We hebben er al 2 weken opzitten en de overnachtingen aan de haven bevallen ons goed zeker als alles wat we nodig hebben beschikbaar is. We vullen de schoonwatertank bij, en legen het toilet en grijs water en kunnen weer op weg. Het eerste deel van de route hebben we gisteren in tegengestelde richting op weg naar Ebeltoft gereden en toch ziet het van de andere kant anders uit.

We rijden een klein stukje over een 4-baansweg maar zodra het echt snelweg wordt stuurt de TomTom ons, zoals ingesteld, weer binnendoor. Hoe dichter we bij Aarhus komen hoe drukker het is. We gaan op zoek naar de speciaal voor campers bedoelde parkeerplaats maar door werkzaamheden is die, in ieder geval nu, niet bereikbaar. We zoeken een alternatief en doorkruisen het havengebied en we worden naar de rand van de stad en haven gestuurd.

We vinden de weg die toegang tot de camperplaats geeft maar inchecken valt bepaald niet mee. Het touchscreen is in het licht nauwelijks zichtbaar of reageert niet. De ene keer moet je hard drukken, de volgende vliegt hij gelijk 2 schermen door. De Engelse versie wordt weer Deens maar uiteindelijk lukt het een toegangskaart met code te krijgen. Maar op het scherm stond betalen bij vertrek als je uitcheckt en op de bon “betalen binnen 1 uur na aankomst”. We vinden een plek en Sandra gaat op zoek naar een mogelijkheid om af te rekenen.

Na een vroege lunch besluiten we naar de stad te gaan lopen, we willen Maxi niet de hele dag alleen in de camper laten. Met Maxi in de kar achter de fiets lijkt ons gezien de drukte ook geen goed idee dus wordt het de benenwagen. Tot de weg is het al een flinke wandeling en we zoeken daarna een aardige route door de stad richting centrum. Hoe dichter we bij het centrum van Aarhus komen hoe drukker het is dus we gaan de goede kant. En we lopen zo de winkelpromenade op van Aarhus. Het is gezellig druk en met een zonnetje erbij is het helemaal top. Het winkelaanbod is gevarieerd maar in de meeste gevallen of niet onze smaak of heel erg duur.

In een van de straten komen we bij het warenhuis Salling, een soort van Bijenkorf. We zien mensen staan op een uitstekend deel van het dakterras en dat willen wij ook wel zien. Maar met Maxi 6 roltrappen op en af is geen optie en de lift is verboden voor honden. We besluiten dat ik eerst met de lift naar boven ga en Sandra met Maxi buiten zal wachten. Ik moet lang wachten op de lift maar de beloning maakt het de moeite waard. Ik krijg een enorm fraai uitzicht over de stad en naar de haven. Het dakterras bestaat uit verschillende uitzichtpunten en op diverse hoogtes. De uitloop boven de straat is ook deels doorzichtig en dat geeft een heel speciaal, een beetje unheimisch gevoel bij mij. Ik kijk rustig rond en maak wat foto’s voor ik weer met de lift naar beneden ga. Sandra geeft Maxi aan mij en gaat naar boven met de roltrappen. Op een gegeven moment zie ik haar staan op het uitstekende deel van het terras en we maken foto’s van elkaar. Of het wat oplevert zien we later wel.

Terwijl Sandra boven is wacht ik met Maxi en ze krijgt het elke keer weer voor elkaar om aandacht te trekken van voorbijgangers. Een glimlach of iemand die naar haar wijst laten zien dat het nog steeds een mooie hond is. Een oude man met een rollator komt echt naar Maxi toe en mag haar aaien. Met een gelukzalige glimlach gaat hij daarna weer verder. Als Sandra weer beneden is lopen we verder door de stad, schieten af en toe een winkel in en beginnen langzaamaan moe te worden. We besluiten de bus een paar haltes te nemen en ik probeer te betalen met mijn pinpas. Ik hoor een pliep maar begrijp de Deense tekst niet. We laten het ernaar bij en rijden mee tot we in de buurt van de haven zijn.

Net voor we richting van de camperplaats inslaan kopen we nog een ijsje, die zijn hier te lekker om te weerstaan. Terwijl we de laatste kilometer naar de camperplaats lopen zien we donkere wolken samenpakken en geeft buienradar een signaal dat er zware regen op komst is. Alle plekken op de CP zijn nu gevuld en toch komen er nog nieuwe mensen binnen. Met creatieve oplossingen vinden ze toch nog een plekje. Terug in de camper slobbert Maxi eerst een bak water leeg en gaat daarna uitgestrekt er bij liggen. Wij volgen dat voorbeeld maar en onze voeten zijn wel aan rust toe, net als mijn knieën. De aangekondigde hoosbui blijft gelukkig uit.

Sandra kookt vandaag weer een lekker prutje en als het snijwerk gedaan is loopt ze even naar het toilet. Niet veel later appt ze me of ik haar wil komen redden want de deur naar buiten gaat niet meer open. Net op dat moment begint het te regenen en ik sluit eerst de dakluiken een beetje voor ik ridder zonder paard ga spelen. Ik moet een paar pogingen doen om met de code de deur open te krijgen maar het lukt wel. Maar naar de pot gaan zonder telefoon doen we niet meer.

We krijgen met regelmaat melding van naderende regen maar meer dan wat spetters valt er vandaag niet. We genieten van een warme hap en verbazen ons erover dat campers nog steeds denken hier een plekje te kunnen vinden. Na een klein after diner tukje nemen we Maxi nog even mee en gaan daarna aan de koffie. Ik denk dat we vanavond niet laat in de koffer liggen.

Geschreven door Salamijns.reisdagboek