Vannacht geslapen als roosjes. Alle drie. Ook niet erg vroeg wakker vanochtend. Verrassend, want we hoorden van alles. Hotel is toch een beetje gedateerd en erg gehorig. We hoorden boven mensen lopen, het toilet en badkamer, zelfs het bed kraken. Gerda was al wat eerder naar de kamer gegaan en hoorde ons zelfs niet komen. Heerlijk geslapen dus. Nergens meer wat van gemerkt.

Vanmorgen toch gekozen om te ontbijten in het hotel, hoewel het niet inclusief was. Van de kaart ontbijt gegeten. Typisch Canadees, uitgebreid warm eten, met aardappelen. Daarna heb je voorlopig wel genoeg gegeten. Dus lunch overgeslagen.

We wilden toch nog maar een keer naar boven, de bergen in. Dit keer met de Jasper Skytram. Dit is de langste en hoogste geleide kabelbaan in Canada. Daar toch maar [weer] voor gekozen, omdat een beren- en ander wildsafari op veel meer plekken kan. Onderweg zagen we weer wat elanden langs en op de weg lopen. Het lukte niet om ze goed op de foto te krijgen vanuit de auto. Met de Jasper Skyetram stijg je in 7,5 minuten 1007 meter naar 2.263 meter [7.425 voet]. Dat biedt het beste uitzicht op Jasper, inclusief talrijke meren, rivieren en de omliggende bergketens. Met de auto ga je al een heel eind naar boven. In de cabine gaan ongeveer 20 mensen [norm is 30, maar net als in een gewone lift wil je dat echt niet]. De Skyetram is in Duitsland gebouwd en in Oostenrijk ben ik er ook wel eens in geweest. Bij het bovenste station geniet je van het panoramische tafereel en kun je langs de promenade wandelen om de informatieve panelen te bekijken.

Omdat Anneke op de website zag dat we in tegenstelling tot de Gondola in Banff al binnen een uur naar boven kon en we na het ontbijt nog minstens een uur moesten rijden, hebben we het er maar op gegokt. We konden binnen het half uur naar boven. Boven was het stukken kleiner dan het paviljoen in Banff. Het was uitnodigend om de 1,4 km lange Whistler Summit Trail te wandelen om de Whistlers Mountain-top op 2.463 meter te bereiken, waar je zes bergketens kunt zien. Gerda heeft zich met haar puzzelboekje geïnstalleerd in het bovenste station. Sharon en Anneke lopen naar boven. Nog even een plaatje maken in de sneeuw natuurlijk. De wandeling valt flink tegen. Eerst gaat het nog wel, maar het wordt al snel behoorlijk steil. De ijle lucht speelde mij ook parten. Bovendien liepen we op onze sneakers, want we hadden onze wandelschoenen in het hotel achtergelaten. Halverwege stelt Sharon voor om maar met deze expeditie te stoppen en weer rustig naar beneden te gaan. Zij kreeg al visioenen van het moeten reanimeren van haar oma. Bovendien was ik al uitgegleden op die kleine steentjes een dag eerder en op mijn knie gevallen. Toch wel verstandig van Sharon.

Voor de foto’s en eigenlijk ook het uitzicht dat we boven hadden was het jammer dat ondanks dat het redelijk zonnig was enkele laaghangende wolken ons parten speelden, waardoor we bij vlagen wel een prima uitzicht hadden, maar het op de foto’s toch nog wel redelijk mistig is gebleven. Voordat we de terugreis aanvaardden nog even rustig wat drinken. Vraagt Gerda aan mij: Wil je een wijntje? Nee, maar jij wel, denk ik, was mijn antwoord. Ik toch maar aan de koffie. Dat is wat veiliger in het verkeer.

Nadat we weer terug beneden waren, nog even Jasper in en een ijsje gekocht. Toen weer de reis van ruim een uur terug naar Hinton aanvaard. Vanavond lekker bij de buren gegeten, Canadian Steakout. Daar was de steak prima gebakken en de prijs viel ook wel mee.

Nog even verder werken aan de blogs en morgen op tijd de volgende etappe naar Clearwater. Ook een mooie route volgens Ellen. We gaan het zien morgen. We hebben inmiddels ook een betere oplossing gevonden voor de navigatie. Niet meer dat gepriegel met MAPS.ME op een mobieltje, zoals van Galgary naar Banff, maar op de laptop van Anneke. Dat werkt een stuk beter. Met MAPS.ME van tevoren route downloaden. Werkt ook offline. Daarmee hebben we goede ervaring opgedaan op de route van gisteren [en vandaag naar Jasper en terug].

Geschreven door Sharon.en.oma.inCanada