kun je de toren voelen bewegen in de wind. Op een heldere dag kun je 160 kilometer ver kijken en de Niagara Watervallen zien. Edge Walk is niet voor bangeriken. Maar van alle dingen die je in Toronto kunt doen, kan geen enkele andere ervaring je belonen met het beste uitzicht op de grootste stad van Canada en de wetenschap dat je echt op de top van de wereld bent geweest. Volgens de brochures.

We hadden geboft dat we meteen naar boven zijn gegaan, want later begon het te regenen. We hadden wel trek in eten en vonden een leuk tentje vlak bij de toren:
The Pint Public House. Toen we daar aankwamen, zei de gastvrouw dat ze niet zo veel te bieden hadden, maar een kleine maaltijd konden verzorgen van de BBQ. Het stroom bleek uitgevallen te zijn in die omgeving. Dat werd een broodje hamburger. Humor is dan ook weer, dat er niets functioneert, ook de kassa niet en we een handgeschreven bonnetje kregen.

Plan om de stad verder te verkennen, bijvoorbeeld met een hop on hop of bus viel daarmee ook in het water. Vervolgens hebben we gezocht naar een winkelpromenade of iets dergelijks. Eigenlijk maar een beetje dom rondgelopen, maar toch niet heel ver, want we hadden ook geen jas of paraplu bij ons. Google hielp ons ook niet echt. Bij Tim Hortons hebben we wat gedronken en een sanitaire stop gemaakt. Daar hadden we even wat meer tijd voor, want op dat moment regende het pijpenstelen. Maar even gewacht tot de hardste regen over was. Rond een uur of drie maar de reis naar St. Catharines weer aanvaardt. Dat viel niet mee. Het duurde minstens 45 minuten om de stad uit te komen en vervolgens zaten we midden in de spits. Pas tegen zes uur waren we terug. Duurde dus nog langer dan een paar dagen geleden.
Eigenlijk had ik die avond daarvoor gezocht of we met de trein naar Toronto konden. Aan de familie hoefde ik dat niet te vragen, want die kijken je met grote ogen aan. Met de trein? Er rijdt wel een trein, maar bij het zoeken naar een dienstregeling leek het erop dat ie maar één keer per dag gaat of zo.

We hadden afgesproken om die avond uit eten te gaan. Gerda had voorgesteld om te gaan eten in de Skylon Tower in Niagara Falls. We wilden die avond ook het vuurwerk gaan zien. Van daaruit is het misschien nog mooier, en dan de kleurrijke verlichting van de watervallen. Maar bij nader inzien vonden we het een beetje overdreven om ruim 50 CAD te betalen voor alleen een hoofdgerecht. Je kon ook apart een kaartje kopen om van daaruit het vuurwerk en de verlichte watervallen te zien.

We zijn met zijn vijven [Gerda, Jolanda, Monica, Sharon en Anneke] naar een Italiaans restaurant gegaan om te eten. Jolanda en Rob kwamen daar wel vaker. Daar hebben we heerlijk gegeten. Sharon vond het alleen nodig om haar steak te laten verzuipen in de cola. Beetje jammer.

Toen we aankwamen in Niagara Falls voor het vuurwerk en de verlichte watervallen, bleek het flink mistig. Daardoor ging een groot deel van het effect verloren. Je zal maar zo'n duur tafeltje in de Skylon Tower hebben geboekt... Jolanda had een parkeerkaart van een collega, waarmee ze [bijna] overal gratis kon parkeren daar. Mooi meegenomen, want we hadden al ervaren dat het daar nogal duur parkeren is. Op de parkeerplaats bij 'de kermis' ging die vlieger niet op. Hij was daar niet geldig. Maar de parkeerwacht was wel geïnteresseerd in wat dit gezelschap die avond daar kwam doen. Na wat heen en weer gepraat vond hij het goed dat we daar gratis gingen staan. We zouden toch niet zo lang blijven. Dat vonden wij natuurlijk helemaal niet erg.

Het vuurwerk stelde niet zoveel voor en was nauwelijks te zien door de mist. We hebben nog wel een poos genoten van de kleurrijke watervallen, net als al die andere mensen die er rondliepen, hoewel ik niet dol ben op dat protserige gedoe. Beetje ver van de natuur af.

Toen zijn we huiswaarts gekeerd.

Morgenochtend vroeg komen Jolanda en Monica met koffie van Tim plus donuts. Vaste gewoonte elke zaterdagmorgen.

Geschreven door Sharon.en.oma.inCanada