Als ik opsta schijnt de zon en neem Maxi mee voor een plas in het bos. Ze vindt het weer heerlijk en opschieten doet het niet maar ook voor haar is het vakantie denk ik dan maar. Tegen de tijd dat we terug zijn kan ik door om de bestelde broodjes te halen en we ontbijten weer buiten, wat een feest!

We gaan redelijk vroeg weg en voor we het weten staan we weer te wachten voor een overtocht met een pontje. Dit pontje lijkt echt een oud gebakkie want de pont is nog van hout! Als we er op mogen rijden krijg ik de instructie in het midden te gaan staan, verder gaan er alleen fietsers mee. Wij voelen ons rijk met een (gedeelde) camper, er liggen daar schepen van idiote afmetingen. Ik weet niet of ze meer plezier hebben onderweg maar wij hebben het goed.

Een halfuurtje later kunnen we weer verder en de weg richting Mons Klint wordt steeds drukker als we meer in de buurt komen. De weg er naar toe is van een abominable kwaliteit en de gaten in de weg zijn talrijk. Het lijkt het oude Oost-Europa wel.
Wij vinden zonder moeite een parkeerplaats en lopen in de richting van de kliffen. Ik begin maar niet aan 150 treden naar beneden en straks weer omhoog en loop het pad af dat is aangelegd voor mensen die slecht ter been zijn of een rolstoel gebruiken. Wat dat betreft is het in Denemarken een stuk beter geregeld dan Nederland. Het uitzicht op deze route is beperkt maar toch indrukwekkend, zeker de kleur van het water. Het lijkt wel tropisch.
We wandelen terug naar de camper en na een kop koffie vervolgen we onze weg.

Ergens langs onze route zit een boer die naast het beheer van een biologische boerderij ook zelf ijs maakt. We gaan over smalle wegen en vinden het lokaal waar we een assortiment aan lokale producten vinden. We snoepen wat van het ijs in de variant rabarber en mango en kopen wat kleine producten.

Langs de weg zien we een bord staan van een soort winkel met keramiek en lokale producten en we kunnen vlakbij parkeren. We lopen er naartoe en komen in een immense ruimte waar keramiek, maar ook andere producten van lokale kunstenaars te zien zijn. We worden ontvangen door een oudere dame en raken in gesprek. Ze heeft na meer 50 jaar daar wonen recent haar echtgenoot verloren en moet nu noodgedwongen het pand verkopen. Het onderhoud vraagt teveel want naast het grote pand ligt een enorme tuin en dat alles kan ze niet alleen behappen. We kopen 2 mooie badlakens en Sandra vind een fraaie linnen broek. Het lijkt alsof we afscheid nemen van een oude vriendin als we vertrekken.

De volgende en laatste halte van de dag is de haven van Stege, alweer bij een jachthaven. Langzaam komen er meer campers en wij lopen het stadje even in. Het is er gezellig druk en de regen die elke keer aangekondigd wordt door buienradar blijft telkens weg. Op het éne moment voelt de zon brandend, nee zelfs blakerend aan daarna is het koel als de wind er weer is. Het duurt maar kort maar dat hebben we wel gemist.

Sandra maakt weer een heerlijke maaltijd met en salade en een lekker stukje vlees met een gekoeld fles witte wijn erbij. Oh, wat hebben we dit gemist de afgelopen weken. We dineren op een bankje in de zon, die regen blijft maar wachten tot wij klaar zijn. Na de afwas drinken we nog een kop koffie buiten en zetten de route voor morgen uit. Of dat werkelijkheid gaat worden zien we dan wel weer.

Geschreven door Salamijns.reisdagboek